سلار دیلمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ']]↵↵{{پرسمان' به ']] == پرسش‌های وابسته == {{پرسمان') |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
ابو علی حمزة بن عبدالعزیز مقلب به «سلاّر دیلمی»، از اعاظم متقدمین فقهای [[شیعه]] و اوّل کسی است که اقامه [[جمعه]] را در عصر [[غیبت]] [[امام]] {{ع}} [[حرام]] شمرده است. وی [[شاگرد]] [[سید مرتضی]] و [[شیخ مفید]] بوده است<ref>معارف و معاریف، ج ۶، ص ۲۹۴.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۰۶.</ref>. | |||
==سلار== | |||
ابویعلی حمزة بن عبدالعزیز دیلمی مشهور به سلار (م ۴۶۳). | |||
دیلمی از آن جمله [[فقیهان]] معاصر [[شیخ طوسی]] است که در کتاب [[فقهی]] خود: «[[المراسم العلویه (کتاب)|المراسم العلویه]]» راه [[علمی]] [[شیخ الطایفه]] را پیموده است و در باب [[امر به معروف و نهی از منکر]]، انجام این دو [[فریضه]] را در شرایطی که به [[قتل]] منجر می‌شود، موکول به نظر [[سلطان]] یا شخص [[مأمور]] از جانب سلطان دانسته است. | |||
وی به اتکا قرائن به [[تفسیر]] صریح سلطان پرداخته و حتی از آوردن کلمه [[عادل]] نیز خودداری کرده است و اما با افزودن جمله‌ای به طور کامل روشن به تبیین وضعیت [[سیاسی]] در [[عصر غیبت]] پرداخته و در این زمینه می‌نویسد: | |||
«اگر به دلیل مانعی دسترسی به سلطان مقدور نگردید، مسائلی چون اقامۀ حدود و [[قضاوت]] در میان [[مردم]] را به عهدۀ [[فقها]] [[تفویض]] نموده‌اند؛ مشروط بر آنکه از حدود [[شرع]] خارج نشوند و [[آحاد]] [[شیعیان]] به [[یاری]] فقها مأمور گردیده‌اند و مادام که فقها در [[صراط]] [[مذهب]] گام برمی‌دارند آنها باید در [[یاری رساندن]] به فقها [[استقامت]] بورزند»<ref>سلسلة الینابیع الفقهیة، ص۹، المراسم العلویه و الجهاد.</ref>. | |||
سلار با اشاره‌ای گذرا به مسئله مسئولیت‌های [[حکومتی]] پرداخته و سخن را چنین ادامه می‌دهد: | |||
«فقها در صورت [[اضطرار]] بنابر [[تقیه]] باید عمل کنند مگر در مواردی که منجر به قتل می‌شود که در آن تقیه نیست»<ref>سلسلة الینابیع الفقهیة، ص۹، المراسم العلویه و الجهاد.</ref>. | |||
سلار مانند فقیهان [[سلف]] خود [[استقلال قضایی]] [[خانواده]] را مطرح کرده و با استناد به [[روایات]] گفته است: [[فقیه]] می‌تواند حدود را در خانواده خود به [[اجرا]] درآورد، مگر آنکه تقیه خلاف آن را ایجاب کند. | |||
همچنین سلار به نظریۀ [[دولت در دولت]] نیز اشاره کرده و کسانی را که ناگزیر از قبول مسئولیت‌های حکومتی هستند [[مکلف]] دانسته که تا آنجا که مقدورشان است [[حق]] را تنفیذ کنند و در برطرف کردن نیازها و [[حل مشکلات]] [[شیعه]] اهتمام بورزند و فقها سعی نمایند با استفاده از [[فرصت‌ها]] [[شعایر دینی]] و [[مذهب]] را به طور [[اجتماعی]] برپا دارند، اما از [[برپایی نماز]] [[جمعه]] بپرهیزند<ref>سلسلة الینابیع الفقهیة، ص۹، المراسم العلویه و الجهاد.</ref>. | |||
سلار همین نظریه را در مورد [[جهاد]] تکرار می‌کند و می‌نویسد: «جهاد موکول به نظر [[سلطان]] و یا [[مأمور]] از جانب وی است، مگر در [[جهاد دفاعی]] که نیازی به [[فرمان]] سلطان نیست»<ref>فقه سیاسی، ج۸، ص۵۶.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص۱۴۰.</ref> | |||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||
| خط ۱۷: | خط ۲۹: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | # [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | ||
# [[پرونده:1100701.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۳: | خط ۳۶: | ||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||