جنگ صفین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جنگ صفین''' نبرد [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} با [[معاویة بن ابی سفیان]] است در محلی به نام [[صفین]]، بعد از آنکه [[معاویه]] از بیعت با امام امتناع کرده و راه [[سرکشی]] در پیش گرفت. این [[جنگ]] کشته‌ها و پیامدهای ناگوار زیادی داشت و در پایان هم با [[حیله]] [[قرآن]] بر نیزه کار به [[حکمیت]] کشید.

با [[پیروزی]] و [[حاکمیت]] [[اسلام]]، [[امویان]] که [[دشمن]] دیرین [[اسلام]] و [[خاندان]] [[رسالت]] بودند، به [[فکر]] تسلّط بر [[قدرت]] و [[حکومت]] افتادند تا از [[اسلام]] [[انتقام]] بگیرند. در دوران [[خلافت]] [[عثمان]]، افرادی از [[بنی‌امیه]] در جاهای مختلف به [[حکومت]] گماشته شدند. [[معاویه]] از زمان [[عمر]] به [[ولایت]] [[شام]] گماشته شده بود و در زمان [[عثمان]] هم ادامه یافت و ۲۰ سال تسلّط بر آن مناطق داشت. وقتی [[امام علی|علی]] {{ع}} به [[خلافت]] رسید، [[اصلاحات]] را شروع کرد و نااهلان را از کار کنار گذاشت. [[معاویه]] هم یکی از آنان بود که در [[شام]] برای خود بساطی به هم زده بود. [[معاویه]] سر به [[طغیان]] گذاشت و [[فرمان]] [[امام]] را نپذیرفت و [[دشمنی]] دیرینه‌اش او را به [[مخالفت]] با [[امام]] و کارشکنی در [[کارها]] و ایجاد [[آشوب]] در مناطق مختلف و [[شبیخون]] به قلمرو [[حکومت]] [[امام]] واداشت. او که خود [[طمع]] در [[خلافت]] داشت، زیر بار [[خلافت]] [[امام]] نرفت، دیگران را نیز تحریک کرد و [[خونخواهی]] [[عثمان]] را بهانه قرار داد و مکاتبات متعددی بین او و [[امام علی|امیر المؤمنین]] انجام گرفت. [[امام]] پیوسته او را [[نصیحت]] می‌کرد و هشدار می‌داد، او گستاخی نشان می‌داد و [[تهمت]] می‌زد و [[تهدید]] به [[جنگ]] می‌کرد. [[امام]] پس از اتمام حجت‌های بسیار، وقتی از به راه آمدن او [[ناامید]] شد برای فرونشاندن فتنۀ او و دفع تجاوزها و یکسره ساختن کارش مصمّم شد. [[امام]] که پس از [[جنگ جمل]] در [[کوفه]] مستقرّ شده بود، از همان‌جا نیرو [[بسیج]] کرد. [[عمروعاص]] هم با [[معاویه]] همدست شد. راهی جز [[جنگ]] با فتنه‌جویان [[یاغی]] و [[باغی]] برای [[امام علی]] {{ع}} باقی نمانده بود<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۶ و [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۷۷؛ دانشنامۀ امام علی، ج ۹، ص ۱۹۵؛ [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۵۶-۲۵۷.</ref>.

سپاه [[معاویه]] خود را در [[صفین]] به [[فرات]] رسانده و راه آب را بر [[سپاه امام]] {{ع}} بستند. [[امام]] با ارسال نیرو آب را از [[تصرف]] [[شامیان]] درآورد، اما آنها را از آب منع نکرد<ref>ر.ک: [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۵۸؛ دانشنامۀ امام علی، ج ۹، ص ۲۰۳.</ref>.

ماه [[ذی‌حجه]] با درگیری‌های مختلف به پایان رسید و در [[محرم]] [[جنگ]] متوقف شد. اما در پایان [[محرم]]، [[جنگ]] به‌طور رسمی اعلام شد و هزاران نفر از دو سوی، آمادۀ [[کارزار]] شده و آرایش نظامی گرفتند. در این حال نیز پیام‌رسانی نهایی [[امام]] {{ع}} برای [[اتمام حجت]] انجام گرفت، ولی سودی نبخشید و اول صفر سال ۳۷، [[نبرد]] بین دو طرف شروع شد و هر روز جمعی از [[کوفیان]] با گروهی از [[شامیان]] می‌‌جنگیدند<ref>ر.ک: [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۵۸-۲۵۹؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۶؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۳۸۲.</ref>.  

== [[لیلة الهریر|لَیلة الهَریر]] ==

== قرآن بر سر نیزه ==

درباره تعداد [[سپاه امام علی]] {{ع}} و [[معاویه]]، رقم‌های متفاوتی ذکره شده، اما مشهور این است که تعداد [[سپاه امام]] {{ع}} ۹۰ هزار نفر بودند که ۹۰۰ تن از [[انصار]] و ۸۰۰ تن از [[مهاجران]] در میان آنان حضور داشتند. [[سپاه معاویه]] ۸۵ هزار نفر بودند و تنها دو نفر از [[انصار]] همراه آنان بودند<ref>ر.ک: [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۲۵۷؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۳۸۲.</ref>.

جنگ صفین، تلفات بسیار داشت و ۲۵ هزار نفر از سربازان [[امام]] و ۴۵ هزار نفر از [[شامیان]] کشته شدند<ref>ر. ک: مروج الذهب، ج ۲، ص ۳۹۴؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۳۸۲.</ref>.  

== پیامدهای جنگ صفین ==

== جستارهای وابسته ==