علم غیب معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

وقتی خوارج کشته شدند به حضرت خبر دادند که تمام آنها به هلاکت رسیده‌اند. حضرت فرمودند: «به [[خدا]] [[سوگند]] ‌‌اینگونه نیست و همۀ آنها از بین نرفته‌اند. آنها نطفه‌‌هایی هستند که در اصلاب مردان و رحم [[زنان]] قرار دارند. هرگاه شاخی از سر آنان بر‌‌آید، قطع می‌شود تا‌‌ اینکه آخرین آنها به [[دزدی]] روی آورند<ref>[[سید رضی|سید رضی، محمد بن حسین]]، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۹۳.</ref>. همین طور هم شد: [[دعوت]] خوارج رو به اضمحلال گذاشت، [[یاران]] آن از بین رفتند سرانجامشان به [[راهزنی]] رسیده و متظاهر به [[فسق]] شدند تا ‌‌اینکه امر ‌‌ایشان به دست ولید بن [[طریف]] [[شیبانی]] افتاد و [[رشید]] بن [[مهدی]] ـ [[حاکم]] وقت ـ کسی به سراغ او فرستاد و سرش را جدا کرد. سپس آن‌‌ها در ‌‌ایام [[متوکل]] خروج کرده، به راهزنی مشغول شده و راه‌‌ها را [[ناامن]] می‌نمودند<ref> [[محمد حسن نادم|نادم، محمد حسن]]، [[علم امام ۱ (کتاب)|علم امام]]، ص۶۲۰.</ref>.<ref>[[محمد رضا شاهرودیشاهرودی، محمد رضا]]، [[محمد امین تفضلی|تفضلی، محمد امین]]، [[علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه (مقاله)|علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه]]، فصلنامه تخصّصى مطالعات قرآن و حدیث سفینه، ش ۴۴، ص۳۹ ـ ۵۲.</ref>