امامت از دیدگاه امامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

این رویکرد به [[امام]] و [[امامت]] رویکرد فلسفی و عرفانی به اصل [[نبوت]] و چیستی آن است، [[فلاسفه]] و عرفا در تعریف [[نبی]] خاطر نشان کردند که [[نبی]] دارای نفس قدسیه تکامل یافته‌ای است که در پرتو تهذیب آن با عالم غیبی "فرشتگان" و به تعبیری‌ "[[عقل فعال]]" ارتباط برقرار نموده و [[وحی]] را از آن اخذ می‌‌نماید، [[امامیه]] معتقدند [[امام]] نیز مانند [[پیامبر]] دارای نفس تکامل و مهذّبی است که می‌‌تواند با [[عالم غیب]] ارتباط برقرار کند و چه‌بسا عالم ممکن نیز تحت تأثیر نفس قدسیه وی قرار گیرد، در اصطلاح از آن به "ولایت تکوینی" تعبیر می‌‌شود. نهایت فرق [[نبی]] و [[امام]] درباره دریافت و [[وحی]] و [[شریعت]] جدید است که آن با [[بعثت]] [[حضرت محمد]] {{صل}} به نقطه پایان خود رسیده است.  

نکته قابل ذکر اینکه عرفا این نکته ظریف و عرفانی را از [[احادیث]] [[شیعه]] در وصف "[[امام]]" اقتباس کرده و آن را بر "ولی" تطبیق داده‌اند که البته بعضی در تطبیق آن بر مصداق دچار اشتباه شده‌اند.