ربوبیت: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'ه. ق)' به 'ﻫ.ق)'
جز (جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد') |
جز (جایگزینی متن - 'ه. ق)' به 'ﻫ.ق)') |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== [[وجوب]] ربوبیت ذاتی [[خداوند]] == | == [[وجوب]] ربوبیت ذاتی [[خداوند]] == | ||
*"[[رب]]" در لغت به معنای [[اصلاح]] کردن امری و [[قیام]] بر [[مصالح]] آن است که دائماً همراه و ملازم با مربوب خود است و لذا به "مربّی" و [[مصلح]] یک امر، [[رب]] او گفته میشود<ref>معجم المقاییس اللغه (ط. مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۴ | *"[[رب]]" در لغت به معنای [[اصلاح]] کردن امری و [[قیام]] بر [[مصالح]] آن است که دائماً همراه و ملازم با مربوب خود است و لذا به "مربّی" و [[مصلح]] یک امر، [[رب]] او گفته میشود<ref>معجم المقاییس اللغه (ط. مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۴ ﻫ.ق) ج۲، ص۳۸۱.</ref>. | ||
* با توجه به همین نکات است که دو واژه [[رب]] و مربّی، گرچه از دو ریشهاند، ولی از جهت معنا به هم نزدیک هستند؛ امّا تفاوت میان آنها در سه حیطه است: | * با توجه به همین نکات است که دو واژه [[رب]] و مربّی، گرچه از دو ریشهاند، ولی از جهت معنا به هم نزدیک هستند؛ امّا تفاوت میان آنها در سه حیطه است: | ||
# در [[تربیت]]، قید [[مالکیّت]] برای مربّی وجود ندارد؛ | # در [[تربیت]]، قید [[مالکیّت]] برای مربّی وجود ندارد؛ | ||
# درآن دوام و پیجویی نیست؛ در حالی که در معنای [[رب]]، [[مالکیّت]] و [[سیادت]] و [[سروری]] مربّی نسبت به مورد [[تربیت]] وجود دارد؛ | # درآن دوام و پیجویی نیست؛ در حالی که در معنای [[رب]]، [[مالکیّت]] و [[سیادت]] و [[سروری]] مربّی نسبت به مورد [[تربیت]] وجود دارد؛ | ||
# [[رب]]، آن [[مالکی]] است که مملوک خود را به سوی کمال لایقش دائماً [[هدایت]] میکند و مخلوق همیشه تحت پوشش [[رحمت]] واسعه [[خالق]] خود قرار دارد<ref>مفردات الفاظ القرآن (ط. دارالقلم- الدار الشامیه، ۱۴۱۲ | # [[رب]]، آن [[مالکی]] است که مملوک خود را به سوی کمال لایقش دائماً [[هدایت]] میکند و مخلوق همیشه تحت پوشش [[رحمت]] واسعه [[خالق]] خود قرار دارد<ref>مفردات الفاظ القرآن (ط. دارالقلم- الدار الشامیه، ۱۴۱۲ ﻫ.ق) ص۳۳۶.</ref>. | ||
* بنابراین، [[مقام]] [[ربوبیّت الهی]]، همه موجودات را به مقدار استعداد و ظرفیّتی که دارند، به سوی کمال لایقشان [[هدایت]] میکند:{{متن قرآن|قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى}}<ref>«گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است» سوره طه، آیه ۵۰.</ref><ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۱ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۱، ص۱۸۱.</ref>. | * بنابراین، [[مقام]] [[ربوبیّت الهی]]، همه موجودات را به مقدار استعداد و ظرفیّتی که دارند، به سوی کمال لایقشان [[هدایت]] میکند:{{متن قرآن|قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى}}<ref>«گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است» سوره طه، آیه ۵۰.</ref><ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۱ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۱، ص۱۸۱.</ref>. | ||