محمد بن موسی حازمی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابوبکر محمد بن موسی بن عثمان حازمی همدانی بغدادی. در سال 548 یا 549ه در راه همدان به دنیا آمد؛ سپس به همدان انتقال و در همانجا رشد و تربیت یافت. 1 بر پایه گزارش...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
ابوبکر محمد بن موسی بن عثمان حازمی همدانی بغدادی | [[ابوبکر محمد بن موسی بن عثمان حازمی همدانی بغدادی]] در سال ۵۴۸ یا ۵۴۹ه در راه [[همدان]] به [[دنیا]] آمد؛ سپس به همدان انتقال و در همانجا [[رشد]] و [[تربیت]] یافت. <ref>التکمله لوفیات النقله ۱ / ۹۰.</ref> بر پایه گزارش [[ابن دبیثی]] که از شاگردان وی است، او تحصیلات مقدماتی و [[قرآن]] را در زادگاهش فرا گرفت و [[دوران کودکی]] و [[نوجوانی]] را در آنجا سپری کرد و چون به سن [[بلوغ]] رسید و [[کسب دانش]] دغدغه [[فکری]] او بود، راهی [[بغداد]] گردید و در آنجا اقامت گزید و نزد شیوخ و [[استادان]] بسیاری ازجمله [[شهردار بن شیرویه]]، [[ابوزرعه مقدسی]]، [[ابوالعلاء عطار]] و [[عبداللّه بن حیدر قزوینی]] به [[استماع]] [[حدیث]] و کسب [[علوم]] و [[فنون]] دیگر پرداخت. <ref>المختصر المحتاج الیه من تاریخ ابن الدبیثی ۸۳.</ref> [[ابن خلکان]]، [[حازمی]] را [[حافظ قرآن کریم]] دانسته مینویسد: او در بغداد [[فقه]] را نزد [[فقیه]] مشهور آن [[دیار]]، شیخ [[جمال الدین واثق بن فضلان]] و دیگران فرا گرفت و تنها به شیوخ مستقر در بغداد اکتفا نکرد، بلکه به شهرهای دیگر [[عراق]] و بلاد گوناگون از جمله [[شام]] و [[موصل]] و [[سرزمین ایران]] مانند [[اصفهان]] و همدان [[سفر]] کرد و از استادان بسیاری بهره گرفت و هر آنچه را فرا گرفته بود نوشت. <ref>وفیات الاعیان ۴ / ۲۹۴ ـ ۲۹۵.</ref> به نوشته منابع، حازمی همواره به دنبال [[تعلیم و تعلم]] بود، از [[حافظان حدیث]] و [[نسبشناسی]] چیره دست به شمار میآمد، اما بیشتر اهتمام وی در گردآوری [[حدیث]] و [[رجال]] آن بود؛ ازاین رو بیشتر تصنیفات او در همین زمینه میباشد. <ref>سیر اعلام النبلاء ۲۱ / ۱۶۸.</ref> سبکی وی را در زمره فقهای [[شافعی]] برشمرده و به گروهی از شاگردان و تربیت یافتگان [[مکتب]] او اشاره کرده است که [[ابوعبداللّه دبیثی]]، [[ابن ابی جعفر]] و [[علی بن ماسویه مقری]] از آن جملهاند. <ref>طبقات الشافعیة الکبری ۷ / ۱۳ ـ ۱۴.</ref> او را فردی [[ثقه]]، [[زاهد]]، باورع، احل ذکر و [[ریاضت]] دانستهاند. <ref>سیر اعلام النبلاء ۲۱ / ۱۶۸.</ref> او در سال ۵۸۴ه در ۳۶ سالگی در [[بغداد]] از [[دنیا]] رفت و در [[مقبره]] شونیزیّه در جوار [[سمنون بن حمزه]] و [[جنید بن محمد قواریری]] به خاک سپرده شد. <ref>وفیات الاعیان ۲۹۵.</ref> آثارش عبارتاند از: الاعتبار فی بیان الناسخ و المنسوخ، تخریج احادیث المهذب لابی اسحاق الشیرازی، سلسلة الذهب فیما روی احمد بن حنبل عن الشافعی، شروط الائمه، عجالة المبتدی و فضالة المنتهی فی الانساب، الفیصل فی مشتبه النسبه، معرفة ما یجب للشیوخ علی الشباب، المؤتلف و المختلف فی اسماء البلدان، <ref>هدیة العارفین ۲ / ۱۰۱.</ref> تحفة السفینه، ما اتّفق فی اسناد اربعة من الصحابة او التابعین بعضهم عن بعض، شروط الائمة الخمسة البخاری و مسلم، و ابی داوود و النسائی و ابن ماجه،<ref>الوافی بالوفیات ۵ / ۸۸.</ref> ما اتفق لفظه و افترق مسماه<ref>وفیات الاعیان ۲۹۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۴، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref> | ||
در سال | |||
.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] | |||
== منابع == | == منابع == |