محتوای علوم الهامی اهل بیت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«در برخی از [[روایات]]، به محتوای این [[علوم]] اشاراتی شده است. در روایتی آمده است که هرگاه دانشی از [[قرآن]] و [[سنت]] نزد [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} نبود، [[خداوند]] [[علم صحیح]] آن را به ایشان [[الهام]] می‌کرد. در [[روایات امام کاظم]] {{ع}} محتوای علوم الهامی به گونه‌ای روشن‌تر نقل شده است. بنا بر روایتی، آن [[حضرت]] [[علوم ائمه]] {{عم}} را به سه دسته گذشته، [[آینده]] و حادث تقسیم کردند، و [[علم حادث]] را الهام یا القای در گوش معرفی نمودند {{متن حدیث|وَ هُوَ عَلى ثَلَاثَةِ وُجُوهٍ‌: مَاضٍ‌، وَ غَابِرٌ، وَ حَادِثٌ؛ فَأَمَّا الْمَاضِي فَمُفَسَّرٌ، وَ أَمَّا الْغَابِرُ فَمَزْبُورٌ، وَ أَمَّا الْحَادِثُ فَقَذْفٌ فِي الْقُلُوبِ، وَ نَقْرٌ فِي الْأَسْمَاعِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۳۰۲. سند این روایت، صحیح است؛ همچنین ر.ک: همان، ج۱، ص۲۵۹؛ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۱۹.</ref>، [[علوم گذشته]] [[تفسیری]]، علوم باقی مانده مکتوب، و [[علوم حادث]] حک شدن در [[قلب]] یا در گوش نواختن است». این گونه تعابیر [[ظهور]] در آن دارد که مقصود از گذشته، علوم مربوط به گذشته، و مقصود از آینده، علوم مربوط به آینده است؛ اما در پایان این [[روایت]]، علوم حادث بر‌ترین قسم [[علم اهل بیت]] {{ع}} معرفی شده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۳۰۲. سند این روایت، صحیح است؛ همچنین ر.ک: همان، ج۱، ص۲۵۹؛ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۱۹.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} نیز به [[صراحت]] مقصود از غابر [[علم به آینده]]، و مزبور [[علم به گذشته]] دانسته شده است<ref>محمد بن محمد مفید، الارشاد في معرفة حجج الله على العباد، تصحيح مؤسسة آل البيت، ج۲، ص۱۸۶: {{متن حدیث|أَمَّا الْغَابِرُ فَالْعِلْمُ بِمَا يَكُونُ وَ أَمَّا الْمَزْبُورُ فَالْعِلْمُ بِمَا كَانَ وَ أَمَّا النَّكْتُ فِي الْقُلُوبِ فَهُوَ الْإِلْهَامُ وَ النَّقْرُ فِي الْأَسْمَاعِ حَدِيثُ الْمَلَائِكَةِ}}.</ref>.

در مقابل، در روایت دیگری از [[امام کاظم]] {{ع}} نقل شده است: {{متن حدیث|فَأَمَّا الْغَابِرُ فَمَا تَقَدَّمَ مِنْ عِلْمِنَا}}؛ یعنی [[علم گذشته]] [[ائمه]] {{عم}}؛ و در توضیح مزبور آمده است: {{متن حدیث|أَمَّا الْمَزْبُورُ فَمَا يَأْتِينَا}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۶۵۸؛ محمد بن حسن صفار، بصائر الدرجات، ص۳۱۸.</ref>؛ یعنی علومی که در [[آینده]] به آنان داده می‌شود. این بیان، [[ظهور]] در آن دارد که گذشته و آینده صفت خود علم‌اند، نه محتوای آن؛ بنابر این مقصود از [[علم حادث]] که به شكل [[الهام]] (حک شدن در [[قلب]]) است، علومی است که پیوسته به قلب [[ائمه]] {{عم}} افکنده می‌شود؛ نه آنکه محتوای این [[علوم]]، فقط حوادث جاری است. محتوای [[علوم حادث]]، ضرورتأ حوادث جاری [[جهان مادی]] نیست؛ بلکه علوم مختلفی است که بخشی از آن، خبر از حوادث جاری جهان مادی است. ممکن است بخشی به زمان‌های دیگر، [[امور معنوی]] یا حتی [[تفسیر]] و تأويل [[قرآن]] و مانند آن مربوط باشد. این تفسير از علوم حادث، با شریف‌تر بودن این [[دانش]] تناسب دارد<ref>اختلافات دیگری نیز در این روایات دیده می‌شود. مثلا در برخی اغابر، در مقابل «مزبوره قرار گرفته و در برخی غابر، مزبور معرفی شده است؛ در برخی غابر علم به آینده و در برخی علم به گذشته دانسته شده است (ر.ک: روایات و منابع یادشده). به همین دلیل، اطمینان به جزئیات این روایات، دشوار است.</ref>.