آیه میثاق: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه میثاق (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۸

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۲

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۱٬۷۵۱

ویرایش

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 == مقدمه ==
-از آنجا که در [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَى شَهِدْنَا أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم، زاده‌های آنها را برآورد و از آنان بر خودشان گواهی گرفت که آیا من پروردگارتان نیستم؟ گفتند: چرا، گواهی می‌دهیم؛ مبادا که در رستخیز بگویید ما از این ناآگاه بودیم» سوره اعراف، آیه ۱۷۲.</ref> از [[میثاق]] [[خدا]] با [[انسان‌ها]] [[سخن]] گفته شده به آن [[آیه میثاق]] گفته می‌شود.
+از آنجا که در [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَى شَهِدْنَا أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم، زاده‌های آنها را برآورد و از آنان بر خودشان گواهی گرفت که آیا من پروردگارتان نیستم؟ گفتند: چرا، گواهی می‌دهیم؛ مبادا که در رستخیز بگویید ما از این ناآگاه بودیم» سوره اعراف، آیه ۱۷۲.</ref> از [[میثاق]] [[خدا]] با [[انسان‌ها]] [[سخن]] گفته شده به آن آیه میثاق گفته می‌شود.
 "ذرّیّه" از ریشه "ذ - ر - ر" در لغت به معنی مورچه‌های کوچک یا ذرات غبار که در شعاع [[آفتاب]] دیده می‌شوند، آمده است<ref>العین، ج۸، ص۱۷۵؛ معجم مقاییس اللغه، ج۲، ص۳۴۳؛ مفردات، ص۳۲۶؛ قاموس قرآن، ج۳، ص۱۲.</ref>. ذریّه در اصل به معنی [[فرزندان]] کوچک و کم سن و سال است، ولی غالباً به همه فرزندان گفته می‌شود. درباره ریشه اصلی این لغت احتمالات متعددی داده شده است. بعضی آن را از "ذرء" به معنی [[آفرینش]] می‌دانند. بنابرین مفهوم اصلی ذریّه با مفهوم مخلوق و [[آفریده]] شده برابر است. بسیاری دیگر، آن را از "ذرّ" به معنی موجودات بسیار کوچک همانند ذرات غبار و مورچه‌های بسیار ریز دانسته‌اند؛ از این نظر که فرزندان[[انسان]] نیز در ابتداء از نطفه بسیار کوچکی آغاز [[حیات]] می‌کنند. سومین احتمال که درباره آن داده شده این است که از ماده "ذرو" به معنی پراکنده ساختن گرفته شده و اینکه فرزندان انسان را ذرّیّه گفته‌اند به خاطر آن است که آنها پس از تکثیر مثل به هر سو در روی [[زمین]] پراکنده می‌شوند<ref>مفردات، ص۳۲۷؛ تفسیر نمونه، ج۷، ص۵.</ref>. ریشه ذرّیّه به معنی فرزندان سی بار در [[قرآن]] به کار رفته است.