مصداق‌شناسی اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== معناشناسی == | |||
{{اصلی|اهل بیت در لغت}} | |||
واژه «[[اهل]]» در جایی به کار می‌رود که گونه‌ای [[وابستگی]] و اختصاص<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۱۵۰.</ref>، انس و پیوند<ref>جوهری، الصحاح، ج۴، ص۱۶۲۹؛ مصطفوی، التحقیق، ج۱، ص۱۶۹.</ref> و [[قرابت]]<ref>فیومی، المصباح، ج۲، ص۲۸.</ref> با فرد یا چیزی وجود داشته باشد. «اهل الرجل» به اعضای [[خانواده]] مانند [[همسر]]، فرزند، داماد، خدمتکار و کسانی که با وی [[زندگی]] می‌کنند، اطلاق می‌شود<ref>خلیل بن احمد، العین، ج۴ ص۸۹؛ الصحاح، ج۴، ص۱۶۲۸؛ راغب اصفهانی، مفردات، ص۹۶.</ref>. «[[بیت]]» نیز به [[خانه]] و محل سکونت گفته می‌شود<ref>معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۳۲۴ - ۳۲۵؛ ابن اثیر، النهایة، ج۱، ص۱۷۰؛ المصباح، ج۲، ص۶۸.</ref>. | |||
بدین ترتیب، ترکیب «اهل بیت» به معنای «ساکنان خانه» است و هرکس از [[خاندان]] و عائله در خانه با صاحب خانه به سبب، نسب یا دین پیوند داشته باشد، «اهل بیت» وی نامیده می‌شود<ref>العین، ج۴، ص۸۹؛ معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۱۵۰؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۲۹.</ref>. | |||
منظور از «اهل بیت»، در اصطلاح و کاربردهای [[اسلامی]]، [[اهل بیت پیامبر]] [[اسلام]]{{صل}} است<ref>[[حافظ نجفی|نجفی، حافظ]]، [[قرآن و امامت اهل بیت (مقاله)|مقاله «قرآن و امامت اهل بیت»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۲۱ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۲۱]] ص ۱۲-۱۸.</ref>. | منظور از «اهل بیت»، در اصطلاح و کاربردهای [[اسلامی]]، [[اهل بیت پیامبر]] [[اسلام]]{{صل}} است<ref>[[حافظ نجفی|نجفی، حافظ]]، [[قرآن و امامت اهل بیت (مقاله)|مقاله «قرآن و امامت اهل بیت»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۲۱ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۲۱]] ص ۱۲-۱۸.</ref>. | ||
== | == مصداق اهل بیت == | ||
پیرامون [[مصداق اهل بیت]]، دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد: | پیرامون [[مصداق اهل بیت]]، دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد: | ||
# [[پنج تن]]: [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، علی، [[فاطمه]]، حسن و حسین{{عم}}، ([[اصحاب کسا]])<ref>حاکم، المستدرک، ج۳، ص۱۴۶ - ۱۴۸؛ الجوینی، فرائد السمطین، ج۲، ص۱۰ - ۲۳.</ref>. | # [[پنج تن]]: [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، علی، [[فاطمه]]، حسن و حسین{{عم}}، ([[اصحاب کسا]])<ref>حاکم، المستدرک، ج۳، ص۱۴۶ - ۱۴۸؛ الجوینی، فرائد السمطین، ج۲، ص۱۰ - ۲۳.</ref>. | ||
# پنج تن و [[همسران پیامبر]]{{صل}}<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۵، ص۱۶۸؛ بیضاوی، انوار التنزیل، ج۴، ص۲۳۱.</ref>: بیشتر [[مفسران اهل سنت]]، | # پنج تن و [[همسران پیامبر]]{{صل}}<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۵، ص۱۶۸؛ بیضاوی، انوار التنزیل، ج۴، ص۲۳۱.</ref>: بیشتر [[مفسران اهل سنت]]، سیاق آیه را دلیل بر آن می‌دانند که منظور از [[اهل بیت]] در [[آیه تطهیر]]، همسران پیامبر{{صل}} و علی، فاطمه، حسن و حسین{{عم}} هستند<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ج۱۴، ص۱۸۳؛ ابن کثیر، تفسیر ابن کثیر، ج۶، ص۳۶۴ - ۳۷۰.</ref>. برخی مفسران اهل سنت برای [[اثبات]] شمول اهل بیت نسبت به همسران پیامبر{{صل}} به [[آیه]] {{متن قرآن|قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ}}<ref>«گفتند: آیا از کار خداوند در شگفتی با آنکه بخشایش خداوند و برکات او ارزانی شما خاندان (رسالت) است؟ بی‌گمان او ستوده‌ای ارجمند است» سوره هود، آیه ۷۳.</ref> استناد می‌کنند؛ چراکه در این آیه «اهل بیت» [[همسر]] [[ابراهیم]]{{ع}} را شامل شده است<ref>ابوحیان، البحر المحیط، ج۶، ص۱۸۴ - ۱۸۵؛ طوسی، التبیان، ج۶، ص۳۴.</ref>. در برابر برخی [[مفسران شیعه]] کاربردهای [[قرآنی]] «اهل بیت» را از شمول [[همسران]] فرد، بیرون دانسته و اطلاق آن بر [[ساره]]، همسر ابراهیم{{ع}} را بدان سبب دانسته‌اند که وی دختر عموی ابراهیم{{ع}} بود<ref>التبیان، ج۶، ص۳۴.</ref>. | ||
# [[همسران پیامبر]]{{صل}}<ref>طبری، جامع البیان، ج۲۲، ص۷ - ۸؛ طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۳۱۰.</ref>: برخی مفسران اهل سنت [[اعتقاد]] دارند که به قرینه جمله‌های پیش و پس از آیه تطهیر، این آیه نیز تنها شامل همسران پیامبر{{صل}} می‌شود. اینان در [[تأیید]] نظر خویش به روایتی از [[عکرمه]]، [[عروة بن زبیر]] و [[مقاتل بن سلیمان]]<ref>سیوطی، الدر المنثور، ج۵، ص۱۹۸؛ آلوسی، روح المعانی، ج۱۱، ص۱۹۴.</ref> استناد کرده‌اند که، آنها مصداق‌های آیه را فقط همسران پیامبر{{صل}} می‌دانند<ref>جامع البیان، ج۲۲، ص۷.</ref>. گفته شده است که سه | # [[همسران پیامبر]]{{صل}}<ref>طبری، جامع البیان، ج۲۲، ص۷ - ۸؛ طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۳۱۰.</ref>: برخی مفسران اهل سنت [[اعتقاد]] دارند که به قرینه جمله‌های پیش و پس از آیه تطهیر، این آیه نیز تنها شامل همسران پیامبر{{صل}} می‌شود. اینان در [[تأیید]] نظر خویش به روایتی از [[عکرمه]]، [[عروة بن زبیر]] و [[مقاتل بن سلیمان]]<ref>سیوطی، الدر المنثور، ج۵، ص۱۹۸؛ آلوسی، روح المعانی، ج۱۱، ص۱۹۴.</ref> استناد کرده‌اند که، آنها مصداق‌های آیه را فقط همسران پیامبر{{صل}} می‌دانند<ref>جامع البیان، ج۲۲، ص۷.</ref>. گفته شده است که سه راوی یادشده، [[کینه]] اهل بیت{{عم}} را در [[دل]] می‌پروراندند و اشخاصی [[فاسق]]، غیر قابل اعتماد و [[دروغگو]] بودند؛ بدین، جهت [[احمد بن حنبل]]، [[مالک بن انس]] و مسلم به نکوهش [[عکرمه]] پرداختند و از نقل روایاتش خودداری کردند<ref>ذهبی، میزان الاعتدال، ج۵ ص۱۱۶؛ ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج۷، ص۲۳۰ و ۲۳۳.</ref>. به گفته ابوجعفر، [[اسکافی]] [[عروة بن زبیر]] از کسانی بود که با دریافت مبالغی هنگفت از [[معاویه]] به [[جعل حدیث]] در نکوهش [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} می‌پرداخت<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۳ - ۶۴، ۶۹ و ۱۰۲.</ref>. نکته دیگر اینکه اگر منظور از [[اهل بیت]] در این [[آیه]]، فقط [[همسران پیامبر]]{{صل}} بود، مناسب بود عبارات پیش و پس از آیه، که به صورت جمع مؤنث است در این آیه هم این‌گونه باشد؛ در حالی که ضمایر، مذکر آمده است بنابراین باید [[مرجع]] ضمیر کسانی غیر از همسران پیامبر{{صل}} باشند و این نمی‌شود مگر اینکه ضمایر در [[آیه تطهیر]] را [[حضرت محمد]]{{صل}}، علی{{ع}}، [[فاطمه]]{{س}}، حسن{{ع}} و حسین{{ع}} بدانیم که در [[خانه فاطمه]]{{س}} بودند<ref>طوسی، التبیان، ج۸ ص۳۴۱؛ ابو حیان، البحر المحیط، ج۸، ص۴۷۹.</ref>. [[مفسران شیعه]] در تبیین ناسازگاری آیه تطهیر با پیش و پس از خود، عبارت یادشده در آیه را جمله معترضه یا دارای نزولی جدا از پیش و پس آن دانسته، بر این باورند که به دستور پیامبر{{صل}} یا در مرحله [[جمع‌آوری قرآن]]، در جای کنونی قرار گرفته است و از این موارد در [[قرآن]] و همچنین در [[کلام]] فصحای [[عرب]] زیاد دیده می‌شود<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۸، ص۵۶۰؛ کاشانی، منهج الصادقین، ج۷، ص۲۸۶.</ref>. [[احادیث]] فراوانی درباره آیه تطهیر رسیده که نشان می‌دهد این آیه به تنهایی و مستقلاً نازل شده است و هیچ‌گونه ارتباط و اتصالی با [[آیات]] پیش و پس از خود ندارد و بعداً به دستور [[پیامبر اکرم]]{{صل}} موقع ترتیب و تنظیم آیات و [[سوره]] در ضمن آیات مربوط به همسران پیامبر{{صل}} قرار داده شده است<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۳۱۲.</ref>. | ||
# منظور از [[اهل]]، [[بیت]] کسانی هستند که [[صدقه]] بر آنان [[حرام]] است. این نظریه بر [[حدیثی]] از [[زید بن ارقم]] مستند است که از او پرسیده شد [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} چه کسانی هستند؟ آیا [[زنان پیامبر]]{{صل}} نیز جزء آنان به شمار می‌روند؟ زید:گفت [[زنان]] نیز جزء [[اهل بیت]] هستند؛ اما اهل بیت پیامبر{{صل}} کسانی هستند که [[صدقه]] بر آنان [[حرام]] است؛ یعنی [[آل علی]]{{ع}}، [[آل عقیل]]، [[آل جعفر]] و [[آل عباس]]»<ref>ابن حنبل، المسند، ج۳، ص۴۴۸؛ مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۳، ص۱۱۸ - ۱۱۹؛ ابوحیان، البحر المحیط، ج۸، ص۴۷۹.</ref>. | # منظور از [[اهل]]، [[بیت]] کسانی هستند که [[صدقه]] بر آنان [[حرام]] است. این نظریه بر [[حدیثی]] از [[زید بن ارقم]] مستند است که از او پرسیده شد [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} چه کسانی هستند؟ آیا [[زنان پیامبر]]{{صل}} نیز جزء آنان به شمار می‌روند؟ زید:گفت [[زنان]] نیز جزء [[اهل بیت]] هستند؛ اما اهل بیت پیامبر{{صل}} کسانی هستند که [[صدقه]] بر آنان [[حرام]] است؛ یعنی [[آل علی]]{{ع}}، [[آل عقیل]]، [[آل جعفر]] و [[آل عباس]]»<ref>ابن حنبل، المسند، ج۳، ص۴۴۸؛ مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۳، ص۱۱۸ - ۱۱۹؛ ابوحیان، البحر المحیط، ج۸، ص۴۷۹.</ref>. | ||
# برخی احتمال داده‌اند که مراد از اهل بیت [[پیروان]] صادق [[پیامبر]]{{صل}} و [[امامان]]{{عم}} بوده باشند<ref>صفار، بصائر الدرجات، ص۳۷ - ۳۸؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۲۹۲؛ ثعلبی، الکشف و البیان، ج۸، ص۴۴.</ref>. | # برخی احتمال داده‌اند که مراد از اهل بیت [[پیروان]] صادق [[پیامبر]]{{صل}} و [[امامان]]{{عم}} بوده باشند<ref>صفار، بصائر الدرجات، ص۳۷ - ۳۸؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۲۹۲؛ ثعلبی، الکشف و البیان، ج۸، ص۴۴.</ref>. | ||
# [[شیعیان]] [[دوازده امامی]] بر پایه احادیثی، اهل بیت را افزون بر [[پنج تن]]، شامل نه تن دیگر از | # [[شیعیان]] [[دوازده امامی]] بر پایه احادیثی، اهل بیت را افزون بر [[پنج تن]]، شامل نه تن دیگر از نوادگان [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از [[نسل]] [[امام حسین]]{{ع}} تا [[امام دوازدهم]]{{ع}} می‌دانند که بر اساس [[باور]] [[شیعه]]، آنان دارای [[عصمت]] و [[دانش]] ویژه هستند. بدین ترتیب، شیعیان در مجموع شمار اهل بیت را چهارده تن شمرده‌اند<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۵۲۵ - ۵۳۴؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ج۱، ص۲۷۴؛ جوینی، فرائد السمطین، ج۱، ص۳۱۵ - ۳۱۶.</ref>. متکلمان شیعه [[لزوم]] وجود همیشگی [[امام]] [[معصوم]] را دلیل گسترش مصداقی اهل بیت به امامانی از نسل [[حسین بن علی]]{{ع}} دانسته‌اند<ref>اشعری قمی، المقالات و الفرق، ص۱۷ - ۱۹؛ شریف مرتضی، الرسائل، ج۱، ص۳۰۹، ۳۱۴ – ۳۱۵.</ref>. | ||
برخی [[اهل سنت]]<ref>طبری، جامع البیان، ج۲۲، ص۵ - ۷؛ ابن جوزی، زاد المسیر، ج۳، ص۴۶۲؛ شوکانی، فتح القدیر، ج۴، ص۲۷۸ - ۲۷۹.</ref> به پشتوانه روایت‌های فراوان از | |||
[[رسول خدا]]{{صل}} تا نُه ماه، روزی پنج بار، هنگام فرارسیدن وقت [[نماز]] به در [[خانه]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} می‌آمد و می‌فرمود: «[[درود]] و [[رحمت خدا]] شما [[اهل بیت]]، [[خداوند]] [[اراده]] کرده است که هر گونه | برخی [[اهل سنت]]<ref>طبری، جامع البیان، ج۲۲، ص۵ - ۷؛ ابن جوزی، زاد المسیر، ج۳، ص۴۶۲؛ شوکانی، فتح القدیر، ج۴، ص۲۷۸ - ۲۷۹.</ref> به پشتوانه روایت‌های فراوان از منابع شیعه<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۸۷؛ بحرانی، البرهان، ج۴، ص۴۴۳؛ طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۳۱۱.</ref> و اهل سنت<ref>ابن حنبل، المسند، ج۳، ص۲۸۵؛ جامع البیان، ج۲۲، ص۵ - ۸؛ حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۴۱۶ و ج۳، ص۱۳۳ و ۱۴۶ - ۱۴۸.</ref> و به استناد روایتی از امّ‌سلمه، [[مصداق اهل بیت]] را تنها پیامبر{{صل}}، علی{{ع}}، [[فاطمه]]{{س}} و حسنین{{عم}}، دانسته و [[همسران پیامبر]]{{صل}}<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۳۵، ص۲۲۱؛ عروسی حویزی، نورالثقلین، ج۴، ص۲۷۶؛ المسند، ج۶، ص۲۹۸.</ref> و [[عایشه]]<ref>مجمع البیان، ج۸، ص۵۵۹؛ ثعلبی، الکشف و البیان، ج۸، ص۴۳؛ حسکانی، شواهد التنزیل، ج۲، ص۶۲.</ref> را از شمول آن بیرون شمرده‌اند. [[حاکم حَسَکانی]]، صاحب [[شواهدالتنزیل]] و از علمای معروف [[اهل سنت]] بیش از ۱۳۰ [[حدیث]] در این زمینه نقل کرده است<ref>شواهد التنزیل، ج۲، ص۲۵.</ref>. [[ابن عباس]] می‌گوید: [[رسول خدا]]{{صل}} تا نُه ماه، روزی پنج بار، هنگام فرارسیدن وقت [[نماز]] به در [[خانه]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} می‌آمد و می‌فرمود: «[[درود]] و [[رحمت خدا]] شما [[اهل بیت]]، [[خداوند]] [[اراده]] کرده است که هر گونه [[پلیدی]] را از شما اهل بیت دور گرداند...»<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۴۹۵؛ سیوطی، الدر المنثور، ج۶، ص۶۰۶؛ ترمذی، السنن، ج۵، ص۳۱.</ref>. | ||
در [[روایات]] دیگری، [[پیامبر]]{{صل}} مدتی، که از یک تا هفده ماه گزارش شده، این [[آیه]] را برابر [[خانه علی]]{{ع}} می‌خواند<ref>طبری، جامع البیان، ج۲۲، ص۶؛ حاکم، المستدرک، ج۳، ص۱۵۸؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۶۹.</ref>. تکرار این مسئله در این مدت طولانی برای این بوده است که مطلب کاملاً مشخص، و از هرگونه تردیدی در [[آینده]] | |||
در [[روایات]] دیگری، [[پیامبر]]{{صل}} مدتی، که از یک تا هفده ماه گزارش شده، این [[آیه]] را برابر [[خانه علی]]{{ع}} می‌خواند<ref>طبری، جامع البیان، ج۲۲، ص۶؛ حاکم، المستدرک، ج۳، ص۱۵۸؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۶۹.</ref>. تکرار این مسئله در این مدت طولانی برای این بوده است که مطلب کاملاً مشخص، و از هرگونه تردیدی در [[آینده]] پیشگیری شود<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص۲۹۸ - ۳۰۲.</ref>.<ref>[[حافظ نجفی|نجفی، حافظ]]، [[قرآن و امامت اهل بیت (مقاله)|مقاله «قرآن و امامت اهل بیت»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۲۱ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۲۱]] ص ۱۲-۱۸.</ref> | |||
== مصداق اهل البیت در آیه تطهیر == | == مصداق اهل البیت در آیه تطهیر == | ||
=== دیدگاه [[اهل سنت]] === | === دیدگاه [[اهل سنت]] === | ||
{{اصلی|مصداق‌شناسی اهل بیت از | {{اصلی|مصداق‌شناسی اهل بیت از دیدگاه اهل سنت}} | ||
# [[اهل بیت]] کسانی‌اند که [[پیامبر]] {{صل}} آنان را در خانه [[ام سلمه]] زیر عبای خود گرد‌آورد و در [[حق]] آنان [[دعا]] کرد؛ یعنی [[امام علی]]، [[فاطمه]] {{س}}، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}}. این قول را بسیاری از [[عالمان اهل سنت]] برگزیده‌اند. | # [[اهل بیت]] کسانی‌اند که [[پیامبر]] {{صل}} آنان را در خانه [[ام سلمه]] زیر عبای خود گرد‌آورد و در [[حق]] آنان [[دعا]] کرد؛ یعنی [[امام علی]]، [[فاطمه]] {{س}}، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}}. این قول را بسیاری از [[عالمان اهل سنت]] برگزیده‌اند. | ||
# دیدگاهی شاذ از [[عکرمه]]، [[عروه]] و مقاتل نقل شده که مقصود از اهل بیت را فقط [[همسران پیامبر]] دانسته‌اند<ref>أسباب النزول، ص۳۶۸؛ مجمع البیان، ج۸، ص۵۵۹؛ الجامع الأحکام القرآن، ج۱۴، ص۱۸۲.</ref>. [[ابن‌تیمیه]] نیز بر این نظریه [[اصرار]] دارد<ref>المنتقی من منهاج الاعتدال، ص۱۸۰.</ref>. | # دیدگاهی شاذ از [[عکرمه]]، [[عروه]] و مقاتل نقل شده که مقصود از اهل بیت را فقط [[همسران پیامبر]] دانسته‌اند<ref>أسباب النزول، ص۳۶۸؛ مجمع البیان، ج۸، ص۵۵۹؛ الجامع الأحکام القرآن، ج۱۴، ص۱۸۲.</ref>. [[ابن‌تیمیه]] نیز بر این نظریه [[اصرار]] دارد<ref>المنتقی من منهاج الاعتدال، ص۱۸۰.</ref>. | ||