ویژگی علم اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام علی]]{{ع}}: کجایند کسانی که گمان کرده‌اند که راسخان در دانش، آنهایند، نه ما؟ آنان دروغ می‌گویند و به حقّ ما تجاوز می‌کنند. خداوند، ما را بالا برده و آنها را پست کرده است و به ما بخشیده و آنها را محروم ساخته است و ما را داخل کرده و آنها را بیرون برده است. در پرتو وجود ماست که هدایت، اعطا می‌شود و پرده از نابینایی برگرفته می‌شود.<ref>«الإمام علیّ{{ع}}: أینَ الَّذینَ زَعَموا أنَّهُمُ الرّاسِخونَ فِی العِلمِ دونَنا، کَذِبا وبَغیا عَلَینا أن رَفَعَنَا اللّهُ ووَضَعَهُم، وأعطانا وحَرَمَهُم، وأدخَلَنا وأَخرَجَهُم؟! بِنا یُستَعطَی الهُدی، ویُستَجلَی العَمی». نهج البلاغة: الخطبة ۱۴۴، غرر الحکم: ج ۲ ص ۳۶۵ ح ۲۸۲۶، عیون الحکم والمواعظ: ص ۱۳۰ ح ۲۹۴۸، المناقب لابن شهرآشوب: ج ۱ ص ۲۸۵ کلّها بزیادة «وحسدا لنا» بعد «وبغیا علینا»، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۲۰۵ ح ۵۳.</ref>

 

*[[امام علی]]{{ع}}: خداوند، فرمانبری از والیان امر خود را که به دین او می‌پردازند، واجب ساخته است، چنان که فرمانبری از پیامبر خدا{{صل}}را بر آنها واجب کرده است. خداوند می‌فرماید: «خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمرتان را اطاعت کنید». سپس خداوند، جایگاه والیان امرش را که به تأویل کتابش علم و آگاهی دارند، روشن کرده و می‌فرماید: «و اگر آن را به پیامبر و اولو الأمر خود ارجاع دهند، قطعا از میان آنان، کسانی‌اند که [حقیقت] آن را در می‌یابند». همه مردم، جز ایشان از شناخت کتاب او ناتوان اند؛ زیرا آنان راسخان در دانش اند و در تأویل قرآن، [از خطا] ایمن قرار داده شده‌اند. خداوند می‌فرماید: «و تأویل آن را هیچ کس نمی‌داند، مگر خدا و راسخان در دانش». <ref>عنه{{ع}}: فُرِضَ عَلَی الاُمَّةِ طاعَةُ وُلاةِ أمرِهِ القُوّامِ بِدینِهِ، کَما فُرِضَ عَلَیهِم طاعَةُ رَسولِ اللّهِ{{صل}}فَقالَ: «أَطِیعُواْ اللَّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الْأَمْرِ مِنکُمْ» [النساء: ۵۹]. ثُمَّ بَیَّنَ مَحَلَّ وُلاةِ أمرِهِ مِن أهلِ العِلمِ بِتَأویلِ کِتابِهِ، فَقالَ عز و جل: «وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَی الرَّسُولِ وَإِلَی أُوْلِی الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِینَ یَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ» [النساء: ۸۳.]. وعَجَزَ کُلُّ أحَدٍ مِنَ النّاسِ عَن مَعرِفَةِ تَأویلِ کِتابِهِ غَیرَهُم، لِأَنَّهُم هُمُ الرّاسِخونَ فِی العِلمِ، المَأمونونَ عَلی تَأویلِ التَّنزیلِ، قالَ اللّهُ تَعالی: «وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» [آل عمران: ۷.]. [بحار الأنوار: ج ۶۹ ص ۷۹ ح ۲۹ و ج ۹۳ ص ۵۵ کلاهما نقلاً عن تفسیر النعمانی.</ref>

 

*تفسیر العیّاشی ـ به نقل از برید بن معاویه ـ: از [[امام باقر]]{{ع}} مفهوم این سخن خداوند را که: «و تأویل آن را هیچ کس نمی‌داند، مگر خدا و راسخان در دانش» جویا شدم. فرمود: «یعنی: تأویل همه قرآن را [نمی داند]، مگر خدا و راسخان در دانش. پس پیامبر خدا، بالاترینِ راسخان است که خداوند متعال، هر تنزیل و تأویلی را که بر او نازل کرده، بدو آموخته است و خداوند، چیزی بر او نازل نفرموده که تأویل آن را بدو نیاموخته باشد و جانشینانِ پس از او، همه آن را می‌دانند. آنهایی که نمی‌دانند، گفتند: اینک که تأویل آن را نمی‌دانیم، چه بگوییم؟ خداوند به آنها پاسخ داد: «[راسخان در علم] می‌گویند: ما به آن ایمان آوردیم. همه آن، از جانب پروردگار ماست». قرآن، خاص دارد و عامّی و ناسخ و منسوخی و محکم و متشابهی و راسخان در دانش، آن را می‌دانند».<ref>تفسیر العیاشی عن برید بن معاویة: قُلتُ لِأَبی جَعفَرٍ{{ع}}: قَولُ اللّهِ: «وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» قالَ: یَعنی تَأویلَ القُرآنِ کُلَّهُ إلَا اللّهُ وَالرّاسِخونَ فِی العِلمِ، فَرَسولُ اللّهِ أفضَلُ الرّاسِخینَ، قَد عَلَّمَهُ اللّهُ جَمیعَ ما أنزَلَ عَلَیهِ مِنَ التَّنزیلِ وَالتَّأویلِ، وما کانَ اللّهُ مُنزِلاً عَلَیهِ شَیئا لَم یُعَلِّمهُ تَأویلَهُ، وأوصِیاؤُهُ مِن بَعدِهِ یَعلَمونَهُ کُلَّهُ، فَقالَ الَّذینَ لا یَعلَمونَ: ما نَقولُ إذا لَم نَعلَم تَأویلَهُ ؟ فَأَجابَهُمُ اللّهُ: «یَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِ کُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا». وَالقُرآنُ لَهُ خاصٌّ وعامٌّ، وناسِخٌ ومَنسوخٌ، ومُحکَمٌ ومُتَشابِهٌ، فَالرّاسِخونَ فِی العِلمِ یَعلَمونَهُ. [۶[۶] تفسیر العیّاشی: ج ۱ ص ۱۶۴ ح ۶، الکافی: ج ۱ ص ۲۱۳ ح ۲، تأویل الآیات الظاهرة: ج ۱ ص ۱۰۰ ح ۳ ولیس فیه ذیله من «فقال الذین»، بصائر الدرجات: ص ۲۰۴ ح ۸ کلّها عن برید العجلی عن أحدهما {{عم}}، تفسیر القمّی: ج ۱ ص ۹۶ کلّها نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۱۹۹ ح ۳۳.]</ref>

 

*[[امام صادق]]{{ع}}: ما، راسخان در دانش هستیم و ما تأویل قرآن را می‌دانیم.<ref>«الإمام الصادق{{ع}}: نَحنُ الرّاسِخونَ فِی العِلمِ، ونَحنُ نَعلَمُ تَأویلَهُ». الکافی: ج ۱ ص ۲۱۳ ح ۱، بصائر الدرجات: ص ۲۰۴ ح ۵، تفسیر العیّاشی: ج ۱ ص ۱۶۴ ح ۸، تأویل الآیات الظاهرة: ج ۱ ص ۱۰۰ ح ۲ کلّها عن أبی بصیر، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۱۹۹ ح ۳۱.</ref>

 

*[[امام صادق]]{{ع}}: راسخان در دانش، امیر مؤمنان و امامان پس از او هستند.<ref>«عنه{{ع}}: الرّاسِخونَ فِی العِلمِ: أمیرُ المُؤمِنینَ وَالأَئِمَّةُ{{عم}} مِن بَعدِهِ». الکافی: ج ۱ ص ۲۱۳ ح ۳، المناقب لابن شهرآشوب: ج ۴ ص ۴۲۱ کلاهما عن عبد الرحمن بن کثیر، الصراط المستقیم: ج ۱ ص ۲۹۲ نحوه، بحار الأنوار: ج ۲۳ ص ۲۰۸ ح ۱۲، وراجع: تأویل الآیات الظاهرة: ج ۱ ص ۱۰۰ ح ۱.</ref>