پرش به محتوا

حرب بن شرحبیل شبامی در تراجم و رجال: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = حرب بن شرحبیل شبامی
| موضوع مرتبط = حرب بن شرحبیل شبامی
| عنوان مدخل  = [[حرب بن شرحبیل شبامی]]
| عنوان مدخل  = حرب بن شرحبیل شبامی
| مداخل مرتبط = [[حرب بن شرحبیل شبامی در تاریخ اسلامی]] - [[حرب بن شرحبیل شبامی در تراجم و رجال]] - [[حرب بن شرحبیل شبامی در نهج البلاغه]]
| مداخل مرتبط = [[حرب بن شرحبیل شبامی در تراجم و رجال]] - [[حرب بن شرحبیل شبامی در نهج البلاغه]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
* [[حرب]] [[فرزند]] شرحبیل [[شبامی]] [[همدانی]] از [[اصحاب امیرمؤمنان]] {{ع}} و از [[قبیله]] "[[شبام]]" منتسب به [[همدان]] که تمامی افراد این [[قبیله]] در [[حب]] و [[دوستی]] به [[حضرت علی]] {{ع}} معروف و در [[شجاعت]] و [[دلاوری]] کم‌نظیر بودند.
[[حرب]] [[فرزند]] شرحبیل [[شبامی]] [[همدانی]] از [[اصحاب امیرمؤمنان]] {{ع}} و از [[قبیله]] "[[شبام]]" منتسب به [[همدان]] که تمامی افراد این [[قبیله]] در [[حب]] و [[دوستی]] به [[حضرت علی]] {{ع}} معروف و در [[شجاعت]] و [[دلاوری]] کم‌نظیر بودند.
* [[نصر بن مزاحم]] و [[طبری]] [[نقل]] کرده‌اند: هنگامی که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بعد از پایان [[جنگ صفین]]، از کنار کشته‌های قبيله [[همدان]] می‌گذشت، با صدای شیون و [[زاری]] مواجه شد، پرسید: "این صداها از چیست؟" گفتند: "اینها بر کشته‌های خویش در [[صفین]] می‌گردند". [[امام]] فرمود: "من [[شهادت]] می‌دهم کسانی که برای [[خدا]] [[صبر]] کردند و جنگیدند، [[شهید]] محسوب می‌شوند"<ref>{{متن حدیث|أَمَا إِنِّي أَشْهَدُ لِمَنْ قُتِلَ مِنْهُمْ صَابِراً مُحْتَسِباً بِالشَّهَادَةِ}}</ref>
 
* در این هنگام شرحبيل [[خدمت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} آمد، [[حضرت]] به او فرمود: "آیا زنانتان بر شما غالب شده‌اند؟" یعنی چرا آنها را آرام نمی‌کنید؟ عرض کرد: ای [[امیرمؤمنان]]! اگر یک یا دو یا سه [[خانه]] [[شهید]] داده بودند، می‌توانستیم آنان را آرام کنیم، اما تنها از این [[قبیله]] کوچک ما ([[شبام]]) یکصد و هشتاد نفر کشته شده‌اند و خانه‌ای نیست که در آن [[گریه]] نباشد، اما در میان مردانمان [[گریه]] نیست، بلکه خوشحالند و چرا خوش‌حال نباشند که بستگانشان به [[فیض]] [[عظیم]] [[شهادت]] رسیده‌اند؟ [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: "[[خداوند]] کشته‌ها و مردگانتان را [[رحمت]] کند". وی همچنان که [[حضرت علی]] {{ع}} سواره می‌رفت، و او پیاده در رکابش حرکت می‌کرد که ناگهان [[حضرت]] به وی فرمود: "باز گرد!" دوباره [[امام]] {{ع}} متوقف شد و فرمود: "برگرد، زیرا بدرقه و [[همراهی]] کسی مثل تو، موجب [[فتنه]] ([[غرور]] و [[نخوت]]) [[والی]] و مذلت و [[خواری]] [[مؤمنان]] است"<ref>{{متن حدیث|اِرْجِعْ فَإِنَّ مَشْيَ مِثْلِكَ فِتْنَةٌ لِلْوَالِي وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ}}؛ وقعة صفين، ص۵۳۱ و ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۶۲.</ref>.
[[نصر بن مزاحم]] و [[طبری]] [[نقل]] کرده‌اند: هنگامی که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بعد از پایان [[جنگ صفین]]، از کنار کشته‌های قبيله [[همدان]] می‌گذشت، با صدای شیون و [[زاری]] مواجه شد، پرسید: "این صداها از چیست؟" گفتند: "اینها بر کشته‌های خویش در [[صفین]] می‌گردند". [[امام]] فرمود: "من [[شهادت]] می‌دهم کسانی که برای [[خدا]] [[صبر]] کردند و جنگیدند، [[شهید]] محسوب می‌شوند"<ref>{{متن حدیث|أَمَا إِنِّي أَشْهَدُ لِمَنْ قُتِلَ مِنْهُمْ صَابِراً مُحْتَسِباً بِالشَّهَادَةِ}}</ref>.
* آری، [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در این موقعیت حساس و شرایط [[بحرانی]] [[جنگ]] باز هم به مسائل [[اخلاقی]] توجه کامل دارد و به تمام سران [[اسلامی]] و بزرگان [[اقوام]] می‌آموزد که هیچگاه دچار [[فتنه]] و [[غرور]] و [[نخوت]] نشوند و اجازه ندهند [[مردم]] دور آنها جمع شوند و هورا بکشند، که این [[رفتار]] نه تنها سبب [[فتنه]] [[والیان]] بلکه باعث [[خفت]] و [[خواری]] [[مؤمنان]] است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۳۲-۴۳۴.</ref>
 
در این هنگام شرحبيل [[خدمت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} آمد، [[حضرت]] به او فرمود: "آیا زنانتان بر شما غالب شده‌اند؟" یعنی چرا آنها را آرام نمی‌کنید؟ عرض کرد: ای [[امیرمؤمنان]]! اگر یک یا دو یا سه [[خانه]] [[شهید]] داده بودند، می‌توانستیم آنان را آرام کنیم، اما تنها از این [[قبیله]] کوچک ما ([[شبام]]) یکصد و هشتاد نفر کشته شده‌اند و خانه‌ای نیست که در آن [[گریه]] نباشد، اما در میان مردانمان [[گریه]] نیست، بلکه خوشحالند و چرا خوش‌حال نباشند که بستگانشان به [[فیض]] [[عظیم]] [[شهادت]] رسیده‌اند؟ [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: "[[خداوند]] کشته‌ها و مردگانتان را [[رحمت]] کند". وی همچنان که [[حضرت علی]] {{ع}} سواره می‌رفت، و او پیاده در رکابش حرکت می‌کرد که ناگهان [[حضرت]] به وی فرمود: "باز گرد!" دوباره [[امام]] {{ع}} متوقف شد و فرمود: "برگرد، زیرا بدرقه و [[همراهی]] کسی مثل تو، موجب [[فتنه]] ([[غرور]] و [[نخوت]]) [[والی]] و مذلت و [[خواری]] [[مؤمنان]] است"<ref>{{متن حدیث|اِرْجِعْ فَإِنَّ مَشْيَ مِثْلِكَ فِتْنَةٌ لِلْوَالِي وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ}}؛ وقعة صفين، ص۵۳۱ و ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۶۲.</ref>.
 
آری، [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در این موقعیت حساس و شرایط [[بحرانی]] [[جنگ]] باز هم به مسائل [[اخلاقی]] توجه کامل دارد و به تمام سران [[اسلامی]] و بزرگان [[اقوام]] می‌آموزد که هیچگاه دچار [[فتنه]] و [[غرور]] و [[نخوت]] نشوند و اجازه ندهند [[مردم]] دور آنها جمع شوند و هورا بکشند، که این [[رفتار]] نه تنها سبب [[فتنه]] [[والیان]] بلکه باعث [[خفت]] و [[خواری]] [[مؤمنان]] است<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۳۲-۴۳۴.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']]
# [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۰: خط ۲۳:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:حرب بن شرحبیل شبامی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
۱۱۳٬۰۱۱

ویرایش