قریب ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[سال ۵۰ هجری]]، قریب ازدی و زحاف طائی که پسر خاله یکدیگر بودند، در [[بصره]] خروج کردند. در آن هنگام، [[سمرة بن جندب]] از طرفِ زیاد، [[والی بصره]] بود و خود زیاد نیز در [[کوفه]] به سر می‌برد. آنها که از [[خوارج]] بودند، قصد داشتند مردان [[بنی ضبیعه]] را که هفتاد نفر بودند، بکشند و در این میان حتی یک پیر [[سال‌خورده]] از آنها را نیز کشتند؛ اما گروهی از [[جوانان]] [[طایفه]] بنی علی تصمیم گرفتند تا [[شر]] آنها را دفع کنند و جوانان بنی‌راسب نیز با آنها [[همراهی]] کردند و آن دو را [[هدف]] تیر قرار دادند. در آن کشاکش [[عبدالله بن اوس طاحی]] از خود [[رشادت]] و [[دلیری]] نشان داد: قریب را کشت و سر او را [[برید]] و نزد زیاد آورد. زیاد هم دستور تعقیب خوارج را صادر کرد و به [[سمره]] [[فرمان]] داد تا آنها را قلع و قمع کند. او نیز بسیاری از خوارج را دستگیر کرد و آنها را کشت. زیاد هم که از این اوضاع به شدت نگران و عصبانی بود بر [[منبر]] رفت و خطبه‌ای خواند و گفت: