بحث:آیه اهل ذکر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه طباطبایی]] می‌گوید: [[آیه]] اشاره به یک اصل عمومی عقلایی است که [[جاهل]] به [[اهل خبره]] مراجعه می‌کند<ref> المیزان، ج ۱۲ ص:۲۷۵.</ref> در امور [[دین]] و پیمودن راه [[سعادت]] و کسب [[معارف الهی]] و یافتن [[راه خدا]] و [[تفسیر]] [[کلام]] اللّه و دست یافتن به [[عقاید]] حقّه، باید به [[اهل بیت]]{{عم}} [[رجوع]] کرد که آگاه‌ترین و دین‌شناس‌ترین مردمند. در [[روایات]] بسیاری توصیه شده در امور [[دین]]، به [[اهل بیت]]{{ع}} مراجعه کنید و [[دین]] خود را از آنان بیاموزید و از این [[خاندان]] با عناوینی همچون: خازنان [[علم الهی]]، [[وارثان]] [[علوم پیامبران]]، [[داناترین]] [[مردم]]، [[راسخان در علم]]، معدن و سرچشمۀ [[علوم]] و [[دانا]] به هرچه که بوده و خواهد بود و... یاد شده است<ref>اهل البیت فی الکتاب و السنّه، ص۱۷۵.</ref> این [[آیه]]، [[مرجعیت]] [[دینی]] [[اهل بیت]] را تبیین می‌کند و معیاری برای نقد [[افکار]] و اندیشه‌هاست، چون آنان آموزگاران [[دین]] و آگاهان به [[شریعت]] الهی‌اند و از سوی [[خداوند]] [[حجت]] قرار داده شده‌اند. بنابراین، [[آیه]] می‌تواند مورد استناد دربارۀ [[امامت]] و [[رهبری]] هم باشد، چون [[اهل بیت]]، به عنوان آگاه‌ترین انسان‌هایی که [[وارث]] [[علم]] و [[حکمت]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[دانا]] به [[قرآن]] و شریعت‌اند، باید در مصدر [[حکومت]] و [[ولایت]] قرار گیرند و جلوی [[بدعت‌ها]] و [[انحرافات]] را بگیرند و کلامشان [[فصل خصومت]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۲.</ref>

===مفهوم‌شناسی [[اهل]]===

[[أهل]] به معنای [[خانواده]] و [[خاندان]] آمده است. [[اهل]] الرجل در اصل کسانی‌اند که با او در یک [[خانه]] [[زندگی]] می‌کنند، بعد به طور مجاز به کسانی که آنها را یک [[نسب]] جمع می‌کند [[اهل بیت]] آن مرد گفته‌اند. [[اهل]] در صورتی استعمال می‌شود که میان افراد، پیوند جامعی بوده باشد. به همین جهت در [[قرآن کریم|قرآن مجید]] آمده: "{{متن قرآن|أَهْلَ الْكِتَابِ}}، {{متن قرآن|أَهْلُ الإِنجِيلِ}}، {{متن قرآن|أَهْلِ الْقُرَى}}، {{متن قرآن|أَهْلُ الْمَدِينَةِ }}، {{متن قرآن|أَهْلَ الْبَيْتِ}}، {{متن قرآن|أَهْلَ الذِّكْرِ }}، {{متن قرآن|أَهْلَ هَذِهِ الْقَرْيَة}}، {{متن قرآن|أَهْلِ النَّارِ }}، {{متن قرآن|َ أَهْلُ التَّقْوى‏}} وَ {{متن قرآن|َ أَهْلُ الْمَغْفِرَة}}»<ref>راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ص ۹۶.</ref><ref>قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص ۱۳۵.</ref> [[قرآن کریم]] آنان را که با [[پیغمبری]] هم [[عقیده]] باشند و به او [[ایمان]] آورند، [[اهل]] و ذریۀ او می‌داند و کسانی را که [[فرزند]] نسبی وی باشند در صورت [[ایمان]] نیاوردن، از [[اهل]] او بیرون می‌داند، مانند پسر [[حضرت نوح]]{{ع}}<ref>سوره هود، آیۀ:۴۵.</ref>. بنابراین، [[اهل ذکر]] به کسانی که در مسألۀ ذکر با یکدیگر اشتراک دارند اطلاق می‌شود<ref>[[حسین عبدالمحمدی بنچناری|عبدالمحمدی بنچناری، حسین]]، [[بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت (مقاله)|بررسی تطبیقی دلالت آیه فاسئلوا أهل الذکر بر مرجعیت علمی اهل بیت]].</ref>