دعوت به عمل صالح: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

دعوت به عمل صالح (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۸

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۳

۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 # [[امام باقر]] {{ع}} ـ به خیثمه ـ: ای خیثمه! به دوستانمان که آنها را می‌بینی، سلام برسان و به آنان، پروا از خداوند بزرگ را سفارش کن، و به این که دارایشان به فقیرشان و قوی‌شان به ضعیفشان سر بزند، و زنده‌هاشان در تشییع جنازه مرده‌هاشان حاضر شوند، و در خانه‌های یکدیگر به دیدار هم بروند؛ زیرا دیدار متقابل آنان، مایه حیات [و پویایی] امر ما می‌شود. خداوند رحمت کند آن بنده‌ای که امر ما را احیا کند! ای خیثمه! به دوستان ما برسان که جز با عمل، در برابر خداوند، کاری از ما برایشان ساخته نیست و آنان جز با وَرَع، به [[ولایت]] ما دست نخواهند یافت، و در روز قیامت، بیشترین حسرت، از آنِ کسی است که عدل را ستوده باشد. آن گاه خود با [عمل کردن به] غیر آن، با آن مخالفت کرده باشد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}} ـ أیضا ـ :یا خَیثَمَةُ، أبلِغ مَن تَری مِن مَوالینَا السَّلامَ، وأَوصِهِم بِتَقوَی اللّهِ العَظیمِ، وأَن یَعودَ غَنِیُّهُم عَلی فَقیرِهِم، وقَوِیُّهُم عَلی ضَعیفِهِم، وأَن یَشهَدَ حَیُّهُم جَنازَةَ مَیِّتِهِم، وأَن یَتَلاقَوا فی بُیوتِهِم؛ فَإِنَّ لُقیا بَعضِهِم بَعضا حَیاةٌ لِأَمرِنا، رَحِمَ اللّهُ عَبدا أحیا أمرَنا! یا خَیثَمَةُ، أبلِغ مَوالینا أنّا لا نُغنی عَنهُم مِنَ اللّهِ شَیئا إلّا بِعَمَلٍ، وأَنَّهُم لَن یَنالوا وَلایَتَنا إلّا بِالوَرَعِ، وأَنَّ أشَدَّ النّاسِ حَسرَةً یَومَ القِیامَةِ مَن وَصَفَ عَدلاً ثُمَّ خالَفَهُ إلی غَیرِهِ"}}. الکافی: ج ۲ ص ۱۷۵ ح ۲، الاُصول الستّة عشر: ص ۷۹ کلاهما عن خیثمة، مصادقة الإخوان: ص ۱۳۶ ح ۶ وفیه «بالعمل» بدل «بالورع»، أعلام الدین: ص ۸۳ نحوه وکلاهما عن خیثمة عن الإمام الصادق {{ع}}، قرب الإسناد: ص ۳۳ ح ۱۰۶ عن بکر بن محمّد عن الإمام الصادق {{ع}} وفیه ذیله، بحار الأنوار: ج ۷۴ ص ۳۴۳ ح ۲.</ref>
 # [[امام باقر]] {{ع}} ـ به جابر بن یزید جعفی ـ: ای جابر! به شیعه ام از طرف من سلام برسان و به آنان اعلام کن که میان ما و خداوند عز و جل، خویشاوندی نیست، و جز به اطاعت خداوند، تقرّب به او حاصل نمی‌شود. ای جابر! هر کس از خدا اطاعت کند و ما را دوست داشته باشد، دوست ماست و هر کس نافرمانی خدا کند، دوستی ما به حالش سودی نمی‌بخشد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}} ـ لِجابِرِ بنِ یَزیدَ الجُعفِیِّ ـ :یا جابِرُ، بَلِّغ شیعَتی عَنِّی السَّلامَ، وأَعلِمهُم أنَّهُ لا قَرابَةَ بَینَنا وبَینَ اللّهِ عز و جل، ولا یُتَقَرَّبُ إلَیهِ إلّا بِالطّاعَةِ لَهُ. یا جابِرُ، مَن أطاعَ اللّهَ وأَحَبَّنا فَهُوَ وَلِیُّنا، ومَن عَصَی اللّهَ لَم یَنفَعهُ حُبُّنا"}}. الأمالی للطوسی: ص ۲۹۶ ح ۵۸۲، بشارة المصطفی: ص ۱۸۹ کلاهما عن جابر بن یزید الجعفی، الفضائل: ص ۷ عن جابر بن یزید الجعفی عن الإمام زین العابدین {{ع}}، بحار الأنوار: ج ۷۱ ص ۱۷۹ ح ۲۸.</ref>
-# [[امام باقر]] {{ع}}: خداوند متعال به [[داوود]] {{ع}} وحی کرد: «به مردمت برسان که هر یک از بندگانم که به اطاعتم فرمانش دهم و او اطاعت کند، این حق بر عهده من است که از او اطاعت کنم و او را بر اطاعتم یاری رسانم، و اگر از من درخواست کند، به او پاسخ دهم، و اگر به من پناه جوید، پناهش دهم، و اگر از من کفایت کارش را بخواهد، او را کفایت کنم، و اگر بر من توکّل کند، او را در پسِ زشتی هایش حفاظت کنم و اگر تمام خلقم به او نیرنگ زنند، پشتیبانش باشم».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: إنَّ اللّهَ تَعالی أوحی إلی داودَ {{ع}}: أن بَلِّغ قَومَکَ أنَّهُ لَیسَ عَبدٌ مِنهُم آمُرُهُ بِطاعَتی فَیُطیعَنی، إلّا کانَ حَقّا عَلَیَّ أن اُطیعَهُ واُعینَهُ عَلی طاعَتی، وإن سَأَلَنی أعطَیتُهُ، وإن دَعانی أجَبتُهُ، وإنِ اعتَصَمَ بی عَصَمتُهُ، وإنِ استَکفانی کَفَیتُهُ، وإن تَوَکَّلَ عَلَیَّ حَفِظتُهُ مِن وَراءِ عَوراتِهِ، وإن کادَهُ جَمیعُ خَلقی کُنتُ دونَهُ"}}. عدّة الداعی: ص ۲۹۲، قصص الأنبیاء للراوندی: ص ۱۹۸ ح ۲۵۱ عن أبی حمزة الثمالی عن الإمام الصادق {{ع}}، بحار الأنوار: ج ۱۴ ص ۳۷ ح ۱۳.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۱۰۲-۱۰۵.</ref>
+# [[امام باقر]] {{ع}}: خداوند متعال به [[داوود]] {{ع}} وحی کرد: «به مردمت برسان که هر یک از بندگانم که به اطاعتم فرمانش دهم و او اطاعت کند، این حق بر عهده من است که از او اطاعت کنم و او را بر اطاعتم یاری رسانم، و اگر از من درخواست کند، به او پاسخ دهم، و اگر به من پناه جوید، پناهش دهم، و اگر از من کفایت کارش را بخواهد، او را کفایت کنم، و اگر بر من توکّل کند، او را در پسِ زشتی هایش حفاظت کنم و اگر تمام خلقم به او نیرنگ زنند، پشتیبانش باشم»<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: إنَّ اللّهَ تَعالی أوحی إلی داودَ {{ع}}: أن بَلِّغ قَومَکَ أنَّهُ لَیسَ عَبدٌ مِنهُم آمُرُهُ بِطاعَتی فَیُطیعَنی، إلّا کانَ حَقّا عَلَیَّ أن اُطیعَهُ واُعینَهُ عَلی طاعَتی، وإن سَأَلَنی أعطَیتُهُ، وإن دَعانی أجَبتُهُ، وإنِ اعتَصَمَ بی عَصَمتُهُ، وإنِ استَکفانی کَفَیتُهُ، وإن تَوَکَّلَ عَلَیَّ حَفِظتُهُ مِن وَراءِ عَوراتِهِ، وإن کادَهُ جَمیعُ خَلقی کُنتُ دونَهُ"}}. عدّة الداعی: ص ۲۹۲، قصص الأنبیاء للراوندی: ص ۱۹۸ ح ۲۵۱ عن أبی حمزة الثمالی عن الإمام الصادق {{ع}}، بحار الأنوار: ج ۱۴ ص ۳۷ ح ۱۳.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۱۰۲-۱۰۵.</ref>
 == جستارهای وابسته ==