بحث:سرگذشت زندگی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

به استناد محاسبات تقویمی، [[حسین بن علی]] {{ع}} هنگام [[وفات پیامبر]] {{صل}} نزدیک ۷ سال داشت. آن حضرت هنگام به [[قدرت]] رسیدن [[عمر]]، ۱۰ ساله، زمان [[انتخاب عثمان]] ۲۰ ساله، تا ۳۲ سالگی در [[مدینه]] و از ۳۲ - ۳۷ سالگی یعنی از [[خلافت]] پدرش [[امیرمؤمنان]] تا [[صلح]] برادرش [[حسن بن علی]] {{ع}}، در [[کوفه]] بود. حدود ۴۷ سالگی‌اش [[برادر]] خود، [[امام حسن]] {{ع}} را از دست داد و خود به [[امامت]] رسید و در ۵۷ سالگی به [[شهادت]] رسید. روی هم ۲۰ سال در دوره [[معاویه]] و چند ماه در روزگار [[یزید]]، در [[مدینه]] زیست.

با آنکه [[امام حسین]] {{ع}} در [[زمان]] دو [[خلیفه نخست]] سنّ اندکی داشت، با این همه آنان را مورد [[انتقاد]] قرار می‌داد. نقل شده که حضرت خطاب به آنان فرموده بود که از [[منبر]] پدرم پایین بیا. آنان [[گمان]] برده بودند که این مطلب را [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} به [[حسین]] {{ع}} آموخته، اما پس از جست‌وجو دانستند که این سخنان از آنِ خود اوست<ref>بغیة الطلب فی تاریخ حلب، ج۶، ص۲۵۸۴؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۱۴، ص۱۷۵؛ الأمالی، طوسی، ص۷۰۳؛ المناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۴۰.</ref>. با توجه به اینکه وی علاوه بر نسبت نزدیک به [[رسول الله]] {{صل}}، یکی از [[صحابه]] و [[شاگردان]] ایشان نیز به شمار می‌آمده، طبیعی است که آن حضرت با [[تعالیم]] جدّ خود کمال آشنایی را داشته باشد و به مسأله [[وصایت]] و [[خلافت]] پس از ایشان [[آگاه]] باشد. هر چند حضرت در این ایام در سنین [[کودکی]] به سر می‌برد، اما با توجه به دانشی که داشت، از حیث [[فکری]]، کودکانه نمی‌اندیشید. او حتی در زمان مادر و در جریان [[فدک]]، از ناحیه مادر به همراه [[امیرمؤمنان]] و [[حسن]] {{عم}} [[شاهد]] بر [[درستی]] مدعای [[فاطمه]] بود. بعدها در نامه‌ای که [[عمرو بن عبدالعزیز]] به [[امام باقر]] {{ع}} داد، تصریح به این شد که فدک متعلق به فاطمه {{س}} است و [[علی]] و [[حسنین]] {{عم}}، گواهانی صادق‌اند<ref>المسترشد فی الإمامة، ص۵۰۶ -۵۰۷.</ref>. حسین {{ع}} مطابق [[آیه تطهیر]] از هرگونه [[ناپاکی]] و [[گناه]] و [[خطا]] مبرّاست و این از همان [[عصر پیامبر]] {{صل}} بوده و نمی‌توان [[اعتراض]] وی به [[خلیفه]] را صرف سخن کودکانه دانست. درباره [[عصر عثمان]] نیز در منابع چند مطلب درباره امام حسین {{ع}} ذکر شده است. یکی از مطالبی که از گذشته معرکه آرا بوده، حضور حضرت به همراه حسن {{ع}} در [[فتح]] [[طبرستان]] به سال سی‌ام قمری. برخی [[منابع تاریخی]] در بحث از وقایع سال سی‌ام قمری نوشته‌اند که [[سعید بن عاص]] در این سال از [[کوفه]] به جانب [[خراسان]] حرکت کرد و علاوه بر جماعتی از [[صحابه]]، [[حسنین]] {{عم}} همراه وی بودند و توانستند در این [[جنگ]] به [[پیروزی]] برسند<ref>تاریخ الطبری، ج۴، ص۲۶۹؛ الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۰۹.</ref>. این خبر به دلایلی چند نمی‌تواند درست باشد: اوّلاً [[اهل بیت]] {{عم}} سه [[خلیفه نخست]] را [[غاصب]] می‌دانستند و به هیچ‌روی حاضر نبودند از این طریق به کشورگشایی‌های آنان و متعاقباً خلافتشان [[مشروعیت]] ببخشند.