رهاط: تفاوت میان نسخه‌ها

دره‌ای است در بطن [[وادی]] غُران؛ و وادی غُران در شمال عُسفان و در ۸۵ کیلومتری شمال [[مکه]] واقع است. رهاط را دره ای با چشمه‌های فراوان و درختان خرما گفته‌اند و فاصله‌اش را تا مکه در حدود ۱۵۰ کیلومتر برشمرده‌اند. در آثار متقدمین نیز، رهاط در سه میلی مکه<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۸.</ref> و به نقل [[یاقوت حموی]] در فاصله سه شب راه تا این [[شهر]] و بر راه [[مدینه]] معرفی شده است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.</ref> برخی نیز، آن را دهکده‌ای نه چندان بزرگ کوهستانی در نزدیک مکه و در کنار مسیر مکه به مدینه، در دره‌ای به نام «وادی [[غران]]» و نزدیک وادی «رهاط [[حدیبیه]]» گفته‌اند که در ایام [[جاهلی]] [[شاهد]] [[جنگی]] بین [[بنی سعد]] و بنی مسروح بود.<ref>ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.</ref> در [[جاهلیت]]، رهاط [[منزل]] قومی از [[مضر]] به نام [[بنی هذیل بن مدرکة]] بود. آنان بتی خاص به نام «[[سواع]]» داشتند و همراه با جمعی دیگر آن را می‌پرستیدند.<ref>ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۹.</ref> [[ابن کلبی]] ضمن بر شمردن این [[بت]] برای [[هذیل]]، از [[رهط]] به عنوان بخشی از [[اراضی]] [[ینبع]] – که دهی از دهات مدینه است - نام برده است.<ref>ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶.</ref> اما به نظر می‌رسد وی در این نظر به [[اشتباه]] رفته و همان گونه که بسیاری از اقلیم شناسان گذشته بدان اشاره کرده‌اند،<ref>ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۱۹۱.</ref>این وادی از سرزمین‌های [[بنی هذیل]] است. امروزه این [[سرزمین]]، [[مسکن]] مشترک [[بنی الرّوقه]] از [[طایفه]] [[بنی عتیبه]] و مُعبَّد از تیره‌های [[قبیله بنی حرب]] است.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۴۳-۱۴۴.</ref>