پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین علیه‌السلام]] ''' سومین پیشوای [[مسلمانان]]، سوم [[شعبان]] [[سال سوم هجری]] در [[مدینه]] دیده به [[جهان]] گشود. ایشان فرزند [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[حضرت فاطمه]]{{س}} سرور زنان عالم و [[دختر رسول خدا]]{{صل}} و جده مادری‌شان [[حضرت خدیجه]] کبری است. القاب متعددی برای [[امام حسین]]{{ع}} ذکر شده است که معروف‌ترین آنها عبارت است از: «سید شباب اهل الجنة»، «[[مظلوم]]» ، «[[شهید]]»، «[[سید الشهداء]]» و... .
'''[[قیام امام حسین| قیام امام حسین]]''' دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است که آن را از همه قیام‌ها متمایز می‌سازد، برخی از این ویژگی‌ها عبارت‌اند از:
# '''[[ایمان]] به [[خدا]]:''' از [[ویژگی‌های نهضت حسینی]] [[ایمان]] به مبدأ و یقین به [[پروردگار]] و [[آفریدگار جهان]] است.
# '''[[ذلت‌ناپذیری]]:''' ویژگی دیگر [[رهبر]] [[نهضت عاشورا]] و [[قیام خونین کربلا]]، [[ذلت]] ناپذیری و تن به [[خواری]] ندادن آن حضرت است.
# '''[[شجاعت]]:''' عباس محمود عقاد می‌گوید: جای هیچ سخنی نیست که آن [[روز]]، روز [[شهادت]] و [[شجاعت]] بود. شجاعت سرآمد [[فضائل]] و دریای [[نیک]] نهادی است که دیگر [[اخلاق پسندیده]] مانند جوی به سویش سرازیر می‌شود و پشتوانه از آن می‌گیرد.
# '''[[ظلم‌ستیزی]]:''' [[قرآن کریم]] از رکون در برابر [[ظالمان]] و [[ستمگران]] [[نهی]] کرده است و این در حقیقت درسی است که [[انقلاب]] [[کربلا]] به همه افراد در همه ادوار و اعصار می‌دهد که بایستی [[بشر]] [[ظلم]] [[ستیز]] باشد و با [[ظالم]] مقابله کند اگر چه این موضع‌گیری او را در مخاطره قرار داده و حیاتش را [[تهدید]] کند.
# '''[[ایثار]] و [[فداکاری]]:''' چیزی که در [[قیام عاشورا]] به طور مشهود به چشم می‌خورد، فداکاری و ایثار است که در آن معرکه و میدان نبرد تحقق و عینیت یافت.


[[فضائل]] فراوانی برای [[امام حسین]] {{ع}} در [[آیات]] و [[روایات]] وارد شده است، برخی تا [[حدود]] ۱۲۰ [[آیه]] از [[قرآن کریم]] را با ملاحظه روایات تفسیری درباره [[امام حسین]] {{ع}} استخراج کرده‌اند. در [[روایات]] نیز اوصافی برای حضرت ذکر شده است مانند اینکه ایشان [[زیور]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، چراغ هدایت و کشتی نجات است.
برخی از زمینه‌های قیام امام حسین {{ع}} به صورت خلاصه عبارت است از: [[گمراهی]] [[مردم]]؛ گسترش فساد و اختلاف و [[گسترش ظلم و جور]].


[[امامت امام حسین]] {{ع}} تقریبا با ۱۰ سال پایانی حکومت معاویه معاصر بود. زمانی که شیعیان کوفه در اعتراض ضد [[معاویه]]، نزد [[امام حسین]] {{ع}} در [[مدینه]] رفته، تا ایشان را به [[قیام]] ترغیب کنند، [[امام]] {{ع}} اوضاع را نامناسب دانست و تأکید کردند تا [[معاویه]] بر سر [[قدرت]] است، [[شیعیان]] در خانه خود بمانند. معاویه در نیمه [[رجب]] سال ۶۰ از [[دنیا]] رفت. در پی رسیدن [[نامه]] [[یزید]] و دیدار شبانه [[امام]] با [[عمرو بن سعید]]، والی مدینه، [[امام]] دو شب مانده به پایان [[رجب]] (۲۷ یا ۲۸ [[رجب]]) همان سال از راه اصلی عازم [[مکه]] شد. نزدیک ۴۰ روز طول کشید تا نخستین دعوت نامه‌های [[اهالی کوفه]]، در [[مکه]] به [[امام]] برسد. [[امام]] {{ع}} برای دریافت جزئیات بیشتر و مطمئن‌تر، پسر عموی خود [[مسلم بن عقیل]] را در نیمه رمضان، حدود ۵۰ روز پس از حرکت از [[مدینه]]، به [[کوفه]] فرستاد. به گزارشی، ۲۷ شب پس از نوشتن و فرستادن [[نامه]] به [[امام]] {{ع}} مسلم در [[کوفه]] به [[شهادت]] رسید. همزمان با حرکت [[امام]] از [[مکه]]، در ۸ ذی‌حجه یا ۹ ذی‌حجه ـ روز [[عرفه]] ـ سال ۶۰ قمری.  
در یک تقسیم [[اهداف قیام امام حسین]] {{ع}} چنین تقسیم می‌شود: [[زنده کردن اسلام]] و [[اصلاح جامعه]]، [[احیای سنت نبوی]] و [[سیره علوی]]؛ [[هدایت]] و آگاه ساختن مسلمانان؛ [[آزاد‌سازی اراده ملت]] از محکومیت [[سلطه]] و [[زور]] و [[حاکم ساختن حق]]؛ افشای ماهیت واقعی امویان و [[از بین بردن سلطه استبدادی]] آنان بر [[جهان اسلام]]؛ [[اجرای قانون شرع]] و [[تأمین قسط و عدل]] و [[از بین بردن بدعت‌ها]] و [[کجروی‌ها]] و سلب مشروعیت نظام غاصب.


به [[دستور]] [[ابن زیاد]]، حضرت در دوم [[محرم]]، ۲۴ روز پس از حرکت کاروان در منطقه‌ای خشک متوقف شد. [[عمر بن سعد]] و ۴۰۰۰ نیروی او که عازم [[ری]] بودند، برپایه مأموریت جدیدشان، در سوم [[محرم]] به [[نینوا]] آمدند و در روز هفتم و به [[دستور]] والی [[اموی]] [[کوفه]] و به [[انتقام]] خون عثمان که تشنه کشته شد، از دسترسی کاروان [[امام حسین]] {{ع}} به آب جلوگیری کردند. در روز [[نبرد]] در ۱۰ [[محرم]]، چند تن از سپاهیان [[اموی]]، مانند [[حر بن یزید ریاحی]] و [[یزید بن زیاد مهاصر]]، به حضرت پیوستند. [[امام]] و یارانش تا بعدازظهر روز ۱۰ [[محرّم]] به [[شهادت]] رسیدند. [[رفتار]] سپاهیان [[اموی]] با جنازه [[شهدا]] و اسرای بازمانده بسیار خصمانه و کینه‌توزانه بود. [[ابن سعد]]، ۱۱ [[محرم]] نیز در اردوگاه خود ماند و سپس همراه اسرا و ۷۲ سر از [[شهدای کربلا]] به [[کوفه]] بازگشت. این رخداد از بزرگ‌ترین حوادث جهان اسلام به شمار می‌آید و روایت‌های گوناگونی از آن بیان شده است.
برخی از آثار قیام امام حسین {{ع}} نیز عبارت است از:
# '''[[احیای اندیشه امامت]]:''' پس از [[رحلت رسول خدا]] جریان طبیعی اسلام که بر اصل بنیادین «امامت» پایه‌گذاری شده بود با دسایس بنیان گذاران [[خلافت]] به [[انحراف]] کشیده شد و «خلافت» جایگزین آن گردید. یکی از آثار قیام امام حسین {{ع}} بازگرداندن این جریان به مسیر اصلی خود بود.
# '''[[احیای فرهنگ جهاد]]:''' از مهمترین کارکردهای [[سیاسی]] حادثه عظیم [[عاشورا]] احیای فرهنگ جهاد در میان [[امت مسلمان]] بود.
# '''[[زمینه‌سازی تشکیل حکومت اسلامی]]:''' یکی از کارکردهای [[سیاسی]] مهم عاشورا که در عین حال برخاسته از دو کارکرد دیگر ([[احیای اندیشه امامت]] و [[احیای فرهنگ جهاد]]) است؛ زمینه‌سازی برای تشکیل حکومت اسلامی است.
# '''[[احیای فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر]]:''' [[تحریف]] [[اسلام]] نبوی {{صل}}، [[قربانی]] گردیدن [[عدالت]] در [[جامعۀ اسلامی]]، [[ستم]] بر [[انسان‌ها]] و [[مسلمانان]]، [[تفرقه]] میان [[امت اسلامی]] و... از تبعات استیلای نا به [[حق]] [[امویان]] در جامه [[حاکمان]] [[اسلامی]] بود، از این رو قیام امام حسین {{ع}} به عنوان آخرین مرحله امر به معروف و نهی از منکر در جهت رسوا‌سازی و اسقاط امویان از [[قدرت]] و تاج و تخت [[پادشاهی]] است؛ هر چند که به شهادت امام {{ع}} و [[اصحاب]] و [[انصار]] بیانجامد.


<div class="mainpage_box_more">[[امام حسین علیه‌السلام|ادامه]]</div>
<div class="mainpage_box_more">[[قیام امام حسین|ادامه]]</div>
۱۱۲٬۵۳۹

ویرایش