فضایل امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حکیمان]] در [[حکمت]] علی{{ع}}، [[عارفان]] در [[عبودیت]] علی{{ع}}، [[شجاعان]] در [[شجاعت]] علی{{ع}}، [[سیاست‌مداران]] در [[سیاست‌مداری]] و [[عدالت علی]]{{ع}}، [[اندیشمندان]] و دانش‌وران در [[دانش]] و [[علم]] علی{{ع}}، [[سخنوران]] و [[خطیبان]] در بیان علی{{ع}} در شگفت هستند. از رهگذر این [[شگفتی]]، [[دانشمندان]] و [[عالمان]] هر عصری در [[شخصیت]] ممتاز او آثار پرشماری نگاشته‌اند. آن حضرت درباره شخصیت خود و [[ناتوانی]] [[روزگار]] از شناختن خویش فرمود: «فردا روزهای مرا می‌بینید و ویژگی‌های ناشناخته من برایتان آشکار می‌شود»<ref>{{متن حدیث|غَداً تَرَوْنَ أَيَّامِي وَ يَكْشِفُ لَكُمْ عَنْ سَرَائِرِي}}، سیدرضی، نهج البلاغه، کلام ۱۴۹.</ref>. بنابراین، هرچه [[زمان]] بگذرد جلوه‌های بیشتری از شخصیت والای علی{{ع}} آشکار می‌شود.

# روزی که [[رسول خدا]] {{صل}} به [[علی]] {{ع}} گفت: "تو نسبت به من همانند [[هارون]] نسبت به [[موسی]] هستی با این تفاوت که پس از من [[پیامبری]] نخواهد بود"،  

== [[امام علی در قرآن]] ==

{{اصلی|امام علی در قرآن}}

=== [[آیه ولایت]] ===

[[پیامبر]] {{صل}} فرمود: {{متن حدیث| الْحَقُ‏ مَعَ‏ عَلِيٍ‏ وَ عَلِيٌ‏ مَعَ‏ الْحَقِ}}<ref>ینابیع المودة، ص۹۰.</ref>، در جای دیگر فرموده: {{متن حدیث|حُبُ‏ عَلِيٍ‏ إِيمَانٌ‏ وَ بُغْضُهُ‏ كُفْر}}<ref>ینابیع المودة، ص:۹۰. </ref>، هم چنین فرمود: {{متن حدیث|عَلِيٌ‏ قَسِيمُ‏ الْجَنَّةِ وَ النَّار}}<ref>ینابیع المودة، ص:۹۰. </ref> در سخن دیگری فرمود: {{متن حدیث|حَرْبُ عَلِيٍّ حَرْبُ اللَّهِ وَ سِلْمُ عَلِيٍّ سِلْمُ اللَّهِ}}<ref>امام صادق و مذاهب چهارگانه، ج۳، ص۲۷-۲۸ و ۴۶.</ref> و فرمود: {{متن حدیث|حِزْبُ عَلِيٍّ حِزْبُ اللَّهِ وَ حِزْبُ أَعْدَائِهِ حِزْبُ الشَّيْطَانِ}}<ref>امام صادق و مذاهب چهارگانه، ج۳، ص۲۷-۲۸ و ۴۶.</ref> و فرمود: {{متن حدیث|عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَ عَلِيٍّ}}<ref>کنز العمال، ج۲، ص۲۰۱؛ ر. ک: جهان‌بینی اسلامی، ج۴، ص۴۱.</ref>.<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص۱۰۱-۱۰۲.</ref>

== [[على از زبان پیامبر]] ==

{{اصلی|على از زبان پیامبر}}

# '''[[علی]] {{ع}} [[بهترین]] [[بشر]]:''' از [[حذیفة بن یمان]] [[نقل]] شده است که [[رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: "[[علی]] [[بهترین]] [[بشر]] است و هر کسی آن را [[انکار]] کند به [[یقین]] [[کافر]] است"<ref>حدیث خیثمة، خیثمة بن سلیمان، ص۲۰۱؛ من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق، ج۳، ص۴۹۳.</ref>.

# '''تقسیم‌کننده [[بهشت و دوزخ]]:''' [[رسول خدا]] {{صل}} بارها [[امام علی]] {{ع}} را چنین ستوده‌اند؛ از [[عبدالله بن عباس]] [[نقل]] شده که [[رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: "... ای گروه [[مردم]]! همانا [[علی]] تقسیم‌کننده [[جهنم]] ([[نار]]) است؛ کسی که [[باور]] و [[دوست]] او باشد به [[آتش]] وارد نخواهد شد و کسی که [[دشمن]] او باشد از آن [[نجات]] نخواهد یافت. همانا او تقسیم‌کننده [[بهشت]] است؛ کسی که [[دشمن]] او باشد به آن وارد نخواهد شد و کسی که [[دوست]] او باشد از آن [[محروم]] نخواهد شد". [[اباصلت هروی]] [[نقل]] کرده است که روزی [[مأمون]] به [[امام رضا]] {{ع}} گفت: "یا اباالحسن، ما را [[آگاه]] ساز که به چه علت پدرت [[امیرالمؤمنین]] تقسیم‌کننده [[بهشت و جهنم]] خوانده شده؟ این مطلب [[فکر]] مرا مشغول ساخته است". [[امام رضا]] {{ع}} به او فرمودند: "ای [[مأمون]] آیا تو از پدرت و او از پدرانش از [[ابن عباس]] [[نقل]] نکرده‌اید که گفت از [[رسول خدا]] {{صل}} شنیدم که فرمودند: [[حب علی]] [[ایمان]] و [[دشمنی با علی]] [[کفر]] است؟" [[مأمون]] پاسخ داد: "آری"؛ حضرت فرمودند: "پدرم تقسیم‌کننده [[بهشت و دوزخ]] است، زیرا ملاک [[ایمان]] و [[کفر]] افراد، [[حب]] و [[بغض]] ایشان است"<ref>عیون اخبار الرضا، شیخ صدوق، ج۱، ص۹۲.</ref>.

# '''اعطای [[پرچم]]:''' در روایت‌های متعدد و دارای [[سند صحیح]] [[نقل]] شده است که در [[جنگ خیبر]] [[رسول خدا]] {{صل}} [[پرچم]] را برای [[جنگ]] با [[اهل]] [[خیبر]] به [[دست]] [[ابوبکر]] دادند اما او [[شکست]] خورد؛ بار دوم [[رسول خدا]] [[عمر]] را فرستاد که وی نیز با شکست بازگشت. پس [[رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: "فردا [[پرچم]] را به [[دست]] کسی خواهم داد که [[خداوند]] به [[دست]] او ما را [[پیروز]] می‌کند و او [[خدا]] و رسولش را [[دوست]] دارد و [[خدا]] و رسولش نیز او را [[دوست]] دارند". وقتی صبح شد حضرت فرمودند: "[[علی]] را صدا بزنید". در پاسخ گفتند: "چشمان او درد می‌کند"؛ حضرت] فرمودند: "او را صدا بزنید". زمانی که [[علی]] {{ع}} آمد [[رسول خدا]] {{صل}} از آب دهان خود بر چشمان ایشان مالید و فرمود: "خدایا سردی و گرمی را از چشمان او دور گردان". سپس [[پرچم]] را به او سپرد و او نزد [[رسول خدا]] بازگشت در حالی که قلعه [[خیبر]] را [[فتح]] کرده بود<ref>صحیح البخاری، بخاری، ج۴، ص۲۰.</ref>. [[قاضی]] [[عضدالدین ایجی]] ـ از [[متکلمان]] [[اهل تسنن]] ـ این واقعه را این‌گونه [[نقل]] می‌کند: بعد از اینکه [[رسول خدا]] {{صل}} [[ابوبکر]] و [[عمر]] را به میدان [[جنگ]] فرستاد و آنها [[شکست]] خورده و فرار کردند، فرمود: "فردا [[پرچم]] را به [[دست]] کسی خواهم داد که [[خدا]] و رسولش را [[دوست]] دارد و [[خدا]] و رسولش نیز او را [[دوست]] دارند؛ شخصی که حمله‌کننده است و [[اهل]] [[فرار از جنگ]] نیست". سپس روز بعد، آن حضرت، [[پرچم]] را به [[دست]] [[علی]] {{ع}} داد<ref>کتاب المواقف، عضدالدین الایجی، ج۳، ص۶۲۶.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی| عباسی، حبیب]]، [[علی بن ابی‌طالب (مقاله)| مقاله «علی بن ابی‌طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۲۰۷-۲۰۹.</ref>

== جامع اضداد و واجد تمام زیبایی‌ها ==

== [[افضلیت امام علی|افضلیت نسبت به برخی انبیا]] ==

== [[فصاحت امام علی|فصاحت]] و [[بلاغت امام علی|بلاغت]] ==

== کتمان فضایل علی ==

{{اصلی|کتمان فضایل علی}}

==فضائل امام{{ع}}==

[[حکیمان]] در [[حکمت]] علی{{ع}}، [[عارفان]] در [[عبودیت]] علی{{ع}}، [[شجاعان]] در [[شجاعت]] علی{{ع}}، [[سیاست‌مداران]] در [[سیاست‌مداری]] و [[عدالت علی]]{{ع}}، [[اندیشمندان]] و دانش‌وران در [[دانش]] و [[علم]] علی{{ع}}، [[سخنوران]] و [[خطیبان]] در بیان علی{{ع}} در شگفت هستند. از رهگذر این [[شگفتی]]، [[دانشمندان]] و [[عالمان]] هر عصری در [[شخصیت]] ممتاز او آثار پرشماری نگاشته‌اند. آن [[حضرت]] درباره شخصیت خود و [[ناتوانی]] [[روزگار]] از شناختن او فرمود: {{متن حدیث|غَداً تَرَوْنَ أَيَّامِي وَ يَكْشِفُ لَكُمْ عَنْ سَرَائِرِي}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، کلام ۱۴۹.</ref>؛ «فردا روزهای مرا می‌بینید و ویژگی‌های ناشناخته من برایتان آشکار می‌شود». بنابراین، هرچه [[زمان]] بگذرد جلوه‌های بیشتری از شخصیت والای علی{{ع}} آشکار می‌شود.

[[مقام]] و [[منزلت امام علی]]{{ع}} در نزد [[رسول خدا]]{{صل}} بر هیچ [[انسان]] آزادهای پوشیده نیست. آن حضرت چنان مورد توجه رسول خدا{{صل}} بود که حتی به هنگام [[نزول وحی]] نیز همراه او بود<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (صبحی صالح)، خطبه ۱۲۲، ص۱۷۸.</ref> و می‌شنید آنچه را رسول خدا{{صل}} می‌شنید و می‌دید آنچه را رسول خدا{{صل}} می‌دیدید<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (صبحی صالح)، خطبه ۱۹۱، ص۳۰۰.</ref>. [[امیرمؤمنان]]{{ع}} خود در [[خطبه قاصعه]] به مقام و [[منزلت]] خود نزد [[پیامبر]] چنین اشاره کرده است:

== منابع ==