اصلاح فرهنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از ابعاد [[حرکت اصلاحی]] [[امام حسین]] {{ع}} افشاگری به ناهنجاری‌های [[فرهنگی]] و [[اخلاقی]] می‌باشد که ناشی از عملکرد بد [[حکومت]] است. [[امام]] {{ع}} در سخنرانی خود در «[[منا]]» به این موضوع اشاره می‌کند و می‌فرماید: «ای دانشمندان و روشن‌فکران! شما گروهی هستید که بر [[دانش]] و [[نیکی]] و [[خیرخواهی]] [[شهرت]] یافته‌اید... شما به چشم خود می‌بینید که [[پیمان‌های الهی]] را می‌شکنند و با [[قوانین]] [[خدا]] به [[مخالفت]] برمی‌خیزند. افراد کور و لال و زمین‌گیر در [[کشور اسلامی]] بدون [[سرپرست]] و مراقب مانده‌اند و به آنها رحم نمی‌شود. با [[سازش‌کاری]] و [[همکاری]] و [[مسامحه]] با [[ستمگران]] خود را آسوده می‌دارید. زمام امور در دست کسانی است که عالم به [[دین خدا]] نیستند. ستمگران را بر مقدرات خود مسلط ساختید»<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین {{ع}}، ص۳۱۰.</ref>.

آن حضرت در راه [[عراق]] در منطقه «[[ذی حسم]]» ایستاده، [[حمد]] و ثنای [[خداوند]] به جای آورد و فرمود: «کار ما به اینجا کشیده است که می‌بینید. چهره [[دنیا]] دگرگون و ناسازگار شده، نیکی‌اش پشت کرده، با [[شتاب]] در گذر است و از آن، جز اندکی همچون ته مانده ظروف بیش نمانده است که آن نیز [[زندگی]] [[پستی]] است، همچون چرآگاهی سخت و خطرناک. آیا نمی‌بینید که به [[حق]] عمل نمی‌کنند و از [[باطل]] باز نمی‌دارند؟! در چنین شرایطی [[مؤمنان]] را بایسته است که خواهان دیدار [[خدا]] و شیفته [[شهادت]] باشند که من چنین مرگی را جزء [[سعادت]] شهادت و زندگی در کنار [[ظالمان]] را جز [[ننگ]] و [[خواری]] نمی‌بینم. حقاً که مردم [[بندگان]] دنیایند و [[دین]]، ناچیزی بی‌جان بر زبانشان است [[لقلقه زبان]] که بر گردش تا آنجا حلقه می‌زنند که دنیاشان در فراخ باشد و هر گاه با [[بلا]] آزموده شوند، [[دینداران]] اندک گردند»<ref>{{متن حدیث|إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ بِنَا مِنَ الْأَمْرِ مَا قَدْ تَرَوْنَ وَ إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ تَغَيَّرَتْ وَ تَنَكَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا وَ اسْتَمَرَّتْ حِذَاءً وَلَمْ يَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ كَصَابَّةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِيسُ عَيْشٍ كَالْمَرْعَى الْوَبِيلِ‌أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا يُنْتَهَى عَنْهُ لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا الْحَيَاةَ وَ لَا الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَماً إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَ الدَّيَّانُونَ‌}}، فرهنگ جامع سخنان امام حسین{{ع}}، ص۳۹۸.</ref>.