بدیل بن ابی‌مریم سهمی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی [[اسلام]] را پذیرفت و به [[مکه]] [[هجرت]] کرد<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۴۰۸.</ref>. روایتی که در بیشتر [[کتاب‌های تفسیری]] و [[حدیثی]] درباره بدیل بن ابی مریم ذکر شده، مربوط به [[شأن نزول آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان! چون مرگ یکی از شما در رسد گواه گرفتن میان شما هنگام وصیت، (گواهی) دو (مرد) دادگر از شما (مسلمانان) است و اگر سفر کردید و مصیبت مرگ گریبان شما را گرفت (و گواه مسلمان نیافتید) دو گواه دیگر از غیر شما (مسلمانان) است و اگر (به آنها) شک دارید آنان» سوره مائده، آیه ۱۰۶.</ref>. است. داستان چنین است که بدیل برای [[سفر تجاری]] رهسپار [[حبشه]] شد و در راه مرگش فرا رسید. وصیتی نوشت و از دو همراه خود، [[تمیم داری]] و [[عدی بن بداء]] که [[مسلمان]] نبودند خواست اموالش را به اهلش بازگردانند. آن دو، جامی گران‌بها از [[اموال]] وی را برای خود برداشتند و باقی را به خانواده‌اش بازگردانند. بستگان وی نزد [[رسول خدا]] {{صل}} [[شکایت]] بردند. آیاتی نازل شد و از [[مسلمانان]] خواست هنگام [[وصیت]] [[شاهد]] بگیرند. به علاوه، شیوه‌ای برای پذیرش سخن هر یک از طرفین یادآور شد<ref>طبری، ج۷، ص۱۵۷؛ ترمذی، ج۴، ص۳۲۵؛ قمی، ج۱، ص۱۸۹؛ با اندک تفاوتی در نام‌ها، طوسی، ج۴، ص۴۲؛ ابن عساکر، ج۱۱، ص۷۱؛ قرطبی، ج۶، ص۳۴۷.</ref>. در [[روایت]] [[ابن عباس]] از این گزارش، نام بدلیل نیامده و تنها اشاره به نسبت سهمی وی شده است<ref>بخاری، ج۳، ص۱۹۸؛ ابوداود، ج۲، ص۱۶۶.</ref>. از این داستان در منابع به عنوان «قصة‌الجام» یاد <ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۴۸۹؛ زبیدی، ج۳، ص۲۱۶.</ref> و از بدیل به «صاحب الجام» تعبیر می‌شود<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۲۶۴.</ref>. [[مجلسی]]<ref>مجلسی، ج۲۱، ص۳۷۳.</ref> این حادثه را در [[سال دهم هجرت]] دانسته است.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بدیل بن ابی‌مریم سهمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۰۶.</ref>