آزادی اقتصادی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

اسلام کار و تولید را [[حق]] همه افراد بشر می‌داند، یعنی هر فردی از [[انسان‌ها]] به مقدار [[توانایی]] و به دلخواه خود می‌تواند کار کند و در این مورد [[آزاد]] است. در بخشی از [[نامه]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} به قرطبة بن کعب آمده است {{متن حدیث|لَسْتُ أرى أَنْ أجْبُرَ أحَداً علَى عَمَلٍ يَكْرَهُهُ}} صحیح نمی‌دانم کسی را به کاری که [[دوست]] ندارد وا دارم و به او کار اجباری [[تحمیل]] کنم. [[امام خمینی]] در همین زمینه معتقدند که [[مردم]] آزادند هر کاری را که صحیح می‌دانند انجام دهند. همه [[ملت]] در این زمینه‌ها [[آزادی]] دارند<ref>صحیفه امام، ج۵، ص۵۲۱.</ref>. در زمینه [[مالکیت]] نیز مطابق [[نص]] دیدگاه [[اسلام]] هر کسی صاحب [[مالی]] است که خود از راه صحیح به دست آورده است. [[قرآن کریم]] در این زمینه می‌فرماید: {{متن قرآن|لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ}}<ref>«مردان را از آنچه برای خود به دست می‌آورند بهره‌ای است و زنان را (هم) از آنچه برای خویش به کف می‌آورند بهره‌ای» سوره نساء، آیه ۳۲.</ref>. با این دیدگاه اسلام [[انسان]] را در کسب [[مال]] [[مشروع]] [[آزاد]] می‌داند و همه را مالک کسب خود می‌داند. البته این آزادی کار نباید بر خلاف آزادی [[کسب و کار]] دیگری و [[مصالح عمومی]] باشد؛ چراکه در حوزه [[اقتصاد]] امکان [[چپاول]] و [[استعمار]] افراد دیگر وجود دارد. اسلام با آزادی [[استثمار]] [[اقتصادی]] که [[فقر]] آور است [[مخالفت]] کرده است و برای [[پیش‌گیری]] از آن نیز حدودی برای [[آزادی اقتصادی]] تعریف کرده است.<ref>[[علی حسن‌زاده|حسن‌زاده، علی]]، [[آزادی اسلامی - حسن‌زاده (مقاله)| مقاله «آزادی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۸۰۱.</ref>

آزادی اقتصادی در غرب، انحصار و تصاحب موقعیت‌های اقتصادی در دست افراد معدود به وسیله [[تقلب]] و [[زور]] است و آزادی اقتصادی غربی مبتنی بر اصل [[ثروت]] و رسیدن به اوج [[سرمایه‌داری]] و [[توانگری]] اقتصادی است. برخلاف دیدگاه [[انقلاب اسلامی]]، که آزادی اقتصادی بر پایه اصل [[تعاون]] و [[حق]] [[مدیریت]] همگانی است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۲۳/۸/۱۳۹۱.</ref><ref>[[منصور میراحمدی|میراحمدی، منصور]] و [[رجبعلی اسفندیار|اسفندیار، رجبعلی]]، [[آزادی - میراحمدی (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی‌]]، ص ۱۰.</ref>.

از دیگر مصادیق آزادی‌های مطلوب انقلابی، آزادی اقتصادی است. [[اقتصاد]] [[آزاد]] و شکوفا، مرهون کشوری آزاد و استقلال یافته و به دور از وابستگی است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۱/۹/۱۳۶۸.</ref>. در سال‌های پیش از انقلاب، جامعه ایران در فضای تیره و تار [[تقلید]] [[غرب]] قرار گرفته بود و در [[تصمیم‌ها]] و امور مملکت آزادی نداشت. در آن دوره، ایران، سراسر وابستگی و [[عقب‌ماندگی]] بود که در این میان، وابستگی [[اقتصادی]] شدت بیشتری داشت و این [[رژیم]] مانع پیشرفت و [[رشد]] در اقتصاد [[کشور]] شده بود<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۴، ص۴۳، ۵۰۳؛ ج۸، ص۳۴۱؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۱۰/۱/۱۳۶۹.</ref>، و با وارد کردن کالاهای لوکس و تجملی، ایران را در مسیر تولید اندک و [[مصرف]] انبوه کالاهای وارداتی قرار داده و آن را به بازار مصرفی فرآورده‌های غربی تبدیل نمود<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۵، ص۵۴، ۳۹۰.</ref>. با [[پیروزی]] [[انقلاب اسلامی]]، این‌گونه آزادی اقتصادی در ایران محدود شد و تلاش برای پیاده کردن برنامه‌های اقتصادی اسلامی و رشد و [[رفاه اقتصادی]] تحت اصولی چون، [[معنویت]] و [[عدالت]] آغاز گردید تا از این طریق [[ملت]] از [[فقر]] و تنگنا و [[وابستگی]] به غیر، [[نجات]] یابند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۲۰، ص۳۴۰؛ ج۲۱، ص۴۴۴.</ref><ref>[[منصور میراحمدی|میراحمدی، منصور]] و [[رجبعلی اسفندیار|اسفندیار، رجبعلی]]، [[آزادی - میراحمدی (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی‌]]، ص ۳۴.</ref>.

[[رده:مدخل‌های در انتظار تلخیص]]