دلایل قرآنی اثبات علم غیب پیامبران و امامان چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
دلایل قرآنی اثبات علم غیب پیامبران و امامان چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۲
، ۲۷ آوریل←پانویس
جز (جایگزینی متن - '| پاسخ‌دهنده = ۱ پاسخ↵| پاسخ‌دهندگان = ↵}}' به '| تعداد پاسخ = ۱ }}') |
(←پانویس) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[علم غیب (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب]] | | موضوع اصلی = [[علم غیب (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب]] | ||
| تصویر = 110066.jpg | | تصویر = 110066.jpg | ||
| نمایه وابسته = [[کلیاتی از علم غیب (نمایه)|کلیاتی از علم غیب]] | | نمایه وابسته = [[کلیاتی از علم غیب (نمایه)|کلیاتی از علم غیب]] | ||
| مدخل اصلی = [[علم غیب امام در قرآن]] | | مدخل اصلی = [[علم غیب امام در قرآن]] | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۶: | ||
* به تصریح قرآن، [[انسان]] می‌تواند [[مظهر]] [[اسماء الله]] باشد: {{متن قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا}}<ref>«و همه نام‌ها را به آدم آموخت» سوره بقره، آیه ۳۱.</ref> و می‌تواند [[معلم]] [[فرشتگان]] شود: {{متن قرآن|ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}}<ref>«و همه نام‌ها را به آدم آموخت سپس آنان را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت: اگر راست می‌گویید نام‌های اینان را به من بگویید» سوره بقره، آیه ۳۱.</ref> بی‌گمان این [[علم]] فراتر از [[علوم]] بشری و از مقوله [[غیب]] است. [[انبیا]] و [[اولیا]] در جایگاه انسان جامع و در رأس این مظهریت قرار دارند. [[انسان کامل]] که [[برترین]] نمود و بروز علم خداست، یقیناً از هر [[جهل]] و [[نسیان]] در [[امان]] است؛ زیرا جهل و نقصان با فرض حاملیت علم الهی تناقض و [[تعارض]] خواهد داشت. او [[وارث]] وحامل علم خداست که با [[دانش]] آموختنی [[بشر]] تفاوت ماهوی دارد و خاستگاهش لزوماً برخاسته از عالم [[ربوبیت]] است و اِشراف بر عالم [[غیب و شهود]] خواهد داشت. | * به تصریح قرآن، [[انسان]] می‌تواند [[مظهر]] [[اسماء الله]] باشد: {{متن قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا}}<ref>«و همه نام‌ها را به آدم آموخت» سوره بقره، آیه ۳۱.</ref> و می‌تواند [[معلم]] [[فرشتگان]] شود: {{متن قرآن|ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ}}<ref>«و همه نام‌ها را به آدم آموخت سپس آنان را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت: اگر راست می‌گویید نام‌های اینان را به من بگویید» سوره بقره، آیه ۳۱.</ref> بی‌گمان این [[علم]] فراتر از [[علوم]] بشری و از مقوله [[غیب]] است. [[انبیا]] و [[اولیا]] در جایگاه انسان جامع و در رأس این مظهریت قرار دارند. [[انسان کامل]] که [[برترین]] نمود و بروز علم خداست، یقیناً از هر [[جهل]] و [[نسیان]] در [[امان]] است؛ زیرا جهل و نقصان با فرض حاملیت علم الهی تناقض و [[تعارض]] خواهد داشت. او [[وارث]] وحامل علم خداست که با [[دانش]] آموختنی [[بشر]] تفاوت ماهوی دارد و خاستگاهش لزوماً برخاسته از عالم [[ربوبیت]] است و اِشراف بر عالم [[غیب و شهود]] خواهد داشت. | ||
* قرآن افزون بر انبیا، شخصیت‌های متعددی از غیر انبیا را نیز بر می‌شمارد که صاحب [[علم لدنّی]] و به [[اذن خدا]] [[آگاه]] از [[اسرار غیب]] و صاحب [[کرامت]] بودند؛ مانند: | * قرآن افزون بر انبیا، شخصیت‌های متعددی از غیر انبیا را نیز بر می‌شمارد که صاحب [[علم لدنّی]] و به [[اذن خدا]] [[آگاه]] از [[اسرار غیب]] و صاحب [[کرامت]] بودند؛ مانند: | ||
# [[آصف بن برخیا]]: با اینکه [[وزیر]] [[سلیمان]]{{ع}}، صاحب [[نبوت]] و [[رسالت]] نبود، دارای علم الهی و کرامت و اختیارات فرابشری بود. او در یک پلک زدن، [[تخت بلقیس]] را از دیار [[سبا]] انتقال داد و نزد سلیمان حاضر کرد. قرآن گوید: {{متن قرآن|قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ}}<ref>«آن که دانشی از کتاب (آسمانی) با خویش داشت گفت: من پیش از آنکه چشم بر هم زنی آن را برایت می‌آورم» سوره نمل، آیه ۴۰.</ref>. قرآن آشکارا علم الهی و [[خارق‌العاده]] را به وی نسبت می‌دهد. | # [[آصف بن برخیا]]: با اینکه [[وزیر]] [[سلیمان]] {{ع}}، صاحب [[نبوت]] و [[رسالت]] نبود، دارای علم الهی و کرامت و اختیارات فرابشری بود. او در یک پلک زدن، [[تخت بلقیس]] را از دیار [[سبا]] انتقال داد و نزد سلیمان حاضر کرد. قرآن گوید: {{متن قرآن|قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ}}<ref>«آن که دانشی از کتاب (آسمانی) با خویش داشت گفت: من پیش از آنکه چشم بر هم زنی آن را برایت می‌آورم» سوره نمل، آیه ۴۰.</ref>. قرآن آشکارا علم الهی و [[خارق‌العاده]] را به وی نسبت می‌دهد. | ||
# [[حضرت مریم]]{{س}}: به تصریح [[قرآن]] [[مریم]] با [[فرشتگان]] مرتبط بود و [[علم غیب]] می‌دانست و پیشاپیش از [[تولد]] [[فرزندی]] بدون [[پدر]] و صاحب [[نبوت]] خبر می‌داد: {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ *... إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ}}<ref>«و آنگاه فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را برگزید و پاکیزه داشت و بر زنان جهان برتری داد *... آنگاه فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را به کلمه‌ای از خویش نوید می‌دهد (که) نامش مسیح پسر مریم است، در این جهان و در جهان واپسین آبرومند و از نزدیک‌شدگان (به خداوند) است» سوره آل عمران، آیه ۴۲-۴۵.</ref>. | # [[حضرت مریم]] {{س}}: به تصریح [[قرآن]] [[مریم]] با [[فرشتگان]] مرتبط بود و [[علم غیب]] می‌دانست و پیشاپیش از [[تولد]] [[فرزندی]] بدون [[پدر]] و صاحب [[نبوت]] خبر می‌داد: {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ *... إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ}}<ref>«و آنگاه فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را برگزید و پاکیزه داشت و بر زنان جهان برتری داد *... آنگاه فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را به کلمه‌ای از خویش نوید می‌دهد (که) نامش مسیح پسر مریم است، در این جهان و در جهان واپسین آبرومند و از نزدیک‌شدگان (به خداوند) است» سوره آل عمران، آیه ۴۲-۴۵.</ref>. | ||
# [[حضرت خضر]]{{ع}}: او در دیدگاه مشهور جزء [[پیامبران]] نیست و به [[نص قرآن]] دارنده [[علم لدنّی]] و [[الهی]] بود: {{متن قرآن|آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا}}<ref>«و بنده‌ای از بندگان ما (خضر) را یافتند که به او از نزد خود بخشایشی داده و او را از پیش خویش دانشی آموخته بودیم» سوره کهف، آیه ۶۵.</ref>. | # [[حضرت خضر]] {{ع}}: او در دیدگاه مشهور جزء [[پیامبران]] نیست و به [[نص قرآن]] دارنده [[علم لدنّی]] و [[الهی]] بود: {{متن قرآن|آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا}}<ref>«و بنده‌ای از بندگان ما (خضر) را یافتند که به او از نزد خود بخشایشی داده و او را از پیش خویش دانشی آموخته بودیم» سوره کهف، آیه ۶۵.</ref>. | ||
# [[حضرت]] [[لقمان]]: [[خداوند]] وی را صاحب [[حکمت]] و [[دانش الهی]] می‌داند: {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ}}<ref>«و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم» سوره لقمان، آیه ۱۲.</ref>»<ref>[[حسن علی‌پور وحید|علی‌پور وحید، حسن]]، [[مکتب در فرآیند نواندیشی (کتاب)|مکتب در فرآیند نواندیشی]]، ص ۵۸.</ref> | # [[حضرت]] [[لقمان]]: [[خداوند]] وی را صاحب [[حکمت]] و [[دانش الهی]] می‌داند: {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ}}<ref>«و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم» سوره لقمان، آیه ۱۲.</ref>»<ref>[[حسن علی‌پور وحید|علی‌پور وحید، حسن]]، [[مکتب در فرآیند نواندیشی (کتاب)|مکتب در فرآیند نواندیشی]]، ص ۵۸.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۴: | خط ۲۵: | ||
[[رده:پرسش]] | [[رده:پرسش]] | ||
[[رده:پرسمان علم غیب]] | [[رده:پرسمان علم غیب امامان معصوم]] | ||
[[رده:( | [[رده:(اب): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]] | ||
[[رده:(اا): پرسش‌های علم غیب با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسش‌های علم غیب معصوم با ۱ پاسخ]] | ||