عبدالعزیز بن مسلم (راوی امام رضا): تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالعزیز بن مسلم از یاران [[امام رضا]] {{ع}} است که از وی [[روایات]] مبسوطی در بیان مقام امام رضا {{ع}} نقل شده است. وی پیرامون [[مقام امامت]] می‌گوید: «[[منزلت امامت]]، منزلت انبیاست و مقام امامت، [[خلافت خدا]] و [[خلافت]] [[رسول الله]] {{صل}} و مقام [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[میراث]] [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} است و در آن [[استدلال]] به [[آیات]]، بر انحصار امامت در [[معصومین]] {{عم}} است»<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۵.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۴۹۴.</ref>

فرمودند: [[خداوند]] [[فراموشی]] ندارد و [[سهو]] هم نمی‌کند، این مخلوق حادث است که سهو دارد و فراموش می‌کند، مگر نشنیده‌ای که خداوند فرموده: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا}}<ref>«پروردگارت فراموشکار نیست» سوره مریم، آیه ۶۴.</ref>، آری او کسانی که [[خدا]] را فراموش کنند و یا [[روز قیامت]] را از یاد برند [[مجازات]] می‌کند و آنها را از یاد خودشان می‌برد، همان گونه که در [[قرآن مجید]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«و چون کسانی نباشید که خداوند را فراموش کردند پس (خداوند نیز) آنان را از یاد خودشان برد؛ آنانند که نافرمانند» سوره حشر، آیه ۱۹.</ref>.