کل یوم عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

[[هر روز عاشورا]] و هر سرزمین، کربلاست. "کلّ [[یوم]] [[عاشورا]] و کلّ [[ارض]] [[کربلا]]". این جمله و [[شعار]]، نشان دهندۀ پیوستگی و تداوم خطّ درگیری [[حق و باطل]] در همۀ زمان‌ها و مکان‌هاست. [[عاشورا]] و [[کربلا]]، یکی از بارزترین حلقه‌های این زنجیرۀ طولانی است. همیشه [[حق و باطل]] رو در روی همند و انسان‌های [[آزاده]]، وظیفۀ پاسداری از [[حق]] و [[پیکار]] با [[باطل]] را بر عهده دارند و بی تفاوت گذشتن از کنار صحنۀ [[حق و باطل]]، بی‌دینی است. [[امام خمینی]] بارها به این نکتۀ مهم توجّه دادند، از جمله در ایّام [[جنگ]] تحمیلی: "امروز، روز [[عاشورای حسینی]] است، امروز [[ایران]] کربلاست، حسینیان آماده باشید"<ref>صحیفۀ نور، ج۲۰، ص۱۹۵.</ref>. و در پیامی به مناسبت ۱۷ شهریور فرمود: "[[عاشورا]]، [[قیام]] عدالت‌خواهان با عددی قلیل و [[ایمان]] و عشقی بزرگ، در مقابل [[ستمگران]] کاخ نشین و [[مستکبران]] غارتگر بود و [[دستور]] آن بود که این برنامه، سرلوحۀ [[زندگی]] [[امت]] در هر روز و در هر سرزمین باشد. روزهایی که بر ما گذشت، عاشورای مکرّر بود و میدان‌ها و خیابان‌ها و کوی و برزنهایی که [[خون]] [[فرزندان]] [[اسلام]] در آن ریخت، کربلای مکرّر". "۱۷ شهریور، مکرّر [[عاشورا]] و میدان [[شهدا]] مکرّر [[کربلا]] و شهدای ما مکرّر [[شهدای کربلا]] و مخالفان ما مکرّر [[یزید]] و وابستگان او هستند<ref>صحیفۀ نور، ج۹، ص۵۷.</ref>.

[[نبرد]] [[عاشورا]]، گرچه از نظر زمان، کوتاه‌ترین درگیری بود (نیم روز) ولی از نظر امتداد، طولانی‌ترین درگیری با [[ستم]] و [[باطل]] است و تا هر زمان که هر آرزومندی [[آرزو]] کند که کاش در [[کربلا]] بود و در یاری امام [[شهیدان]]، به فوز عظیم [[شهادت]] می‌رسید ({{عربی|ليتنا كنّا معكم فنفوز فوزا عظيما}})،<ref>زیارت عاشورا.</ref> جبهۀ [[کربلا]] گرم و درگیری [[عاشورا]] دایر است. آنگونه که [[حسین]] {{ع}}، [[وارث]] [[آدم]] و [[ابراهیم]] و [[نوح]] و [[موسی]] و [[عیسی]] و [[محمّد]] {{عم}} است، [[پیروان]] [[عاشورایی]] او نیز [[وارث]] خط سرخ [[جهاد]] و شهادت‌اند و [[پرچم]] [[کربلا]] را بر [[زمین]] نمی‌نهند، و این جوهر [[تشیّع]] در بعد [[سیاسی]] است.

یکی از نویسندگان محقق می‌نویسد: ما [[یقین]] داریم که اگر [[حسین]] {{ع}} در زمان ما بود، از [[قدس]]، جنوب لبنان و بیشتر مناطق [[اسلامی]] کربلای دوّمی می‌ساخت و همان موضعی را می‌گرفت که در برابر [[معاویه]] و [[یزید]] ایستاد و از همۀ مدّعیان [[اسلام]] و [[تشیّع]] و از آنان که بر [[قدس]] و جنوب لبنان می‌گریند و در اعلامیه‌ها، سخنرانی‌ها و صفحۀ مطبوعات بر سر [[فلسطین]] و لبنان معامله می‌کنند و در خیابان‌ها و مجامع، [[سلاح]] با خود حمل می‌کنند، بیش از تعدادی که در کربلای اوّل کنار آن حضرت ایستادند و یاریش کردند، او را [[یاری]] نمی‌کردند"<ref>الانتفاضات الشیعیه، هاشم معروف الحسنی، ص۳۸۷.</ref>.

این دیدگاه، ردّ کنندۀ نظریه‌ای است که [[کربلا]] و [[قیام]] [[حسینی]] را تکلیفی خاصّ [[امام]] می‌داند که نمی‌توان از آن [[تبعیّت]] کرد. وقتی [[ابا عبدالله]] الحسین {{ع}} [[ضرورت]] [[قیام]] بر ضدّ سلطۀ [[ستمگری]] را که [[حلال]] را [[حرام]] می‌کند و [[عهد الهی]] را شکسته، بر خلاف [[سنّت پیامبر]] عمل می‌کند و تجاوزکارانه عمل می‌نماید، در خطبۀ خویش می‌آورد و این صفات را در [[سلطه]] یزیدی محقّق می‌داند، در پایان می‌افزاید {{متن حدیث|فلكم فيّ اسوة}}<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۰۴.</ref>. در کار من برای شما الگوی [[تبعیّت]] است، این می‌رساند که گسترۀ [[زمین]] و زمان، [[کربلا]] و عاشوراست و همیشه و همه جا باید با [[الهام]] از این [[مکتب]]، بر ضدّ [[ستم]] [[قیام]] کرد و در راه [[آزادی]] و [[عزّت]]، [[فداکاری]] نمود. [[امام خمینی]] فرموده است: "این کلمۀ کل یوم عاشورا و کل [[ارض]] [[کربلا]]، یک کلمۀ بزرگی است... همه روز باید [[ملّت]] ما این معنی را داشته باشد که امروز [[روز عاشورا]] است و ما باید مقابل [[ظلم]] بایستیم و همین جا هم کربلاست و باید نقش [[کربلا]] را ما پیاده کنیم، انحصار به یک [[زمین]] ندارد. انحصار به یک افراد نمی‌شود. قضیّه [[کربلا]] منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفری و یک [[سرزمین کربلا]] نبوده، همۀ زمین‌ها باید این نقش را ایفا کنند"<ref>صحیفۀ نور، ج۹، ص۲۰۲.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۱.</ref>