ویژگی علم اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[علم معصوم]]''' است. "'''[[ویژگی علم اهل بیت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>

*[[پیامبر خدا]]{{صل}}ـ به نقل از خداوند عز و جل، در توصیف ویژگی‌های [[اهل بیت]]{{عم}} ـ: و آنها پس از تو، گنجُوران [[علم]] من‌اند.<ref>«رسول اللّه{{صل}} عن اللّه عز و جل ـ فی خَصائِصِ أهلِ البَیتِ{{عم}} ـ :وهُم خُزّانی عَلی عِلمی مِن بَعدِکَ». الکافی: ج ۱، ص ۱۹۳ ح ۴، و ص ۲۰۹ ح ۴، بصائر الدرجات: ص ۵۴، ح ۳؛ کلاهما عن أبی حمزة الثمالیّ عن الإمام الباقر{{ع}}، بحار الأنوار: ج ۲۶، ص ۱۰۷، ح ۱۲.</ref>

*[[امام باقر]]{{ع}}: به خدا سوگند، ما گنجوران خدا در آسمان و زمین هستیم، نه بر زر و سیم، که گنجوران علم اوییم.<ref>الإمام الباقر{{ع}}: «وَاللّهِ إنّا لَخُزّانُ اللّهِ فی سَمائِهِ وأرضِهِ، لا عَلی ذَهَبٍ ولا عَلی فِضَّةٍ إلّا عَلی عِلمِهِ». الکافی: ج ۱ ص ۱۹۲، ح۲، بصائر الدرجات: ص ۱۰۴، ح ۱، إعلام الوری: ج ۱، ص ۵۰۹، کلّها عن سورة بن کلیب، بحار الأنوار: ج ۲۶، ص ۱۰۵، ح ۱.</ref>

*[[امام باقر]]{{ع}}: ما، گنجوران علم خدا و بازگو کنندگان [[وحی]] خداییم.<ref>«عنه{{ع}}: نَحنُ خُزّانُ عِلمِ اللّهِ، ونَحنُ تَراجِمَةُ وَحیِ اللّهِ». الکافی: ج۱، ص۱۹۲، ح ۳، بصائر الدرجات: ص ۱۰۴، ح ۶ کلاهما عن سدیر، إعلام الوری: ج ۱، ص ۵۳۵، عن سدیر الصیرفی عن الإمام الصادق{{ع}}، بشارة المصطفی: ص ۱۵۸ عن جابر بن عبد اللّه فیه «ورثة» بدل «تراجمة» ،بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۱۰۵، ح ۴.</ref>

*[[امام باقر]]{{ع}}: خداوند متعال، علم خاصی دارد و علم عامی. [[علم خاص]] او، همان علمی است که [حتّی] فرشتگان مقرّب و پیامبرانِ فرستاده او، بر آن، آگاهی ندارند و علم عامّ او، همان علمی است که فرشتگان مقرّب و پیامبران فرستاده او، بر آن، آگاهی دارند و از [[پیامبر خدا]] به ما رسیده است.<ref>«عنه{{ع}}: إنَّ للّهِِ تَعالی عِلما خاصّا وعِلما عامّا، فَأَمَّا العِلمُ الخاصُّ فَالعِلمُ الَّذی لَم یُطلِع عَلَیهِ مَلائِکَتَهُ المُقَرَّبینَ وأنبِیاءَهُ المُرسَلینَ، وأمّا عِلمُهُ العامُّ فَإِنَّهُ عِلمُهُ الّذی أطلَعَ عَلَیهِ مَلائِکَتَهُ المُقَرَّبینَ وأنبِیاءَهُ المُرسَلینَ، وقَد وَقَعَ إلَینا مِن رَسولِ اللّهِ{{صل}}». التوحید: ص ۱۳۸ ح ۱۴ عن ابن سنان عن الإمام الصادق{{ع}}، بصائر الدرجات: ص ۱۱۱ ح ۱۲ عن حنّان الکندی عن أبیه و ص ۱۰۹ ح ۱ عن حنّان بن سدیر کلاهما عن الإمام الصادق{{ع}} نحوه، بحار الأنوار: ج ۴ ص ۸۵ ح ۱۹.</ref>

*[[امام صادق]]{{ع}}: ما از پیامبران ارث می‌بریم. عصای موسی، نزد ماست و ما گنجوران خدا در زمین هستیم، نه گنجوران زر و سیم.<ref>الإمام الصادق{{ع}}: نَحنُ وَرِثنَا النَّبِیّینَ، وعِندَنا عَصا موسی، وإنّا لَخُزّانُ اللّهِ فِی الأَرضِ، لا بِخُزّانِ ذَهَبٍ ولا فِضَّةٍ.تفسیر فرات: ص ۱۰۷ ح ۱۰۱ عن إبراهیم، تفسیر العیّاشی: ج ۲ ص ۲۸ عن أبی حمزة الثمالی وفیه صدره إلی «موسی» نحوه وراجع: شرح الأخبار: ج ۳ ص ۴۰۲ ح ۱۲۸۷، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۲۹۹ ح ۵۰.</ref>

*[[امام صادق]]{{ع}}: ما شجره علم و [[اهل بیت]] پیامبر هستیم. جایگاه فرود جبرئیل، در خانه ماست و ما گنجوران علم خدا و معادن وحی خدا هستیم. هر که از ما پیروی کند، رهایی می‌یابد و هر که از ما باز ماند، نابود می‌گردد و حقّ خداست که چنین کند.<ref>«عنه{{ع}}: نَحنُ شَجَرَةُ العِلمِ، ونَحنُ أهلُ بَیتِ النَّبِیِّ، وفی دارِنا مَهبَطُ جَبرَئیلَ، ونَحنُ خُزّانُ عِلمِ اللّهِ، ونَحنُ مَعادِنُ وَحیِ اللّهِ. مَن تَبِعَنا نَجا، ومَن تَخَلَّفَ عَنّا هَلَکَ، حَقّا عَلَی اللّهِ عز و جل». الأمالی للصدوق: ص ۳۸۳ ح ۴۹۰، بشارة المصطفی: ص ۵۴ کلاهما عن أبی بصیر، روضة الواعظین: ص ۲۹۹، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۲۴۰ ح ۱، وراجع: إعلام الوری: ج ۱ ص ۵۰۸.</ref>

*[[امام سجاد|امام زین العابدین]]{{ع}}: ما، درهای خداییم. ما راه راستیم. ما ظرف علم اوییم. ما بازگوکننده [[وحی]] اوییم. ما پایه‌های توحید اوییم. ما جایگاه راز اوییم.<ref>«الإمام زین العابدین{{ع}}: نَحنُ أبوابُ اللّهِ، ونَحنُ الصِّراطُ المُستَقیمُ، ونَحنُ عَیبَةُ عِلمِهِ، ونَحنُ تَراجِمَةُ وَحیِهِ، ونَحنُ أرکانُ تَوحیدِهِ، ونَحنُ مَوضِعُ سِرِّهِ». معانی الأخبار: ص ۳۵ ح ۵ عن أبی حمزة الثمالی، بحار الأنوار: ج ۲۴ ص ۱۲ ح ۵.</ref>

 

*[[امام صادق]]{{ع}}: ما، والیان امر الهی و گنجوران دانش خدا و ظرف [[وحی]] خداوندیم.<ref>«الإمام الصادق{{ع}}: نَحنُ وُلاةُ أمرِ اللّهِ، وخَزَنَةُ عِلمِ اللّهِ، وعَیبَةُ وَحیِ اللّهِ. الکافی: ج ۱ ص ۱۹۲ ح ۱، بصائر الدرجات: ص ۶۱ ح ۳ کلاهما عن عبد الرحمن بن کثیر، المناقب لابن شهرآشوب: ج ۴، ص ۲۰۶ عن جابر عن الإمام الباقر{{ع}} نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۱۰۶ ح ۹.</ref>

 

*[[امام صادق]]{{ع}}: خداوند ـ تبارک و تعالی ـ ما را برای خود برگزید و سپس ما را برگزیده مردمان و معتمدان بر وحی و گنجوران زمین و جایگاه راز و ظرف علم خود قرار داد.<ref>«عنه{{ع}}: إنَّ اللّهَ تَبارَکَ وتَعالَی انتَجَبَنا لِنَفسِهِ، فَجَعَلَنا صَفوَتَهُ مِن خَلقِهِ، واُمَناءَهُ عَلی وَحیِهِ، وخُزّانَهُ فی أرضِهِ، ومَوضِعَ سِرِّهِ، وعَیبَةَ عِلمِهِ». بصائر الدرجات: ص ۶۲ ح ۷ عن عبّاد بن سلیمان عن أبیه، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۲۴۷ ح ۱۶.</ref>

 

*مقتضب الأثر ـ به نقل از وهب بن منبّه، در یادکرد آنچه به موسی{{ع}} [[وحی]] شد ـ: به ذکر ایشان (محمّد و اوصیای پس از او) متوسّل شو؛ چرا که آنها گنجوران علم من و ظرف حکمت من و کان پرتو من اند.<ref>مقتضب الأثر عن وهب بن منبّه ـ فی ذِکرِ ما اُوحِیَ إلی موسی{{ع}} ـ :تَمَسَّک بِذِکرِهِم [مُحَمَّدٍ{{صل}}وَالأَوصِیاءِ مِن بَعدِهِ] فَإِنَّهُم خَزَنَةُ عِلمی، وعَیبَةُ حِکمَتی، ومَعدِنُ نوری. مقتضب الأثر: ص ۷۶ ح ۲۴، بحار الأنوار: ج ۵۱ ص ۱۴۹ ح ۲۴.</ref>

 

*الاحتجاج ـ به نقل از فاطمه صغرا که پس از رویداد کربلا و آنچه بر اهل بیت گذشت، به اهل کوفه چنین خطاب کرد ـ :امّا پس از سپاس خداوند، ای کوفیان! ای اهل نیرنگ و دغل و خودپسندی! ما خاندانی هستیم که خداوند، ما را با شما و شما را با ما آزمود. پس آزمون ما را خوب قرار داد و علم خود را در میان ما گذاشت و فهمش را نزد ما نهاد. ما ظرف دانش و فهم و حکمت اوییم و حجّت اوییم در زمین در بلاد او برای بندگانش. خداوند، ما را به سبب کرامت خود، ارجمند داشته و به سبب پیامبرش ما را بر بسیاری از خلایقش برتری داده است.<ref>«الاحتجاج عن فاطمة الصّغری ـ لِأَهلِ الکوفَةِ بَعدَ وَقعَةِ کَربَلاءَ وما جَری عَلی أهلِ البَیتِ ـ: أمّا بَعدُ، یا أهلَ الکوفَةِ، یا أهلَ المَکرِ وَالغَدرِ وَالخُیَلاءِ، إنّا أهلُ بَیتٍ ابتَلانَا اللّهُ بِکُم، وَابتَلاکُم بِنا، فَجَعَلَ بَلاءَنا حَسَنا، وجَعَلَ عِلمَهُ عِندَنا وفَهمَهُ لَدَینا، فَنَحنُ عَیبَةُ عِلمِهِ، ووِعاءُ فَهمِهِ وحِکمَتِهِ، وحُجَّتُهُ فِی الأَرضِ فی بِلادِهِ لِعِبادِهِ، أکرَمَنَا اللّهُ بِکَرامَتِهِ، وفَضَّلَنا بِنَبِیِّهِ{{صل}}عَلی کَثیرٍ مِن خَلقِهِ تَفضیلاً. الاحتجاج: ج ۲ ص ۱۰۶ ح ۱۶۹ عن زید ـ بن موسی بن جعفر ـ عن الإمام الکاظم عن آبائه{{عم}}، الملهوف: ص ۱۹۵ عن زید عن الإمام الکاظم عن الإمام الصادق{{عم}}، مثیر الأحزان: ص ۸۷ نحوه، بحار الأنوار: ج ۴۵ ص ۱۱۰ ح ۱.</ref>

 

*[[امام باقر]]{{ع}}: [[پیامبر خدا]]{{صل}}فرمود: «نخستین جانشینی که بر زمین بود، هِبَةُ اللّه پسرِ آدم{{ع}} بود و پیامبری رحلت نکرده است، مگر آن که جانشینی داشته است. شمارِ همه پیامبران، صد و بیست هزار پیامبر بوده که پنج تن از ایشان: [[حضرت نوح|نوح]]، [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]، [[حضرت موسی|موسی]]، [[حضرت عیسی|عیسی]] و [[حضرت محمد|محمد]]{{عم}}، اولو العزم بوده‌اند. [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}}، به منزله هبة اللّه برای محمّد است و دانش [همه] اوصیا و دانش کسانی را که پیش از او بوده‌اند، به ارث برده است و محمّد، دانش پیامبران و رسولان پیش از خود را به ارث برده است».<ref>«الإمام الباقر{{ع}}: قالَ رَسولُ اللّهِ{{صل}}: إنَّ أوَّلَ وَصِیٍّ کانَ عَلی وَجهِ الأَرضِ هِبَةُ اللّهِ بنُ آدَمَ، وما مِن نَبِیٍّ مَضی إلّا ولَهُ وَصِیٌّ، وکانَ جَمیعُ الأَنبِیاءِ مِئَةُ ألفِ نَبِیٍّ وعِشرینَ ألفَ نَبِیٍّ، مِنهُم خَمسَةٌ اُولُو العَزمِ: نوحٌ، وإبراهیمُ، وموسی، وعیسی، ومُحَمَّدٌ{{عم}}. وإنَّ عَلِیَّ بنَ أبی طالِبٍ کانَ هِبةَ اللّهِ لُِمحَمَّدٍ، ووَرِثَ عِلمَ الأَوصِیاءِ وعِلمَ مَن کانَ قَبلَهُ، أما إنَّ مُحَمَّدا وَرِثَ عِلمَ مَن کانَ قَبلَهُ مِنَ الأَنبِیاءِ وَالمُرسَلینَ». الکافی: ج ۱ ص ۲۲۴ ح ۲ عن عبد الرحمن بن کثیر عن الإمام الباقر{{ع}}، بصائر الدرجات: ص ۱۲۱ ح ۱ عن عبدالرحمن بن بکیر الهجریّ عن الإمام الباقر{{ع}}، أعلام الدین: ص ۴۶۴ عن عبد اللّه بن بکیر عن الإمام الباقر{{ع}}، وفیهما «مئة ألف نبیّ وأربعة وعشرین» بدل «مئة ألف نبیّ وعشرین ألف نبیّ»، بحار الأنوار: ج ۱۱ ص ۴۱ ح ۴۳.</ref>

 

*[[امام علی]]{{ع}}: ای مردم! به اطاعت و شناخت کسانی رو آورید که عذر «بی اطّلاعی از آنان»، پذیرفته نیست. آگاه باشید علمی که آدم، آن را فرود آورد و هر آنچه پیامبران تا خاتم الأنبیا، بدان فضیلت داده شده‌اند، در خاندان محمّد{{صل}}است. پس به کدام کژراهه می‌روید ؟ بلکه به کدام سو روانید؟<ref>الإمام علیّ{{ع}}: أیُّها النّاسُ ! عَلَیکُم بِالطّاعَةِ وَالمَعرِفَةِ بِمَن لا تُعذَرونَ بِجَهالَتِهِ، فَإِنَّ العِلمَ الَّذی هَبَطَ بِهِ آدَمُ وجَمیعُ ما فُضِّلَت بِهِ [فی بعض نسخ المصدر: «فَصّلَت» بدل «فُضّلَت»] النَّبِیّونَ إلی خاتَمِ النَّبِیّینَ، فی عِترَةِ مُحَمَّدٍ{{صل}}، فَأَینَ یُتاهُ بِکُم بَل أینَ تَذهَبونَ ؟! الإرشاد: ج ۱ ص ۲۳۲ عن إسماعیل بن زیاد، کشف الیقین: ص ۸۹ ح ۸۷، الغیبة للنعمانی: ص ۴۴ نحوه، تفسیر العیّاشی: ج ۱ ص ۱۰۲ ح ۳۰۰ عن مسعدة بن صدقة عن الإمام الصادق عن آبائه{{عم}}، تفسیر القمّی: ج ۱ ص ۳۶۷ عن ابن اُذینة عن الإمام الصادق{{ع}} نحوه، بحار الأنوار: ج ۲ ص ۱۰۰ ح ۵۹.</ref>

 

*الخصال ـ به نقل از [[ذریح بن محمد محاربی]] ـ: از [[امام صادق]]{{ع}} شنیدم که می‌فرمود: «ما وارثان پیامبرانیم. پیامبر{{صل}}بر علی{{ع}} جامه‌ای پوشاند و سپس هزار کلمه به او آموخت که هر کلمه، آغازگر هزار کلمه بود».<ref>الخصال عن ذریح بن محمّد المحاربی: سَمِعتُ أبا عَبدِ اللّهِ{{ع}} یَقولُ: نَحنُ وَرَثَةُ الأَنبِیاءِ. ثُمَّ قالَ: جَلَّلَ رَسولُ اللّهِ{{صل}}عَلی عَلِیٍّ{{ع}} ثَوبا، ثُمَّ عَلَّمَهُ ألفَ کَلِمَةٍ، کُلُّ کَلِمَةٍ تَفتَحُ[فی المصدر: «یفتح» والمثبَت من بحار الأنوار.] ألفَ کَلِمَةٍ. الخصال: ص ۶۵۱ ح ۴۹، بصائر الدرجات: ص ۳۰۹ ح ۴، الاختصاص: ص ۲۸۵ عن إسماعیل بن جابر، شرح الأخبار: ج ۲ ص ۲۸۶ ح ۵۹۹ ولیس فیهما صدره إلی «رسول اللّه{{صل}}» نحوه، بحار الأنوار: ج ۴۰ ص ۱۳۳ ح ۱۶؛ کنز العمّال: ج ۱۳ ص ۱۶۵ ح ۳۶۵۰۰، وراجع: الاُصول الستّة عشر: ص ۲۶۲ ح ۳۶۱.</ref>

 

*[[امام باقر]]{{ع}}: علمی که با آدم{{ع}} فرود آمد، دیگر بالا نرفت و علم، به ارث برده می‌شود و [[امام علی|علی]]{{ع}} عالِم این امّت است و هرگز در میان ما عالِمی رحلت نکرده، مگر آن که از خاندان خود، کسی را به جانشینی نهد که علمی همچون او یا آنچه خدا بخواهد را بداند.<ref>الإمام الباقر{{ع}}: إنَّ العِلمَ الَّذی نَزَلَ مَعَ آدَمَ{{ع}} لَم یُرفَع وَالعِلمُ یُتَوارثُ، وکانَ عَلِیٌّ{{ع}} عالِمُ هذِهِ الاُمَّةِ، وإنَّهُ لَم یَهلِک مِنّا عالِمٌ قَطُّ إلّا خَلَفَهُ مِن أهلِهِ مَن عَلِمَ مِثلَ عِلمِهِ، أو ما شاءَ اللّهُ. الکافی: ج ۱ ص ۲۲۲ ح ۲، بصائر الدرجات: ص ۱۱۵ ح ۴ نحوه وکلاهما عن زرارة و ص ۱۱۶ ح ۱۰ عن الفضیل، علل الشرائع: ص ۵۹۱ ح ۴۰ عن محمّد بن مسلم، کمال الدین: ص ۲۲۳ ح ۱۴ عن الفضیل بن یسار عن الإمام الصادق والإمام الباقر {{عم}} وکلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۳۹ ح ۷۰، وراجع: المحاسن: ج ۱ ص ۳۶۶ ح ۷۹۶.</ref>

 

*[[امام باقر]]{{ع}}: ای مردم! خداوند، خاندان پیامبر شما را به کرامتِ خود، ارجمندی بخشیده و به هدایت خود، عزیز داشته و به دین خود، اختصاص داده و به علم خود، فضیلت بخشیده و دانش خود را بدیشان سپرده و از آنها خواهان پاسداری آن شده است. ... آنان امامان دعوت‌گر و جلوداران هدایت‌گر و داوران حاکم و اخگران راهنما و الگوی نیکو و خاندان پاک و امت میانه و مشخص‌ترین نشانه و راست‌ترین راه و آرایش مردم نژاده و وارثان پیامبران‌اند.<ref>عنه{{ع}}: «أیُّهَا النّاسُ ! إنَّ أهلَ بَیتِ نَبِیِّکُم شَرَّفَهُمُ اللّهُ بِکَرامَتِهِ، وأعَزَّهُم بِهُداهُ، واختَصَّهُم لِدینِهِ، وفَضَّلَهُم بِعِلمِهِ، وَاستَحفَظَهُم وأودَعَهُم عِلمَهُ. .. فَهُمُ الأَئِمَّةُ الدُّعاةُ، وَالقادَةُ الهُداةُ، وَالقُضاةُ الحُکّامُ، وَالنُّجومُ الأَعلامُ، وَالاُسوَةُ المُتَخَیَّرَةُ، وَالعِتَرةُ المُطَهَّرَةُ، وَالاُمَّةُ الوُسطی، وَالصِّراطُ الأَعلَمُ، وَالسَّبیلُ الأَقوَمُ، زینَةُ النُّجَباءِ، ووَرَثَةُ الأَنبِیاءِ». تفسیر فرات: ص ۳۳۷ ح ۴۶۰ عن الفضل بن یوسف القصبانیّ، بشارة المصطفی: ص ۱۶۱، الدرّ النظیم: ص ۷۶۹ عن جابر وکلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۶ ص ۲۵۳ ح ۲۷.</ref>

 

*الکافی ـ به نقل از ابو بصیر ـ :بر امام باقر{{ع}} وارد شدم. گفتم: شما، وارثان پیامبرِ خدایید؟ فرمود: «آری». گفتم: پیامبر خدا{{صل}}وارث پیامبران بود و هر چه آنها می‌دانستند، می‌دانست؟ به من فرمود: «آری».<ref>الکافی عن أبی بصیر: دَخَلتُ عَلی أبی جَعفَرٍ{{ع}} فَقُلتُ لَهُ: أنتُم وَرَثَةُ رَسولِ اللّهِ{{صل}}؟ قالَ: نَعَم، قُلتُ: رَسولُ اللّهِ{{صل}}وارِثُ الأَنبِیاءِ، عَلِمَ کُلَّ ما عَلِموا؟ قالَ لی: نَعَم. [۲[۲] الکافی: ج ۱ ص ۴۷۰ ح ۳، بصائر الدرجات: ص ۲۶۹ ح ۱، دلائل الإمامة: ص ۲۲۶ ح ۱۵۳، المناقب لابن شهرآشوب: ج ۴ ص ۱۸۴، الخرائج والجرائح: ج ۲ ص ۷۱۱ ح ۸ کلّها نحوه، بحار الأنوار: ج ۴۶ ص ۲۳۷ ح ۱۳.</ref>