ولادت امام مهدی از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
*الف. [[ابن اثیر جزری]]، در کتاب الکامل فی التاریخ درباره حوادث سال ۲۶۰ ق چنین نوشته است: در این سال، [[ابو محمد علوی عسکری]] وفات کرد. او یکی از دوازده [[امام]] مذهب [[امامیه]] و پدر محمّد است که معتقدند او منتظر میباشد<ref> سیّد ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۱۸۶، به نقل از: الکامل فی التاریخ، ج ۷، ص ۲۷۴ در پایان حوادث سال ۲۶۰ ق</ref>. | *الف. [[ابن اثیر جزری]]، در کتاب الکامل فی التاریخ درباره حوادث سال ۲۶۰ ق چنین نوشته است: در این سال، [[ابو محمد علوی عسکری]] وفات کرد. او یکی از دوازده [[امام]] مذهب [[امامیه]] و پدر محمّد است که معتقدند او منتظر میباشد<ref> سیّد ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، ص ۱۸۶، به نقل از: الکامل فی التاریخ، ج ۷، ص ۲۷۴ در پایان حوادث سال ۲۶۰ ق</ref>. | ||
*ب. [[ابن خلکان]] در کتاب وفیات الاعیان گوید: [[ابو القاسم محمد بن حسن عسکری]]، فرزند [[علی الهادی]]، فرزند محمد الجواد که پیشینیان او ذکر شد، بر اساس اعتقاد [[امامیه]] دوازدهمین از دوازده [[امام]]، و معروف به الحجة است ... ولادتش، روز جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ بود<ref>به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲</ref>. | *ب. [[ابن خلکان]] در کتاب وفیات الاعیان گوید: [[ابو القاسم محمد بن حسن عسکری]]، فرزند [[علی الهادی]]، فرزند محمد الجواد که پیشینیان او ذکر شد، بر اساس اعتقاد [[امامیه]] دوازدهمین از دوازده [[امام]]، و معروف به الحجة است ... ولادتش، روز جمعه نیمه شعبان سال ۲۵۵ بود<ref>به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲</ref>. | ||
*ج. [[ذهبی]] در کتاب العبر گوید: و در آن سال "یعنی ۲۵۶ ق" محمّد، فرزند حسن فرزند علی الهادی فرزند محمد الجواد، فرزند علی الرضا، فرزند موسی الکاظم، فرزند جعفر الصادق علوی حسینی، ابو القاسم به دنیا آمد که رافضیها او را الخلف الحجه و مهدی منتظر و صاحب الزمان لقب دادهاند و او، واپسین از دوازده [[امام]] | *ج. [[ذهبی]] در کتاب العبر گوید: و در آن سال "یعنی ۲۵۶ ق" محمّد، فرزند حسن فرزند علی الهادی فرزند محمد الجواد، فرزند علی الرضا، فرزند موسی الکاظم، فرزند جعفر الصادق علوی حسینی، ابو القاسم به دنیا آمد که رافضیها او را الخلف الحجه و مهدی منتظر و صاحب الزمان لقب دادهاند و او، واپسین از دوازده [[امام]] است<ref>به نقل از: وفیات الاعیان، ج ۴، ص ۱۷۶، ح ۵۶۲</ref>. | ||
#کسانی که افزون بر گزارش ولادت آن حضرت، به موعود بودن او تصریح کردهاند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۱۰۰ - ۱۰۲.</ref>: | #کسانی که افزون بر گزارش ولادت آن حضرت، به موعود بودن او تصریح کردهاند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۱۰۰ - ۱۰۲.</ref>: | ||
#[[کمال الدین محمد بن طلحه شافعی]] در کتاب "مطالب السؤول" گوید: ابو القاسم محمد بن حسن خالص، پسر علی متوکل، پسر قانع، پسر علی الرضا، پسر موسی الکاظم، پسر جعفر الصادق، پسر محمد الباقر، پسر علی زین العابدین، پسر حسین الزکی، پسر علی المرتضی امیر المؤمنین، پسر ابو طالب، مهدی، حجّت، خلف، صالح، منتظر و رحمت و برکات خداوند سبحانه و تعالی بر او باد<ref> مطالب السؤول، ج ۲، ص ۷۹، باب ۱۲</ref>. | |||
#[[نور الدین علی بن محمد بن صباغ مالکی]] فصل دوازدهم از کتابش الفصول المهمّه را با این عنوان آورده است: "در شرح حال ابو القاسم حجه، خلف صالح، پسر ابو محمد حسن خالص، او [[امام]] دوازدهم است" در این فصل، به گفته کنجی شافعی چنین احتجاج میکند: از چیزهایی که دلالت میکند [[امام مهدی|مهدی]] از هنگام غیبتش تاکنون زنده و باقی است، کتاب و سنّت میباشد و در بقای او هیچ مانعی نیست؛ همانند باقی ماندن [[عیسی بن مریم]] و [[حضرت خضر]] و [[حضرت الیاس]] از اولیای خدا و دجال کور و ابلیس ملعون از دشمنان خدا. سپس دلیلهای خود را از کتاب و سنّت بیان میکند و تاریخ ولادت، دلیلهای [[امامت]]، گوشههایی از اخبار زندگانی، غیبت، مدت دولت کریمه، کنیه، خاندان و مطالب دیگری از حضرت مهدی محمد بن حسن عسکری را به تفصیل ذکر میکند<ref> ابن صباغ مالکی، الفصول المهمة، ص ۲۸۷</ref>. | |||
*البته کسانی که به این حقیقت اعتراف کردهاند، بسیار بیش از افراد مورد اشارهاند. علاقهمندان، لازم است به کتابهای مفصل مراجعه کنند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۱۰۰ - ۱۰۲.</ref>. | *البته کسانی که به این حقیقت اعتراف کردهاند، بسیار بیش از افراد مورد اشارهاند. علاقهمندان، لازم است به کتابهای مفصل مراجعه کنند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۱۰۰ - ۱۰۲.</ref>. | ||