غوث: تفاوت میان نسخه‌ها

غوث" از [[القاب]] [[خاصه]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} و به معنای پناه و [[پناهگاه]] است<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>. در [[توسل]] جستن به [[ائمه]]{{عم}} جهت حوائج [[دنیا]] و [[آخرت]] گفته‌اند: هرگاه [[شمشیر]] به محل [[ذبح]] تو رسید (کنایه از کثرت گرفتاری و بی‌پناهی) به [[حضرت حجت]]{{ع}} [[استغاثه]] کن؛ به [[درستی]] که تو را درمی‌یابد و او [[غیاث]] المستغیثین است. بگو: {{متن حدیث|يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ! أَنَا مُسْتَغِيثٌ بِكَ}} یا بگو: {{متن حدیث|يا صاحب الزمان! أغثني! يا صاحب الزمان أدركني‏!}}<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ۸۰؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۹۲.</ref>