مراد از عصمت در مقام تلقی وحی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

ب) برخی از بزرگان معنای ابلاغ را از مفهوم نخستین آن توسعه داده‌اند و دایره شمول این پیام رسانی [[پیامبران]] را به حوزه برداشت و [[فهم]] افراد بشری از پیام الهی نیز تسرّی داده‌اند<ref>عبدالله جوادی آملی، شریعت در آینه معرفت، ص۵۵ - ۵۷.</ref>. اگر [[انبیا]] پیام الهی را بی‌هیچ کم و کاست به مردم برسانند، ولی مردم به دلیل پیش‌فرض‌ها و معرفت‌های برون‌دینی، به‌گونه وارونه‌ای پیام خدا را فهم کنند، درواقع آن [[معارف]] اصیل به مردم ابلاغ نشده است؛ ازاین رو همان ادلّه‌ای که دلالت بر [[عصمت پیامبران]] در [[مقام ابلاغ وحی]] دارند، بر [[عصمت]] [[فهم]] و برداشت [[انسان‌ها]] از [[معارف دینی]] نیز صحه می‌گذارند.

بسی روشن است که عمق فهم افراد بشری با یکدیگر متفاوت است. منظور از تفاوت فهم [[بشر]] از معارف دینی، [[نفی]] برداشت‌های متضاد و [[متعارض]] و در عرض هم است که با [[عصمت در مقام ابلاغ]] منافات دارد، نه [[اختلاف]] در سطح فهم و [[درک]] [[مردم]] از معارف دینی. یقیناً درکی که [[اصحاب خاص]] [[رسول خدا]] {{صل}} و [[اولیای الهی]] از [[معارف]] داشتند با درک و فهم تودۀ مردم بسیار متفاوت بود<ref>احمدحسین شریفی و حسن یوسفیان، پژوهشی در عصمت معصومان، ص۹۶.</ref>»<ref>[[بهروز مینایی|مینایی، بهروز]]، [[اندیشه کلامی عصمت (کتاب)|اندیشه کلامی عصمت]]، ص ۳۵۶.</ref>

}}