ملی‌گرایی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

در بررسی نظریات [[امام خمینی]] درباره ملی‌گرایی، دو [[گرایش]] عمده قابل [[مشاهده]] است: ملی‌گرایی به مثابه یک [[ایدئولوژی]] و ملی‌گرایی به معنای [[اعتقاد]] به [[هویت ملی]] و [[احساس]] [[وفاداری]] به آن. امام خمینی [[ملیت]] را در کنار اسلامیت، [[مشروع]] می‌داند، اما [[اسلام‌گرایی]] بر ملی‌گرایی مقدم است. ایشان ضمن پذیرش ملیت، به معنای عضویت در یک [[ملت]] و مسئولیت‌های ناشی از این تعلق، همواره ملیت را در چارچوب [[اسلام]] و به شرط [[تعصب]] نداشتن و تعارض‌نداشتن با اسلام می‌پذیرفت.<ref>[[اسماعیل رضوانی‌فر|رضوانی‌فر، اسماعیل]]، [[ملی‌گرایی (مقاله)|مقاله «ملی‌گرایی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۹، ص۵۱۶–۵۲۳.</ref>

«[[ملت]]» به معنای گروه و [[آیین]] و [[شریعت]] است<ref>دهخدا، فرهنگ‌لغت دهخدا، ۱۳/۱۸۹۴۷–۱۸۹۴۸.</ref> و ملیت نیز به ویژگی‌هایی مانند متعلق‌بودن به [[سرزمین]] یا فرهنگی خاص می‌گویند که [[هویت فردی]] را از [[هویت]] افراد دیگر متفاوت می‌کند<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۷/۷۳۴۴.</ref> ملی‌گرایی به معنای دل‌بستگی شدید به نژاد، [[زبان]] و [[فرهنگ]] خودی همراه با اعتقاد به [[برتری]] ملت خود بر ملت‌های دیگر آمده است.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۷/۷۳۴۴–۷۳۴۵.</ref>