پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hosein صفحهٔ الگو:صفحه اصلی/مدخل برگزیده را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده منتقل کرد: جایگزینی متن - 'صفحه اصلی' به 'صفحهٔ اصلی')
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[امام حسن مجتبی| امام حسن مجتبی]]''' {{ع}} پیشوای دوم [[مسلمانان]]، در نیمه [[ماه رمضان]] [[سال سوم هجری]] قمری در [[مدینه]] متولد شد. پدر ایشان [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و مادرشان [[حضرت زهرا]] {{س}} است. کنیه حضرت ابومحمد است و [[القاب]] فراوانی همانند تقی، زکی، سبط، [[سید]] و مجتبی به ایشان نسبت داده‌اند.
'''[[لیلة القدر| لیلة القدر]]''' به معنی «شب ارزشمند» و «شب تقدیر و سرنوشت» است. لیلة القدر، شب [[نزول قرآن]] بر [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است که در [[ماه رمضان]] اتفاق افتاده است. از لیلة القدر به عنوان شب اندازه‌گیری امور و اَعمار (عمرها) نیز، یاد می‌شود. شبی که در تعیین آن [[اختلاف]] وجود دارد و یکی از شب‌های دهه آخر [[ماه مبارک رمضان]] است که نزد [[شیعیان]] یکی از سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم و نزد اکثر [[اهل سنت]]، احتمالاً شب بیست و هفتم است. در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} نقل شده که: «تقدیر مقدرات، در شب نوزدهم، تحکیم آن در شب بیست و یکم و امضاء آن در شب بیست و سوم است». شاید اینکه در [[روایات]]، شب قدر به طور مشخص و دقیق، بیان نگردیده، این باشد که [[مردم]] به همه این شب‌ها اهمیت بدهند تا بیشتر و بهتر آمادگی برای [[تقرب الی الله]] و در نتیجه لطافت [[روح]] بیشتری پیدا کنند. [[شب زنده‌داری]] در شب قدر بسیار تأکید و سفارش شده است.


در دوران [[نبوی]] و در سال ۶ هجری در [[داستان مباهله]] از آن حضرت یاد شده است. حضرت در دوران [[خلافت علی]] {{ع}} در صحنه‌ها حضور یافت و در همه مقاطع، پدر را [[همراهی]] کرد. پس از [[شهادت]] پدر [[خلافت]] را برعهده گرفت که هنگام پذیرش [[خلافت]] ۳۷ سال داشت. عراقیان و حامیان [[امام علی]] {{ع}} با وی [[بیعت]] کردند؛ شمار بیعت‌کنندگان، ۴۰۰۰۰ تن ذکر شده است.
دلیل [[فضیلت]] این شب بر شب‌های دیگر به اعتبار اموری است که در این شب برآورده می‌شود که بر اساس [[آموزه‌های دینی]] مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از:
# شب نزول [[قرآن]]: از [[آیات قرآن]] به‌خوبی استفاده می‌شود که این کتاب در [[ماه مبارک رمضان]] نازل شده است‌. [[خداوند متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ}}؛
# شب تقدیر امور: [[قرآن کریم]] علت دیگر [[فضیلت]] این شب بزرگ را تعیین [[مقدرات]] [[انسان]] قلمداد کرده و می‌فرماید‌: {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ}}؛
# شب نزول فرشتگان: [[قرآن کریم]] شب قدر را شب نزول فرشتگان و [[روح]] بر [[زمین]]، برای تقدیر و تعیین سرنوشت بندگان‌ و آوردن هر خیر و برکتی معرفی می‌کند: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ}}؛
# شب [[رحمت]] و [[مغفرت]] خاصۀ [[الهی]]: در نگرش [[دینی]] زمان و مکان یکی از عواملی است که در [[میزان]] [[ارزش]] و [[پاداش اعمال]] [[انسان]] تأثیر می‌گذارد. شب قدر از جمله شب‌هایی است که مورد [[عنایت خاص]] [[خداوند متعال]] قرار گرفته است به‌همین‌خاطر، [[رحمت]] ویژۀ خود را شامل بندگانش می‌کند‌.
# شب تقدیر [[ولایت]] و [[امامت]]: یکی دیگر از امتیازهای شب قدر ولایت و امامت [[ائمۀ اطهار]]{{عم}} است. بر اساس آنچه از [[روایات اسلامی]] بر می‌آید، در کنار دیگر امور هستی که در شب قدر، تقدیر، اندازه‌گیری و امضا می‌گردد، ولایت اهل‌بیت‌{{عم}} نیز در این شب مقدر و امضا گردیده است.
# شب مخصوص [[امام زمان]]{{ع}}: از دیگر ویژگی‌های شب قدر این است که [[خداوند متعال]]، کامل‌ترین و شایسته‌ترین و برترین [[انسان]] را از [[برنامه‌ریزی]] و [[حکم]] خود [[آگاه]] می‌کند‌؛ چراکه [[قرآن کریم]] از استمرار تنزل [[فرشتگان]] و [[روح]] از جانب [[خدای متعال]] خبر می‌دهد و این امر یک ولی می‌خواهد که متولی آن باشد و آن همان [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} است و امروزه در وجود [[حضرت مهدی]]{{ع}}، تبلور و ظهور یافته است.


زمانی که [[معاویه]] به سوی [[عراق]] حرکت کرد، [[امام حسن]] {{ع}} پس از [[آگاهی]] از این خبر، [[مردم]] را به [[جهاد]] و [[مقاومت]] فرا خواند و از آنها خواست که در لشکرگاه [[نخیله]] گردهم آیند؛ اما [[مردم]] واکنش مناسبی نشان ندادند [[معاویه]] توانست با وعده‌هایی، شماری از [[اصحاب امام حسن]] {{ع}} را به سوی خود بکشاند. [[خیانت]] یاران امام {{ع}} به گونه‌ای بود که در میان [[اصحاب]] خود نیز [[امنیت]] جانی نداشت. بر اثر شایعات و وعده‌های [[معاویه]]، [[عبیدالله بن عباس]]، یکی از سه فرمانده اصلی [[امام]] {{ع}} همراه شماری از سپاهیان به اردوی [[معاویه]] پیوست. لذا حضرت در پی خیانت یاران خود و بنا به مصالح [[اسلام]] و شرایط پیش‌آمده در نیمه جمادی الاول سال ۴۱ هجری مجبور به [[صلح]] با [[معاویه]] شد.
امور ذیل در شب قدر [[مستحب]] است: [[غسل]] کردن در آغاز شب‌های نوزده، بیست و یک و بیست و سوم و نیز در آخر شب بیست و سوم؛ احیا و [[شب زنده داری]] به [[عبادت]]، بسیار [[دعا کردن]] و بسیار [[تلاوت]] کردن [[قرآن]]، [[زیارت امام حسین]] {{ع}}. خواندن [[سوره عنکبوت]] و [[سوره روم]] و هزار بار [[سوره قدر]] در شب بیست و سوم.


بندهای صلح نامه متغیر است و کتاب‌های [[تاریخی]] هریک بر بندهایی از آن تأکید کرده‌اند، برخی از بندها چنین است: واگذاری [[حکومت]] ([[تسلیم]] الامر) به [[معاویه]]؛ [[خلافت]] پس از [[معاویه]] از آنِ [[امام حسن]] {{ع}} باشد؛ [[مردم]] در [[امان]] هستند و [[معاویه]] نباید کسی را به جهت اقدامات گذشته تعقیب کند و ... . پس از [[صلح]]، [[امام]] با مشایعت [[معاویه]] از [[کوفه]] به [[مدینه]] بازگشت و در آنجا بزرگ و [[سرپرست]] [[بنی‌هاشم]] بود و در امور با وی [[مشورت]] می‌شد.
<div class="mainpage_box_more">[[ لیلة القدر|ادامه]]</div>
 
مدت زمانی که از [[صلح امام حسن]] {{ع}} گذشت، [[معاویه]] دریافت مفاد صلحنامه به زیان اوست لذا در پی [[قتل]] امام برآمد و سر انجام [[جعده]] ـ همسر امام ـ را [[فریب]] داد و به قتل حضرت برانگیخت. جعده به امام [[زهر]] خورانید و امام {{ع}} روز ۲۸ صفر سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری در چهل و هشت سالگی به [[شهادت]] رسید و پس از کش و قوس‌های فراوان در بقیع به خاک سپرده شد.
 
<div class="mainpage_box_more">[[امام حسن مجتبی|ادامه]]</div>
۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش