امامان دوازده‌گانه از اهل بیت پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها

امامان دوازده‌گانه از اهل بیت پیامبر خاتم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۲

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲ مارس ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'دست' به 'دست'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۰۵۸

ویرایش

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 * تحقیق و بررسی نشان می‌دهد، رمز این [[پنهان‌کاری]] [[قرآن]]، یک [[حقیقت]] غیر قابل انکاری است و آن، موضوع مصون ماندن [[قرآن]] از دستبرد [[تحریف]] است؛ زیرا آنانی که در حال [[حیات پیامبر]] {{صل}} و در واپسین روزهای [[عمر]] شریفش، از [[فرمان]] آن [[حضرت]] برای حرکت به سوی [[جهاد]] [[سرپیچی]] کردند و حتی در روز [[پنجشنبه]] آخر [[عمر]] [[پیامبر]] {{صل}} از دادن [[کاغذ و قلم]] برای معرّفی رسمی و به صورت مکتوب [[وصی]] و [[جانشین]] آن [[حضرت]]، خودداری ورزیدند و از توهین به [[ساحت]] [[مقدس]] آن [[حضرت]] مبنی بر هذیان‌گویی، واهمه‌ای نداشتند<ref>ر. ک: صحیح بخاری، شرح الکرمانی، ج۱۶، ص۲۳۴ - ۲۳۶؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱ (از تک جلدی‌ها)، ص۱۳۳؛ مسند احمد حنبل، ج۱، ص۳۵۵.</ref>، از دستبرد در [[قرآن]] و [[تغییر]] دادن الفاظ و عبارات آن در صورت تصریح به نام [[ائمه]] {{عم}} ترسی به خود راه نمی‌دادند!
 * آری، آنانی که برای کنار زدن [[وصی]] به [[حق]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}}، [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} از [[منصب امامت]] و [[خلافت]]، از هیچ نوع کوشش و تلاشی از جمله [[تهدید]] به [[قتل]] و دست بسته به [[مسجد]] بردن برای [[بیعت گرفتن]]، [[آتش]] زدن درب [[خانه]] با [[اهل]] آن یعنی [[حضرت فاطمه زهرا]] {{س}} و ضرب و شتم و توهین به آن بانوی بی‌همتای عالم [[اسلام]] -که دچار سقط جنین شد- کوتاهی نکردند آیا از دست بردن در [[آیات قرآن]] و [[تغییر]] و [[تحریف]] آن برای رسیدن به مقاصد شوم خود، ابائی داشتند؟!
-* بنابراین، [[قرآن کریم]]، مسئله [[امامت]] و [[ولایت]] [[ائمه معصومین]] {{عم}} به ویژه [[امیرمؤمنان]] {{ع}} را طوری مطرح کرده که هم هر [[انسان]] بی‌غرض و حقیقت‌بینی آن را میتواند از [[قرآن]] دریابد و هم اینکه زمینه‌ای برای [[سوء]] استفاده بدخواهان و متمرّدان از [[قرآن]] فراهم نشود و تمردشان به صورت تمرّد در برابر [[قرآن]] و [[اسلام]] درنیاید تا به [[تصرف]] و [[تحریف در قرآن]] [[دست]] نزنند و بدین وسیله موجبات از بین رفتن اصل [[قرآن]] را فراهم نکنند<ref>ر. ک: امامت و انسان کامل از دیدگاه امام خمینی، ص۲۷۹ - ۲۸۲؛ امامت و رهبری، شهید مطهری، ص۱۵۲ - ۱۵۳.</ref>.
+* بنابراین، [[قرآن کریم]]، مسئله [[امامت]] و [[ولایت]] [[ائمه معصومین]] {{عم}} به ویژه [[امیرمؤمنان]] {{ع}} را طوری مطرح کرده که هم هر [[انسان]] بی‌غرض و حقیقت‌بینی آن را میتواند از [[قرآن]] دریابد و هم اینکه زمینه‌ای برای [[سوء]] استفاده بدخواهان و متمرّدان از [[قرآن]] فراهم نشود و تمردشان به صورت تمرّد در برابر [[قرآن]] و [[اسلام]] درنیاید تا به [[تصرف]] و [[تحریف در قرآن]] دست نزنند و بدین وسیله موجبات از بین رفتن اصل [[قرآن]] را فراهم نکنند<ref>ر. ک: امامت و انسان کامل از دیدگاه امام خمینی، ص۲۷۹ - ۲۸۲؛ امامت و رهبری، شهید مطهری، ص۱۵۲ - ۱۵۳.</ref>.
 * این شیوه [[قرآن کریم]] در نام نبردن اشخاص و شخصیت‌های را باید جزو رموز ماندگاری و [[جاودانگی قرآن]] و در عین حال از [[اعجاز]] شگفت‌انگیز آن به شمار آورد؛ زیرا در [[قرآن]] به رغم اینکه نام بسیاری از افراد، از [[پیامبران]] گذشته و شخصیت‌های [[صالح]] و حتی غیر [[صالح]] مشهور آمده است، ولی به نام هیچ‌یک از معاصران، [[یاران]] و [[اصحاب پیامبر]] اکرم {{صل}}، در [[مقام]] [[ستایش]] یا [[نکوهش]] تصریح نشده است. این در حالی است که [[آیات]] بسیاری در [[ستایش]] [[نیکان]] از [[صحابه]] مانند [[علی]] {{ع}}، [[سلمان فارسی]]، [[حمزه]] [[سیدالشهداء]]، [[عمار]] و غیر آنان و نیز در [[نکوهش]] برخی [[مشرکان]] مانند [[ابوسفیان]]، [[ابوجهل]]، [[عاص بن وائل]]، [[ولید]] و مانند آنان نازل شده و مفسّران [[قرآن]] ضمن بیان [[شأن نزول]] [[آیات]]، آنان را نام برده و مصادیق [[آیات]] مرتبط با آنها را اعلام داشته‌اند. تنها نام "[[زید]]" در [[قرآن]] آمده که با [[مدح]] یا ذمّی از او همراه نیست و نیز نام [[ابولهب]] و زنش آن هم با [[کنیه]] و وصف در [[قرآن]] ذکر شده است نه به صورت اسم خاص و روشن<ref>ر. ک: خلافت و ولایت از نظر قرآن و سنت، محمدتقی شریعتی، ص۱۵ - ۱۸.</ref><ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص:۳۴-۱۳۷.</ref>