سعید بن جبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ذهبی]] او را فردی بسیار با [[ورع]] معرفی کرده و می‌‌نویسد سعید هر دو شب، یک [[ختم قرآن]] داشت و گریه‌های مستمر او در [[دل]] شب به گونه‌ای بود که گاه به [[ضعف]] [[بینایی]] او می‌‌انجامید<ref>تذکرة الحفاظ، ۱ / ۷۶.</ref>. [[ابونعیم اصفهانی]] نیز او را بکّاء (بسیار [[گریه]] کننده)<ref>حلیة الاولیاء، ۲ / ۲۷۲.</ref> و ابن معین او را فردی مورد [[اعتماد]] و [[ثقه]] معرفی کرده است<ref>الجرح و التعدیل، ۴/ ۹.</ref>. [[احمد بن حنبل]] گفته است: [[حجاج]]، [[سعید بن جبیر]] را به [[قتل]] رساند، در حالی که بر روی [[زمین]] کسی نبود مگر اینکه به [[علم]] او نیاز داشت. وی در سال ۹۴ یا ۹۵ هـ در واسط به [[دستور]] حجاج گردن زده و در همان جا به خاک سپرده شد و مقبره‌اش [[زیارتگاه]] است<ref>وفیات الاعیان، ۲ / ۳۷۳ و ۳۷۴.</ref>. [[کشّی]] [[شهادت]] او را به سبب همراهی‌اش با [[امام سجاد]] {{ع}} و [[استقامت]] وی در [[تشیع]] می‌‌داند<ref>اختیار معرفة الرجال، ۱۱۹.</ref>. وی دارای [[تفسیری]] در [[قرآن]] بوده<ref>الذریعه، ۴ / ۲۷۶.</ref> که به گفته [[عادل نویهض]]، مفقود شده است<ref>مناقب آل ابی طالب {{ع}}، ۴ /۱۹۰.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۳۶۸-۳۶۹؛ [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۴۸۲.</ref>.