حضرت موسی علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
←پدر و مادر
(←منابع) |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
[[زن]] قابله رو به مادر موسی کرد و گفت: من در نظر داشتم ماجرای تولد این نوزاد را به [[دستگاه حکومت]] خبر دهم، تا جلادان بیایند و این پسر را به [[قتل]] رسانند (و من جایزۀ خود را بگیرم) ولی چه کنم که [[عشق]] شدیدی از این نوزاد در درون قلبم احساس می‌کنم! حتی [[راضی]] نیستم مویی از سر او کم شود با دقت از او [[حفاظت]] کن، من [[فکر]] می‌کنم [[دشمن]] نهایی ما سرانجام او باشد!.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۲۲۲.</ref> | [[زن]] قابله رو به مادر موسی کرد و گفت: من در نظر داشتم ماجرای تولد این نوزاد را به [[دستگاه حکومت]] خبر دهم، تا جلادان بیایند و این پسر را به [[قتل]] رسانند (و من جایزۀ خود را بگیرم) ولی چه کنم که [[عشق]] شدیدی از این نوزاد در درون قلبم احساس می‌کنم! حتی [[راضی]] نیستم مویی از سر او کم شود با دقت از او [[حفاظت]] کن، من [[فکر]] می‌کنم [[دشمن]] نهایی ما سرانجام او باشد!.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۲۲۲.</ref> | ||
==سرگذشت تاریخی== | |||
[[مادر موسی]]{{ع}} فرزندش را به امواج نیل سپرد، اما بعد از این ماجرا طوفانی شدید در [[قلب]] او وزیدن گرفت، جای خالی نوزاد که تمام قلبش را پر کرده بود، کاملاً محسوس بود. | |||
نزدیک بود فریاد کشد و [[اسرار]] درون [[دل]] خود را برون افکند. | |||
نزدیک بود نعره زند و از جدایی فرزند ناله سر دهد. | |||
اما [[لطف الهی]] به سراغ او آمد و چنانکه [[قرآن]] گوید: «قلب مادر موسی از همه چیز جز یاد فرزندش تهی گشت، و اگر ما قلب او را با [[نور ایمان]] و [[امید]] محکم نکرده بودیم، نزدیک بود مطلب را افشا کند»<ref>{{متن قرآن|وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَى فَارِغًا إِنْ كَادَتْ لَتُبْدِي بِهِ لَوْلَا أَنْ رَبَطْنَا عَلَى قَلْبِهَا لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ}} «و دل مادر موسی خالی شد (چندان که) اگر دلش را استوار نمی‌داشتیم تا از باورکنندگان باشد به راستی نزدیک بود که آن (راز) را فاش کند» سوره قصص، آیه ۱۰.</ref>. | |||
مادر بر اثر این [[لطف]] [[پروردگار]] [[آرامش]] خود را بازیافت، ولی می‌خواهد از [[سرنوشت]] فرزندش با خبر شود؛ لذا «به [[خواهر موسی]] سفارش کرد که وضع حال او را پیگیری کن»<ref>{{متن قرآن|وَقَالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّيهِ فَبَصُرَتْ بِهِ عَنْ جُنُبٍ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ}} «و به خواهر موسی گفت: او را دنبال کن! و از دور چشم بر او داشت و آنان درنمی‌یافتند» سوره قصص، آیه ۱۱.</ref>، | |||
خواهر موسی دستور مادر را انجام داد «و از دور ماجرا را [[مشاهده]] کرد»<ref>{{متن قرآن|وَقَالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّيهِ فَبَصُرَتْ بِهِ عَنْ جُنُبٍ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ}} «و به خواهر موسی گفت: او را دنبال کن! و از دور چشم بر او داشت و آنان درنمی‌یافتند» سوره قصص، آیه ۱۱.</ref> دید که صندوق نجاتش را [[فرعونیان]] از آب می‌گیرند. و [[موسی]] را از صندوق بیرون آورده در آغوش دارند. | |||
«اما آنها از وضع این [[خواهر]] بی‌خبر بودند»<ref>{{متن قرآن|وَقَالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّيهِ فَبَصُرَتْ بِهِ عَنْ جُنُبٍ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ}} «و به خواهر موسی گفت: او را دنبال کن! و از دور چشم بر او داشت و آنان درنمی‌یافتند» سوره قصص، آیه ۱۱.</ref>. | |||
به هر حال [[اراده خداوند]] به این تعلق گرفته بود که این نوزاد به مادرش به زودی برگردد و [[قلب]] او را آرام بخشد؛ لذا می‌فرماید: «ما همۀ [[زنان]] شیرده را از قبل بر او [[حرام]] کردیم»<ref>{{متن قرآن|وَحَرَّمْنَا عَلَيْهِ الْمَرَاضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقَالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَهُمْ لَهُ نَاصِحُونَ}} «و پیش از آن، (پستان) دایگان را از او بازداشتیم؛ (خواهر موسی) گفت: می‌خواهید شما را به خانواده‌ای رهنمون شوم که او را برای شما نگه‌دارند و خیراندیش او باشند؟» سوره قصص، آیه ۱۲.</ref>. | |||
وقتی [[موسی]] پستان این مادر را قبول کرد [[هامان]] [[وزیر]] [[فرعون]] گفت من [[فکر]] می‌کنم تو مادر [[واقعی]] او هستی! چرا در میان این همه [[زن]] تنها پستان تو را پذیرفت؟ گفت: ای [[پادشاه]] به خاطر این است که من زنی [[خوشبو]] هستم، و شیرم بسیار شیرین است، تاکنون هیچ [[کودکی]] به من سپرده نشده مگر اینکه پستان مرا پذیرفته است، حاضران این سخن را [[تصدیق]] کردند و هر کدام [[هدیه]] و تحفه گرانقیمتی به او دادند!. | |||
در [[حدیثی]] از [[امام باقر]]{{ع}} می‌خوانیم که فرمود: «سه [[روز]] بیشتر طول نکشید که [[خداوند]] نوزاد را به مادرش بازگرداند»! | |||
بعضی گفته‌اند این [[تحریم]] [[تکوینی]] شیرهای دیگران برای موسی به خاطر این بود که [[خدا]] نمی‌خواست از شیرهایی که [[آلوده]] به [[اموال]] دزدی و [[جنایت]] و [[رشوه]] و [[غصب]] [[حقوق]] دیگران است این [[پیامبر]] [[پاک]] بنوشد، او باید از شیر [[پاکی]] همچون شیر مادرش [[تغذیه]] کند تا بتواند بر [[ضد]] ناپاکی‌ها [[قیام]] کند و با ناپاکان بستیزد. | |||
و به این ترتیب «ما موسی را به مادرش باز گرداندیم تا چشمش روشن شود و [[غم]] و اندوهی در [[دل]] او باقی نماند، و بداند [[وعده الهی]] [[حق]] است اگر چه بیشتر [[مردم]] نمی‌دانند»<ref>{{متن قرآن|فَرَدَدْنَاهُ إِلَى أُمِّهِ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَلِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ}} «پس (بدین‌گونه) او را به مادرش باز گرداندیم تا چشمش (بدو) روشن گردد و اندوهگین نباشد و بداند که وعده خداوند راستین است اما بیشتر آنان نمی‌دانند» سوره قصص، آیه ۱۳.</ref>. | |||
در اینجا سؤالی مطرح است و آن اینکه آیا [[فرعونیان]] مرسی را به مادر سپردند که او را شیر دهد و در خلال این کار همه [[روز]] یا گاه بگاه، [[کودک]] را به دربار [[فرعون]] بیاورد تا ملکۀ [[مصر]] دیداری از او تازه کند. و یا کودک را در دربار نگه داشتند و [[مادر موسی]] در فواصل معین می‌آمد و به او شیر می‌داد؟ | |||
دلیل روشنی بر هیچ‌یک از این دو احتمال نداریم اما احتمال اول نزدیک‌تر به نظر می‌رسد. و نیز بعد از پایان [[دوران شیرخوارگی]]، آیا [[موسی]] به [[کاخ]] فرعون منتقل شد یا رابطۀ خود را با مادر و [[خانواده]] نگه می‌داشت و میان این دو در رفت و آمد بود؟ | |||
بعضی گفته‌اند بعد از دوران شیرخوارگی، او را به فرعون و همسرش [[آسیه]] سپرد، و موسی در دامن آن دو و با دست آن دو پرورش یافت، و در اینجا داستان‌های دیگری از کارهای کودکانه اما پر معنی موسی نسبت به فرعون نقل کرده‌اند که ذکر همۀ آنها به درازا می‌کشد، اما این جمله که فرعون بعد از [[مبعوث]] شدن موسی به [[نبوت]] به او گفت: «آیا تو را در [[کودکی]] در دامان مهر خود پرورش ندادیم، و سال‌هایی از عمرت را در میان ما نبودی؟»<ref>{{متن قرآن|قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ}} «(فرعون) گفت: آیا در کودکی تو را نزد خود نپروردیم و سال‌هایی از عمرت را نزد ما نگذراندی؟» سوره شعراء، آیه ۱۸.</ref> نشان می‌دهد که موسی مدتی در کاخ فرعون [[زندگی]] کرده و سال‌هایی در آنجا درنگ نموده است. | |||
از [[تفسیر]] [[علی بن ابراهیم]] چنین استفاده می‌شود که موسی با نهایت [[احترام]] تا دوران [[بلوغ]] در کاخ فرعون ماند، ولی سخنان [[توحیدی]] او، فرعون را سخت ناراحت می‌کرد، تا آنجا که [[تصمیم]] [[قتل]] او را گرفت، [[موسی]] [[کاخ]] را رها کرد و وارد [[شهر]] شد که با [[نزاع]] دو نفر که یکی از [[قبطیان]] و دیگری از سبطیان بود روبرو گشت. | |||
[[قرآن]] می‌گوید: «موسی{{ع}} در موقعی که [[اهل]] شهر در [[غفلت]] بودند وارد شهر شد»<ref>{{متن قرآن|فَأَصْبَحَ فِي الْمَدِينَةِ خَائِفًا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا الَّذِي اسْتَنْصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ قَالَ لَهُ مُوسَى إِنَّكَ لَغَوِيٌّ مُبِينٌ}} «آنگاه هراسان در حالی که (هر سو را) پاس می‌داشت بامداد به آن شهر درآمد؛ ناگهان همان که دیروز از او یاری خواسته بود از او فریاد خواست؛ موسی به او گفت:» سوره قصص، آیه ۱۸.</ref>. | |||
این شهر کدام شهر بوده؟ روشن نیست، اما به احتمال [[قوی]] پایتخت [[مصر]] بوده است و به گفتۀ بعضی موسی بر اثر مخالفت‌هایی که با [[فرعون]] و دستگاه او داشت و [[روز]] به روز اوج می‌گرفت محکوم به [[تبعید]] از پایتخت مصر شد، ولی او با استفاده از [[فرصت]] خاصی که [[مردم]] در حال غفلت بودند وارد پایتخت گردید. | |||
موقعی که مردم شهر، [[کسب و کار]] خود را تعطیل کرده و کسی دقیقاً مراقب اوضاع شهر نبود، اما اینکه این [[زمان]] دقیقاً چه موقعی بوده؟ بعضی گفته‌اند در آغاز شب بوده است که مردم کسب و کار را تعطیل می‌کنند، گروهی راهی خانۀ خود می‌شوند و گروهی نیز به [[تفریح]] و [[سرگرمی]] و شب‌نشینی می‌پردازند. | |||
به هرحال موسی وارد شهر شد و در آنجا با صحنه‌ای روبرو گردید «دو نفر مرد را دید که سخت با هم گلاویز شده‌اند و مشغول زد و خورد هستند که یکی از آنها از [[شیعیان]] و [[پیروان]] موسی بود و دیگری از دشمنانش»<ref>{{متن قرآن|وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِنْ شِيعَتِهِ وَهَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ}} «و هنگام بی‌خبری مردم وارد شهر شد و در آن دو مرد را یافت یکی از گروه خویش و دیگری از دشمنانش که با هم کارزار می‌کردند؛ آنکه از گروه (خود) او بود در برابر آنکه از دشمنانش بود از وی یاری خواست، پس موسی مشتی بر او زد که او را کشت، (موسی) گفت: این از کار شیطان است که او دشمن گمراه‌کننده آشکاری است» سوره قصص، آیه ۱۵.</ref>. | |||
تعبیر [[قرآن]] به «[[شیعه]]» نشان می‌دهد که [[موسی]] از همان [[زمان]] ارتباط‌هایی با [[بنی‌اسرائیل]] برقرار کرده بود و گروهی پیرو داشت و احتمالاً آنها را برای [[مبارزه]] با دستگاه [[جبار]] [[فرعون]] به عنوان یک هستۀ مرکزی برگزیده بود. | |||
هنگامی که [[مرد]] [[بنی‌اسرائیلی]] چشمش به موسی افتاد «از موسی (که [[جوانی]] نیرومند و [[قوی]] پنجه بود) در برابر دشمنش [[تقاضای کمک]] کرد»<ref>{{متن قرآن|وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِنْ شِيعَتِهِ وَهَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ}} «و هنگام بی‌خبری مردم وارد شهر شد و در آن دو مرد را یافت یکی از گروه خویش و دیگری از دشمنانش که با هم کارزار می‌کردند؛ آنکه از گروه (خود) او بود در برابر آنکه از دشمنانش بود از وی یاری خواست، پس موسی مشتی بر او زد که او را کشت، (موسی) گفت: این از کار شیطان است که او دشمن گمراه‌کننده آشکاری است» سوره قصص، آیه ۱۵.</ref>. | |||
موسی{{ع}} به [[یاری]] او شتافت تا او را از چنگال این [[دشمن]] [[ظالم]] [[ستمگر]] که بعضی گفته‌اند یکی از طباخان فرعون بود و می‌خواست مرد بنی‌اسرائیلی را برای حمل هیزم به بیگاری کشد [[نجات]] دهد «در اینجا موسی مشتی محکم بر سینۀ مرد [[فرعونی]] زد اما همین یک مشت کار او را ساخت و بر [[زمین]] افتاد و مرد»<ref>{{متن قرآن|وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِنْ شِيعَتِهِ وَهَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ}} «و هنگام بی‌خبری مردم وارد شهر شد و در آن دو مرد را یافت یکی از گروه خویش و دیگری از دشمنانش که با هم کارزار می‌کردند؛ آنکه از گروه (خود) او بود در برابر آنکه از دشمنانش بود از وی یاری خواست، پس موسی مشتی بر او زد که او را کشت، (موسی) گفت: این از کار شیطان است که او دشمن گمراه‌کننده آشکاری است» سوره قصص، آیه ۱۵.</ref>. | |||
بدون [[شک]] [[موسی]] قصد کشتن [[مرد]] [[فرعونی]] را نداشت، و از ادامۀ این داستان نیز به خوبی این معنی روشن می‌شود، نه به خاطر اینکه آنها مستحق [[قتل]] نبودند، بلکه به خاطر پیامدهایی که این عمل ممکن بود برای موسی و [[بنی‌اسرائیل]] داشته باشد. | |||
لذا بلافاصله موسی «گفت: این از [[عمل شیطان]] بود،؛ چراکه او [[دشمن]] و گمراه‌کنندۀ آشکاری است»<ref>{{متن قرآن|وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِنْ شِيعَتِهِ وَهَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ}} «و هنگام بی‌خبری مردم وارد شهر شد و در آن دو مرد را یافت یکی از گروه خویش و دیگری از دشمنانش که با هم کارزار می‌کردند؛ آنکه از گروه (خود) او بود در برابر آنکه از دشمنانش بود از وی یاری خواست، پس موسی مشتی بر او زد که او را کشت، (موسی) گفت: این از کار شیطان است که او دشمن گمراه‌کننده آشکاری است» سوره قصص، آیه ۱۵.</ref>. | |||
به تعبیر دیگر، او می‌خواست دست مرد فرعونی را از گریبان [[بنی‌اسرائیلی]] جدا کند. هر چند گروه [[فرعونیان]] مستحق بیش از این بودند، اما در آن شرائط [[اقدام]] به چنین کاری [[مصلحت]] نبود، و چنانکه خواهیم دید همین امر سبب شد که دیگر نتواند در [[مصر]] بماند و راه [[مدین]] را پیش گرفت. | |||
سپس [[قرآن]] از قول [[موسی]] چنین می‌گوید: «او گفت: پروردگارا! من به خویشتن [[ستم]] کردم، مرا ببخش، و [[خداوند]] او را بخشید، که او [[آمرزنده]] و [[مهربان]] است»<ref>{{متن قرآن|قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}} «گفت: پروردگارا! من به خویش ستم کردم، مرا بیامرز! و (خداوند) او را آمرزید که اوست که آمرزنده بخشاینده است» سوره قصص، آیه ۱۶.</ref>. | |||
مسلماً موسی در اینجا گناهی مرتکب نشد، بلکه در واقع ترک اولائی از او سر زد که نمی‌بایست چنین بی‌احتیاطی کند تا به دردسر و [[زحمت]] و [[رنج]] بیفتد او در برابر همین [[ترک اولی]] از [[خدا]] تقاضای [[عفو]] کرد و خدا نیز او را مشمول لطفش قرار داد. | |||
«موسی گفت: به شکرانه این [[نعمت]] که مرا مشمول عفو خود قرار دادی و در چنگالی [[دشمنان]] گرفتار نساختی، و به شکرانه تمام نعمت‌هایی که از آغاز تاکنون به من [[مرحمت]] کردی من هرگز [[پشتیبانی]] از [[مجرمان]] نخواهم کرد و [[یار]] [[ستمکاران]] نخواهم بود»<ref>{{متن قرآن|قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِلْمُجْرِمِينَ}} «گفت: پروردگارا برای نعمتی که به من ارزانی داشتی هرگز پشتیبان گنهکاران نخواهم بود» سوره قصص، آیه ۱۷.</ref>. | |||
بلکه همیشه به [[یاری مظلومان]] و رنجدیدگان خواهم شتافت، منظورش از این جمله این بود که من هرگز با [[فرعونیان]] [[مجرم]] و [[گنهکار]] [[همکاری]] نخواهم کرد بلکه در کنار [[ستمدیدگان]] [[بنی‌اسرائیل]] خواهم بود<ref>آیا این کار موسی منافی [[مقام عصمت]] نیست؟ | |||
[[مفسران]] بحث‌های دامنه‌داری در مورد [[مشاجره]] مرد قبلی و [[بنی‌اسرائیلی]] در کشته شدن قبطی به دست موسی کرده‌اند. | |||
البته اصل این عمل مسأله مهمی نبوده،؛ چراکه [[جنایتکاران]] [[فرعونی]] [[مفسدان]] بی‌رحمی بودند که هزاران نوزاد بنی‌اسرائیلی را سر بریدند، و از هیچگونه [[جنایت]] بر بنی‌اسرائیل ابا نداشتند، و به این ترتیب افرادی نبودند که خونشان مخصوصاً برای بنی‌اسرائیل [[محترم]] باشد. | |||
آنچه برای علمای [[تفسیر]] ایجاد مشکل کرده تعبیراتی است که خود [[موسی]]{{ع}} در این ماجرا می‌کند: | |||
یکجا می‌گوید: «این از [[عمل شیطان]] بود». | |||
در جای دیگر می‌گوید: «خدایا! من بر خود [[ستم]] کردم مرا ببخش». | |||
این تعبیرات چگونه با [[عصمت انبیاء]] که حتی قبل از [[نبوت]] و [[رسالت]] باید دارای [[مقام عصمت]] باشند. سازگار است؟ | |||
اما با توضیحی که دادیم روشن می‌شود که آنچه از موسی سر زد ترک اولائی بیش نبود، او با این عملش خود را به [[زحمت]] انداخت؛ چراکه [[قتل]] یک قبطی به وسیله موسی چیزی نبود که [[فرعونیان]] به آسانی از آن بگذرند، و می‌دانیم [[ترک اولی]] به معنی کاری است که ذاتاً [[حرام]] نیست، بلکه موجب می‌شود که کار خوب‌تری ترک گردد، بی‌آنکه عمل خلافی انجام شده باشد.</ref>. | |||
کشته شدن یکی از فرعونیان به سرعت در [[مصر]] منعکس شد و شاید کم و بیش از قرائن معلوم بود که [[قاتل]] او یک [[مرد]] [[بنی‌اسرائیلی]] است، و شاید نام موسی هم در این میان بر سر زبان‌ها بود. | |||
ماجرا به [[فرعون]] و اطرافیان او رسید و تکرار این عمل را تهدیدی بر وضع خود گرفتند، جلسۀ مشورتی تشکیل دادند و [[حکم]] قتل موسی صادر شد. | |||
در این هنگام یک حادثه غیر منتظره موسی را از [[مرگ]] حتمی [[رهایی]] بخشید و آن اینکه «مردی از دورترین نقطه [[شهر]] (از مرکز فرعونیان و [[کاخ]] فرعون) به سرعت خود را به موسی رساند و گفت ای موسی این [[جمعیت]] برای کشتن تو به [[مشورت]] نشسته‌اند، فوراً از شهر خارج شو که من از [[خیرخواهان]] توام»<ref>{{متن قرآن|وَجَاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ يَسْعَى قَالَ يَا مُوسَى إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ إِنِّي لَكَ مِنَ النَّاصِحِينَ}} «و مردی از دورترین جای شهر شتابان آمد؛ گفت: ای موسی! سرکردگان (شهر) در کار تو همدل شده‌اند تا تو را بکشند پس (از شهر) بیرون رو که من از خیرخواهان توام» سوره قصص، آیه ۲۰.</ref>. | |||
موسی [[تصمیم]] گرفت که به سوی [[سرزمین]] «[[مدین]]» که شهری در جنوب [[شام]] و شمال [[حجاز]] بود و از قلمرو [[مصر]] و [[حکومت]] [[فرعونیان]] جدا محسوب می‌شد برود.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۲۲۷-۲۳۵.</ref> | |||
== پدر و مادر == | == پدر و مادر == | ||
== نام و نسب == | == نام و نسب == | ||
== کنیه‌ها و القاب == | == کنیه‌ها و القاب == | ||