حواریون: تفاوت میان نسخه‌ها
←حواریان در کتاب مقدس
(←منابع) |
|||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
==سرانجام کار حواریون== | ==سرانجام کار حواریون== | ||
حواریون، پس از [[عروج حضرت عیسی]] به [[آسمان]] به میان [[مردم]] رفته و آنها را به [[شریعت]] آن حضرت [[دعوت]] می‌کردند و رساله‌ها به اطراف نوشتند و گروه بسیاری را به [[دین]] [[مسیح]] در آوردند تا سرانجام چنان که گفته‌اند هر کدام به نحوی به دست امپراتوران و [[سلاطین]] و سایر [[سرکشان]] [[بنی‌اسرائیل]] به [[قتل]] رسیدند. بعضی را در دیگ روغن داغ شده انداختند، برخی را سنگ‌سار نمودند، عده‌ای را از بناهای بلند به [[زمین]] انداختند و سر و دستشان را شکستند و خلاصه هر یک به نوعی به [[شهادت]] رسیدند. تنها میان ایشان [[یهودای اسخریوطی]] بود که [[خیانت]] کرد و عیسی را در برابر بهای اندکی که از [[یهود]] دریافت کرده بود، [[تسلیم]] نمود.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۶۰۹.</ref> | حواریون، پس از [[عروج حضرت عیسی]] به [[آسمان]] به میان [[مردم]] رفته و آنها را به [[شریعت]] آن حضرت [[دعوت]] می‌کردند و رساله‌ها به اطراف نوشتند و گروه بسیاری را به [[دین]] [[مسیح]] در آوردند تا سرانجام چنان که گفته‌اند هر کدام به نحوی به دست امپراتوران و [[سلاطین]] و سایر [[سرکشان]] [[بنی‌اسرائیل]] به [[قتل]] رسیدند. بعضی را در دیگ روغن داغ شده انداختند، برخی را سنگ‌سار نمودند، عده‌ای را از بناهای بلند به [[زمین]] انداختند و سر و دستشان را شکستند و خلاصه هر یک به نوعی به [[شهادت]] رسیدند. تنها میان ایشان [[یهودای اسخریوطی]] بود که [[خیانت]] کرد و عیسی را در برابر بهای اندکی که از [[یهود]] دریافت کرده بود، [[تسلیم]] نمود.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۶۰۹.</ref> | ||
==داستان [[نزول]] [[مائده]] بر حواریون== | |||
[[قرآن]] با اشاره به جریان معروف نزول مائدۀ آسمانی بر حواریون یعنی [[یاران]] نزدیک مسیح{{ع}} می‌گوید: «[[یاران خاص]] مسیح به [[عیسی]]{{ع}} گفتند: آیا [[پروردگار]] تو می‌تواند غذایی از [[آسمان]] برای ما بفرستد؟»<ref>{{متن قرآن|إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَنْ يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} «هنگامی که حواریان گفتند: ای عیسی پسر مریم! آیا پروردگار تو یارایی دارد که برای ما از آسمان خوانی فرو فرستد؟ (عیسی) گفت: اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید» سوره مائده، آیه ۱۱۲.</ref>. | |||
مسیح{{ع}} از این تقاضا که بوی [[شک و تردید]] می‌داد پس از آوردن آن همه [[آیات]] و نشانه‌های دیگر نگران شد و به آنها هشدار داد و گفت: «از خدا بپرهیزید اگر ایمان دارید»<ref>{{متن قرآن|إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَنْ يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} «هنگامی که حواریان گفتند: ای عیسی پسر مریم! آیا پروردگار تو یارایی دارد که برای ما از آسمان خوانی فرو فرستد؟ (عیسی) گفت: اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید» سوره مائده، آیه ۱۱۲.</ref>. | |||
ولی به زودی به اطلاع عیسی{{ع}} رسانیدند که ما [[هدف]] نادرستی از این پیشنهاد نداریم، و غرض ما لجاجت‌ورزی نیست بلکه «می‌خواهیم از این [[غذا]] بخوریم (و علاوه بر نورانیتی که بر اثر [[تغذیه]] از غذای آسمانی در [[قلب]] ما پیدا می‌شود؛ زیرا تغذیه به طور مسلم در [[روح انسان]] مؤثر است) [[قلب]] ما [[اطمینان]] و [[آرامش]] پیدا کند و با مشاهدۀ این [[معجزه]] بزرگ به سرحد [[عین الیقین]] برسیم و بدانیم آنچه به ما گفته‌ای راست بوده و بتوانیم بر آن [[گواهی]] دهیم»<ref>{{متن قرآن|قَالُوا نُرِيدُ أَنْ نَأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ}} «گفتند: بر آنیم تا از آن بخوریم و دل‌هایمان اطمینان یابد و بدانیم که تو، به ما راست گفته‌ای و بر آن از گواهان باشیم» سوره مائده، آیه ۱۱۳.</ref>. | |||
هنگامی که [[عیسی]]{{ع}} از [[حسن نیت]] آنها در این تقاضا [[آگاه]] شد، خواستۀ آنها را به پیشگاه [[پروردگار]] به این صورت منعکس کرد: «خداوندا مائده‌ای از [[آسمان]] برای ما بفرست تا برای اول و آخر ما، عیدی باشد، و نشانه‌ای از ناحیۀ تو محسوب شود و به ما روزی ده، تو بهترین روزی دهندگان هستی»<ref>{{متن قرآن|قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِنْكَ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ}} «عیسی پسر مریم گفت: خداوندا! ای پروردگار ما! خوانی از آسمان بر ما فرو فرست تا برای ما، برای آغاز و انجام ما عیدی و نشانه‌ای از سوی تو باشد و به ما روزی ده و تو بهترین روزی دهندگانی» سوره مائده، آیه ۱۱۴.</ref>. | |||
قابل توجه اینکه [[مسیح]] تقاضای آنها را به طرزی شایسته‌تر در پیشگاه [[خدا]] بیان کرد که حاکی از [[روح]] [[حق‌طلبی]] و ملاحظۀ [[مصالح]] جمعی و عمومی بوده باشد. | |||
[[خداوند]] این دعایی را که از روی حسن نیت و [[اخلاص]] صادر شده بود [[اجابت]] کرد، و به آنها فرمود: «من چنین مائده‌ای را بر شما نازل می‌کنم، ولی توجه داشته باشید، بعد از [[نزول]] این [[مائده]] [[مسئولیت]] شما بسیار سنگین‌تر می‌شود و با مشاهدۀ چنین معجزۀ آشکاری هر کس بعد از آن، راه [[کفر]] را بپوید او را چنان مجازاتی خواهم کرد که احدی از جهانیان را چنین مجازاتی نکرده باشم»<ref>{{متن قرآن|قَالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ}} «خداوند فرمود: من آن را برای شما فرو خواهم فرستاد پس از آن هر کس از شما کفر ورزد من او را چنان عذابی سخت کنم که هیچ‌یک از جهانیان را آن چنان عذاب نکنم» سوره مائده، آیه ۱۱۵.</ref>.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۴۴۲.</ref> | |||
==این مائده آسمانی چه بود؟== | |||
دربارۀ محتویات این مائده در [[قرآن]] ذکری به میان نیامده، ولی از [[احادیث]] از جمله از [[حدیثی]] که از [[امام باقر]]{{ع}} نقل شده چنین استفاده می‌شود که طعام مزبور چند قرص نان و چند ماهی بود و شاید علت مطالبه چنین اعجازی آن بوده، که شنیده بودند مائدۀ آسمانی بر [[بنی‌اسرائیل]] به [[اعجاز]] [[موسی]] نازل شد، آنها همچنین تقاضایی را از عیسی کردند.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۴۴۴.</ref> | |||
== حواریان در [[کتاب مقدس]] == | == حواریان در [[کتاب مقدس]] == | ||