انسان در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[انسانی]] را که امیرالمؤمنین علی {{ع}} معرفی می‌کند، تفاوت‌های اساسی با انسان از دیدگاه [[لیبرالیسم]] دارد.  

در مبحث [[جهان‌شناسی]] از دیدگاه امام علی {{ع}} به نحو خلاصه گذشت که [[خداوند]] انسان و [[جهان]] را [[بیهوده]] نیافرید<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۵، ۶۳؛ غررالحکم، ج۵، ص۱۰۳، ج۷۵۶۱؛ جواهر المطالب، ج۱، ص۳۰۵.</ref>. هرچند این انسان در این [[دنیا]] [[زندگی]] می‌کند، برای این دنیا [[آفریده]] نشده است تا [[هدف]] خویش را از زندگی، بهره‌برداری از امکانات مادی دنیا قرار دهد؛ بلکه انسان طبق بیان صریح [[علوی]]، برای [[جهان آخرت]] [[خلق]] شده است: {{متن حدیث|إِنَّمَا خُلِقْتَ لِلْآخِرَةِ لَا لِلدُّنْيَا}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱.</ref>؛ «تو برای [[آخرت]] خلق شده‌ای، نه برای دنیا». انسان در آخرت در معرض [[حسابرسی]] [[اعمال]] و نیات قرار می‌گیرد و هر کس در [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] از [[خدای متعال]] به سر برده باشد، [[پاداش]] [[نیکو]] نصیبش می‌شود، و هر که از [[اطاعت خدا]] سرکشیده باشد، [[کیفر]] [[سختی]] می‌بیند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳، ۶۳؛ بحارالانوار، ج۷۷، ش۳۸؛ جواهر المطالب، ج۱، ص۳۰۸.</ref>. اگر بنده‌ای در اطاعت خدا باشد و پاداش نیکو ببیند، موجب [[خشنودی خدا]] است؛ بلکه خداوند، تنها همین اطاعت و [[بندگی]] را از بندگانش [[انتظار]] دارد که در [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref>.