دیدار با امام مهدی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع مرتبط = امام مهدی

| عنوان مدخل  = [[دیدار با امام مهدی]]

==دیدارهای عصر غیبت صغرا==

بدان روی که در دوره [[غیبت صغرا]] امکان [[ملاقات با امام زمان]]{{ع}} منتفی نبوده است، در میان داده‌های این عصر در منابع کهن، گزارش‌هایی از [[ملاقات]] با [[حضرت حجت]]{{ع}} [[مشاهده]] می‌شود. [[ابراهیم بن ادریس]]، از [[اصحاب امام عسکری]]{{ع}}<ref>برقی، رجال، ص۵۹؛ طوسی، رجال، ص۳۸۳.</ref> از جمله افرادی است که در کتاب‌های مختلف، [[دیدار]] او با [[حضرت]]{{ع}} گزارش شده است<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۱؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۵۳؛ طوسی، الغیبة، ص۲۶۸.</ref>. [[ابراهیم بن عبده نیشابوری]] از [[یاران امام هادی]]{{ع}}<ref>طوسی، رجال، ص۳۸۴.</ref> و [[وکیل]] [[امام عسکری]]{{ع}}<ref>کشی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۸۴۸.</ref> فرد دیگری است که به دیدار حضرت در عصر غیبت صغرا نائل آمده است<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۱؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۵۲؛ طوسی، الغیبة، ص۲۶۸.</ref>. [[عثمان بن سعید عمری]]<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۳۳۰؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۴۱؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۵۱ - ۳۵۲؛ طوسی، الغیبة، ص۲۴۴.</ref> و فرزندش محمد<ref>طوسی، الغیبة، ص۲۵۱.</ref> به عنوان [[نایبان امام]] [[زمان]]{{ع}} در زمره افرادی هستند که گزارش‌هایی از دیدار ایشان با [[امام مهدی]]{{ع}} در منابع کهن دیده می‌شود. دیدار [[عمرو اهوازی]] یکی از [[وکلا]]<ref>کلینی، کافی، ج۱، ص۳۲۸؛ الارشاد، ج۲، ص۳۴۸؛ تقریب المعارف، ص۴۲۷؛ اعلام الوری، ج۲، ص۲۵۲؛ الغیبة، طوسی،؛ کشف الغمة، ج۳، ص۲۴۶. در این دیدار امام عسکری{{ع}} با اشاره به حضرت حجت{{ع}} به او و همراهان فرمود: {{متن حدیث|هَذَا صَاحِبُكُمْ بَعْدِي‌}}.</ref> و [[محمد بن جعفر حمیری]] و تنی چند از [[اهالی قم]] با حضرت [[صاحب‌الامر]]{{ع}} در واپسین روزهای [[شهادت امام عسکری]]{{ع}}<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۷۶ - ۴۷۹.</ref>، از دیگر گزارش‌های دیدار [[شیعیان]] در [[روزگار غیبت]] صغرا با [[امام زمان]]{{ع}} است<ref>برای اطلاع بیشتر: ر.ک: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی{{ع}}، ج۵، ص۲۹ - ۹۹.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص ۲۹۳.</ref>

==دیدار در غیبت کبری==

مسئله [[دیدار با امام زمان]]{{ع}} در [[دوران غیبت کبرا]] یکی از پرتنش‌ترین مسائل این دوره است که دو دیدگاه عدم [[ارتباط]] و وقوع [[دیدار]] در مقابل هم قرار گرفته‌اند<ref>برای اطلاع از هر دو دیدگاه و مستندات: بنگرید: ذاکری، علی اکبر، «ارتباط با امام زمان{{ع}} در عصر غیبت»، فصل‌نامه حوزه، شماره ۷۰ – ۷۱، ۱۳۷۴.</ref>. در حالی که در دیدگاه نخست، عدم [[ملاقات]] اصل اولیه است<ref>نعمانی، الغیبة، ص۱۶۰.</ref> و بر اساس [[توقیع]] [[سمری]]، ادعای دیدار در [[غیبت تامه]] نباید با [[تأیید]] و پذیرش مواجه شود، نزد باورمندان ملاقات، حکایت‌های فراوانی از [[دیدار با امام]] عصر{{ع}} نقل می‌شوند<ref>برای آگاهی: ر.ک: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی{{ع}}، ج۵، ص۹۹ - ۱۹۷؛ جعفری، دیدار در عصر غیبت، قسمت ضمائم؛ حکایت‌های دیدار.</ref>. نقل‌هایی که باید با سنجه‌هایی مانند [[شخصیت]] فرد دیدارکننده، [[شناخت امام زمان]]{{ع}} در [[زمان]] دیدار و نقل آن از سوی فرد ملاقات‌کننده و... مورد ارزیابی قرار گیرند. در آخر مسئله اصلی آن است که آیا خود دیدارکننده [[ادعای مشاهده]] داشته است یا پس از مرگش از دیدار وی یاد کرده‌اند.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص ۳۱۴.</ref>