خطبه امام حسین هنگام ورود به کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

آنگاه حضرت، برادرش [[اباالفضل]] را خطاب قرار داده و فرمود: برو از این‎ها سؤال کن چه برنامه‌ای دارند و بعد که فهمید قصد [[حمله]] دارند به برادرش فرمود: {{متن حدیث|ارْكَبْ بِنَفْسِي أَنْتَ يَا أَخِي حَتَّى تَلْقَاهُمْ وَ تَقُولَ لَهُمْ مَا لَكُمْ وَ مَا بَدَا لَكُمْ وَ تَسْأَلَهُمْ عَمَّا جَاءَ بِهِمْ... ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تُؤَخِّرَهُمْ إِلَى الْغُدْوَةِ وَ تَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِيَّةَ لَعَلَّنَا نُصَلِّي لِرَبِّنَا اللَّيْلَةَ وَ نَدْعُوهُ وَ نَسْتَغْفِرُهُ فَهُوَ يَعْلَمُ أَنِّي قَدْ أُحِبُّ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ كِتَابِهِ وَ الدُّعَاءَ وَ الِاسْتِغْفَارَ}}؛ «به سوی آنان باز گرد و اگر توانستی امشب را مهلت بگیر و [[جنگ]] را به فردا موکول کن تا ما امشب را به [[نماز]] و [[استغفار]] و [[مناجات]] با پروردگارمان بپردازیم؛ زیرا [[خدا]] می‌داند من به نماز و [[قرائت قرآن]] و استغفار و مناجات با [[پروردگار]] عالاقه شدید دارم».