علم غیب معصوم: تفاوت میان نسخهها
←امیرالمؤمنین{{ع}} و روایات غیب داشتن ایشان
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== امیرالمؤمنین{{ع}} و [[روایات]] [[غیب]] داشتن ایشان == | == امیرالمؤمنین{{ع}} و [[روایات]] [[غیب]] داشتن ایشان == | ||
علاوه بر پیشگوییهای امیرالمؤمنین{{ع}} برخی از روایات هم [[علم غیب]] ایشان را [[اثبات]] میکنند مانند: | علاوه بر پیشگوییهای امیرالمؤمنین{{ع}} برخی از روایات هم [[علم غیب]] ایشان را [[اثبات]] میکنند مانند: | ||
# جملۀ [[سلونی قبل أن تفقدونی]] و اینکه [[علم]] در سینۀ من مالامال است و از من سؤال کنید تا شما را پاسخ گویم و یا اینکه: اى [[مردم]]! قبل از آنكه مرا از دست بدهید، بپرسید كه من راههاى [[آسمان]] را بهتر از راههاى [[زمین]] میدانم، پیش از آنكه [[فتنه]]، چون شترى بىصاحب گام بردارد، و مهار خود را پایمال كند و مردم را بیازارد و صاحبان [[عقل]] و [[خرد]] را | # جملۀ [[سلونی قبل أن تفقدونی]] و اینکه [[علم]] در سینۀ من مالامال است و از من سؤال کنید تا شما را پاسخ گویم و یا اینکه: اى [[مردم]]! قبل از آنكه مرا از دست بدهید، بپرسید كه من راههاى [[آسمان]] را بهتر از راههاى [[زمین]] میدانم، پیش از آنكه [[فتنه]]، چون شترى بىصاحب گام بردارد، و مهار خود را پایمال كند و مردم را بیازارد و صاحبان [[عقل]] و [[خرد]] را حیران نماید»<ref>[[سید رضی|سید رضی، محمد بن حسین]]، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۲۸۰.</ref>. از این جملات حضرت بر میآید که دربارۀ هر چیزی از این [[زمان]] تا [[روز قیامت]]، از من بپرسید، به شما در مورد آن خبر خواهم داد و این عبارت دیگری از داشتن [[علم غیب]] است<ref>[[ناصرالدین اوجاقی|اوجاقی، ناصرالدین]]، [[علم امام از دیدگاه کلام امامیه (پایاننامه)|علم امام از دیدگاه کلام امامیه]]، ص۵۶.</ref>. | ||
# در [[خطبة]] دیگری فرمودهاند: «[[سوگند]] به [[خدا]] اگر بخواهم خبر دهم هر مردى از شما را كه از كجا آمده و به كجا میرود و جمیع احوال او را بیان كنم مىتوانم، ولى میترسم درباره من به [[رسول خدا]]{{صل}} كافر شوید. [[آگاه]] باشید! من به [[خواص اصحاب]] خود كه كفر و [[غلوّ]] در او راه نخواهد یافت، این [[اخبار]] را خواهم رساند، و سوگند به خدا كه [[پیغمبر]] اكرم را به [[حقّ]] و راستى فرستاده و او را بر [[خلائق]] برگزیده، نمىگویم مگر به [[راستی]] و رهایى آنكه [[نجات]] مىیابد و [[عاقبت]] [[امر]] [[خلافت]] را به من خبر داده است، و چیزى باقى نگذاشته كه بر سرم بگذرد مگر آنكه آن را در دو گوشم فرو برده و به من رسانیده<ref>فیضالاسلام، علینقی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۳، ص۵۶۵ .</ref>. حضرت در این [[خطبه]] تصریح مینمایند که علم غیب داشته و بر امور واقف هستند. | # در [[خطبة]] دیگری فرمودهاند: «[[سوگند]] به [[خدا]] اگر بخواهم خبر دهم هر مردى از شما را كه از كجا آمده و به كجا میرود و جمیع احوال او را بیان كنم مىتوانم، ولى میترسم درباره من به [[رسول خدا]]{{صل}} كافر شوید. [[آگاه]] باشید! من به [[خواص اصحاب]] خود كه كفر و [[غلوّ]] در او راه نخواهد یافت، این [[اخبار]] را خواهم رساند، و سوگند به خدا كه [[پیغمبر]] اكرم را به [[حقّ]] و راستى فرستاده و او را بر [[خلائق]] برگزیده، نمىگویم مگر به [[راستی]] و رهایى آنكه [[نجات]] مىیابد و [[عاقبت]] [[امر]] [[خلافت]] را به من خبر داده است، و چیزى باقى نگذاشته كه بر سرم بگذرد مگر آنكه آن را در دو گوشم فرو برده و به من رسانیده<ref>فیضالاسلام، علینقی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج ۳، ص۵۶۵ .</ref>. حضرت در این [[خطبه]] تصریح مینمایند که علم غیب داشته و بر امور واقف هستند. | ||
# مطلب دیگری که علم غیب [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را [[اثبات]] میکند، [[آگاهی]] ایشان به [[علوم قرآن]] است. به ادعای خود [[قرآن کریم]]، [[علم]] همه چیز در [[قرآن]] بیان شده است<ref>سورۀ انعام، آیۀ ۵۹.</ref> حضرت عالم بدان علوماند؛ لذا [[عالم به غیب]] نیز میباشند. حضرتش در این باره میفرمایند: «قرآن را به [[نطق]] در آورید ولی او سخن نمیگوید. ولی من به شما از آن خبر میدهم. آگاه باشید که در آن، علمِ آنچه آمده و خواهد آمد، دوای بیماریتان و [[نظم]] آنچه بین شماست در آن وجود دارد»<ref>[[سید رضی|سید رضی، محمد بن حسین]]، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۲۲۳.</ref>. طبق این [[کلام]] حضرت، تمام [[علوم]] در قرآن کریم وجود دارد و حضرت نیز به تمام آن آگاه است؛ لذا عالم بر [[غیب]] هستند. | # مطلب دیگری که علم غیب [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را [[اثبات]] میکند، [[آگاهی]] ایشان به [[علوم قرآن]] است. به ادعای خود [[قرآن کریم]]، [[علم]] همه چیز در [[قرآن]] بیان شده است<ref>سورۀ انعام، آیۀ ۵۹.</ref> حضرت عالم بدان علوماند؛ لذا [[عالم به غیب]] نیز میباشند. حضرتش در این باره میفرمایند: «قرآن را به [[نطق]] در آورید ولی او سخن نمیگوید. ولی من به شما از آن خبر میدهم. آگاه باشید که در آن، علمِ آنچه آمده و خواهد آمد، دوای بیماریتان و [[نظم]] آنچه بین شماست در آن وجود دارد»<ref>[[سید رضی|سید رضی، محمد بن حسین]]، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۲۲۳.</ref>. طبق این [[کلام]] حضرت، تمام [[علوم]] در قرآن کریم وجود دارد و حضرت نیز به تمام آن آگاه است؛ لذا عالم بر [[غیب]] هستند. |