گریه حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

# بروز [[بدعت‌ها]]: [[حضرت]] [[احساس]] کرد [[سنت پیامبر]] و روش عادلانه او پایمال و بدعت‌ها و شیوه‌های [[ظالمانه]] [[استبدادی]] جای آن را گرفته است. [[تبعیض]] به جای [[برابری]]، [[کینه‌توزی]] به جای [[برادری]]، [[خودکامگی]] به جای [[مشورت]]، خود پرستی به جای [[خداپرستی]] و... در حال [[جان]] گرفتن است؛ از این رو در [[سخنرانی]] با زنان [[مدینه]] فرمود: به [[خدا]] [[سوگند]]! در حالی شب را به [[سحر]] آوردم که از دنیای [[استبداد]] زده و حقارت‌بار شما بیزارم و نسبت به مردان دنیادار و فرصت‌طلب شما سخت [[خشمگین]]. [[مردم]] شما را در فراز و نشیب [[روزگار]] و در برابر رخدادها آزمودم و آنان [[بیزاری]] و نفرتم را برانگیختند. دین‌باوری، [[دین‌داری]]، [[آزادگی]] و [[حق‌طلبی]] آنان را محک زدم؛ اما آنان [[سست]] عنصر و ناجوانمردانه از [[توبه]] [[آزمایش]] سر بر آوردند....

# کنار زدن [[پیشگامان]] و پیشتازان؛ او از این درد جانکاه [[رنج]] می‌برد که پیشتازان و شایستگان آزادمنش و با [[اخلاص]] را کنار زدند و واپسگرایان روی کار آمدند. [[حق]] و [[عدالت]] از [[مسند]] و جایگاه خویش به دور می‌گردد و [[باطل]] و [[بیداد]] میان دار شده است. از این رو در [[خطبه]] خویش به [[زنان]] [[انصار]] گفت: {{متن حدیث|اسْتَبْدَلُوا وَ اللَّهِ الذُّنَابَي بِالْقَوَادِمِ‌، وَ الْعَجُزَ بِالْكَاهِلِ‌، فَرَغْماً لِمَعَاطِسِ قَوْمٍ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً {{متن قرآن|أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَكِنْ لَا يَشْعُرُونَ}}<ref>«آگاه باشید! آنانند که تبهکارند امّا در نمی‌یابند» سوره بقره، آیه ۱۲.</ref> وَیْحَهُمْ {{متن قرآن|أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لَا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدَى فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ}}<ref>«آیا آنکه به حقّ رهنمون می‌گردد سزاوارتر است که پیروی شود یا آنکه راه نمی‌یابد مگر آنکه راه برده شود؟ پس چه بر سرتان آمده است؟ چگونه داوری می‌کنید؟» سوره یونس، آیه ۳۵.</ref>}}. به خدا سوگند که مردان شما به جای بال‌ها و شاه‌پرها، کرک‌ها و پرهای کوچک و [[ناتوان]] را برگزیدند و دم را بر سر و مغز و پشت را بر سینه و [[قلب]] ترجیح دادند. پس نکبت و [[نفرین]] بر جامعه‌ای که [[عبث]] و [[بیهوده]] می‌پندارند که با این شیوه [[زشت]] و [[ظالمانه]]، [[نیک]] و [[شایسته]] عمل می‌کنند. اما به هوش باشید که آنان همان تبهکارانند اما خود درنمی‌یابند. وای بر آنان! آیا آن کس که به حق و عدالت و سرچشمه آن راه یافته است، برای [[پیروی]] شایسته‌تر است یا آن کس که راه نیافته و خود نیازمند [[هدایت]] است؟ کدام یک؟ شما را چه شده است؟ چگونه [[داوری]] می‌کنید؟».

# [[شِرک]] پس از [[ایمان]]؛ پس از [[رحلت پیامبر اکرم]]، نشانه‌های [[شرک]] سر برآورد و ایمان کنار رفت. [[حضرت زهرا]] {{س}} رنج می‌برد و در [[خطبه]] خود از آنان پرسید: {{متن حدیث|فَأَنَّى حُرْتُمْ بَعْدَ الْبَيَانِ، وَ أَسْرَرْتُمْ بَعْدَ الْإِعْلَانِ‌، وَ نَكَصْتُمْ بَعْدَ الْإِقْدَامِ، وَ أَشْرَكْتُمْ بَعْدَ الْإِيمَانِ {{متن قرآن|أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«چرا با گروهی که پیمان‌های خود را شکستند و به بیرون راندن پیامبر دل نهادند و نخست بار پیکار با شما را آغاز کردند جنگ نمی‌کنید؟ آیا از آنها می‌هراسید؟ با آنکه- اگر مؤمنید- خداوند سزاوارتر است که از وی بهراسید» سوره توبه، آیه ۱۳.</ref> أَلَا قَدْ أَرَى أَنْ قَدْ أَخْلَدْتُمْ إِلَى الْخَفْضِ، وَ أَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ أَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ، وَ خَلَوْتُمْ بِالدَّعَةِ، وَ نَجَوْتُمْ مِنَ الضِّيقِ بِالسَّعَةِ، فَمَجَجْتُمْ مَا وَعَيْتُمْ، وَ دَسَعْتُمُ الَّذِي تَسَوَّغْتُمْ}}؛ و اینک چگونه پس از آن زبان‌آوری و [[اعلان]] [[ایمان]]، لب فرو بسته و به وادی بهت و [[حیرت]] در غلتیده‌اید؟ چرا [[حق]] را پس از اعلان و آشکار نمودنش، اینک [[نهان]] می‌دارید؟ چرا پس از آن پیشتازی و پیشگامی، [[عقب‌گرد]] نموده و [[پیمان]] شکسته‌اید؟ و چرا پس از ایمان، اینک تازه بر شرک‌گراییده‌اید؟ و... ؛  

# بر ایمان بدون عمل آنان؛ [[بسنده کردن]] به [[تلاوت]]، [[حفظ]]، [[تأویل]]، [[تجوید]]، [[تزیین]] [[قرآن]]، بدون [[عمل به دستورات]] جان‌بخش آن، آفت [[جامعه]] است و این باعث [[رنج]] و [[اندوه]] [[فاطمه]] {{س}} بود. او به آنان می‌فرمود: {{متن حدیث|فَهَيْهَاتَ مِنْكُمْ وَ كَيْفَ بِكُمْ وَ أَنَّى تُؤْفَكُونَ وَ كِتَابُ اللَّهِ بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ؟ -... وَ قَدْ خَلَّفْتُمُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ}}؛ [[راستی]] که این پشت پا زدن به حق و ایمان بدون عمل از شما بسیار دور بود. آخر چگونه چنین کردید و به کجا روی می‌آورید در حالی که قرآن پیش روی شماست؟ [[دستورات]] آن آشکار و مقرراتش درخشان و نشانه‌های [[هدایت]] آن ظاهر و هشدارهای آن درخشنده و دستوراتش روشن و واضح است اما شما، همه آنها را پشت سر افکندید!