دین‌ستیزی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[کفر]]''': مهم‌ترین عامل [[دین‌ستیزی]] و [[مخالفت]] با [[راه الهی]] که راه دین است، همان کفر است. [[کافر]] کسی است که به [[آخرت]] و [[معاد]] بلکه حتی [[خدا]] [[ایمان]] و [[اعتقاد]] ندارد. بنابراین، با هر چیزی که ارتباط با دین و راه خدا دارد، به [[ستیزه]] می‌‌پردازند.<ref>{{متن قرآن|فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا * وَأَخْذِهِمُ الرِّبَا وَقَدْ نُهُوا عَنْهُ وَأَكْلِهِمْ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا}} «آری، به سزای ستمی از (سوی) یهودیان و اینکه (مردم را) بسیار از راه خداوند باز می‌داشتند چیزهای پاکیزه‌ای را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم * و (نیز) برای رباخواری آنان با آنکه از آن نهی شده بودند و ناروا خوردن دارایی‌های مردم؛ و برای کافرانشان عذابی دردناک آماده کرده‌ایم» سوره نساء، آیه ۱۶۰-۱۶۱؛ {{متن قرآن|الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ}} «همان کسانی که (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند و آن را ناراست (و ناهموار) می‌خواهند و به جهان واپسین انکار می‌ورزند» سوره اعراف، آیه ۴۵؛ {{متن قرآن|الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ}} «(خداوند) کردارهای کسانی را که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خداوند باز داشتند بیراه گرداند» سوره محمد، آیه ۱.</ref>

#'''[[تغییر]] در نفس''': از نظر [[آموزه‌های وحیانی قرآن]]، تغییر در نفس با [[مخالفت با هدایت]] [[فطری]] انجام می‌‌شود که در ذات هر [[انسانی]] قرار داده است.<ref>شمس، آیات ۷ تا ۱۰؛ طه، آیه ۵۰</ref> کسی که [[فطرت]] خویش را تغییر داده و [[دفن]] کرده یا مختوم و مطبوع کرده، دیگر از [[عقلانیت]] فطری بهره‌ای نمی‌برد و گرفتار [[سفاهت]] می‌‌شود و [[انسان]] [[سفیه]] نیز از [[اسلام]] و [[شریعت]] آن کنار می‌‌گیرد وبه مخالفت با آن می‌‌پردازد.<ref>بقره، آیات ۷ تا ۱۵ و ۱۳۰</ref>

#'''[[ظلم]]''': [[عدالت]] [[گرایش]] [[فطرت انسان]] است و [[عقل]] [[فطری]] آن را [[کشف]] می‌‌کند و [[فرمان]] به گرایش بدان می‌‌دهد؛ بنابراین، کسی که به [[دین‌ستیزی]] می‌‌پردازد، کسی است که از عدالت به ظلم گرایش یافته است و بر خلاف [[فطرت]] عمل می‌‌کند. این دین‌ستیزی حتی ممکن است از سوی [[اهل یقین]] نیز صورت گیرد؛ زیرا یقین امری است و [[ایمان]] امری دیگر؛ پس ممکن است شخص به چیزی از نظر [[علمی]] یقین داشته باشد ولی از نظر عملی [[قلب]] او بدان گرایش نیابد.<ref>نمل، آیه ۱۴</ref>

#'''[[لهو و لعب]]''': از نظر قرآن، کسانی که گرفتار لهو و لعب دنیا هستند دین‌ستیز می‌‌شوند؛ زیرا این افراد مجموعه‌ای بازی‌ها و سرگرمی‌های دنیا را دین می‌‌نامند و [[فلسفه]] و [[سبک زندگی]] خویش را بر اساس آن ساماندهی می‌‌کنند و در همان حال از [[دین حنیف]] [[الهی]] [[اسلام]] [[اعراض]] می‌‌کنند و به [[ستیز]] با آن می‌‌پردازند.<ref>{{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ}} «و آنان را که دین خویش به بازیچه و سرگرمی گرفتند و زندگانی دنیا آنان را فریفت رها کن و به آن (قرآن) پند ده، مبادا کسی برای آنچه کرده است نومید و نابود گردد، در حالی که او را در برابر خداوند میانجی و یاوری نباشد و هر جایگزینی (به سربها) دهد از او پذیرفته نشود؛ اینان کسانی هستند که برای کارهایی که کرده‌اند نومید و نابود گردیده‌اند؛ آنان را برای کفری که ورزیده‌اند، نوشابه‌ای از آب جوشان و عذابی دردناک خواهد بود» سوره انعام، آیه ۷۰؛ {{متن قرآن|وَنَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ * الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ}} «و دمسازان آتش بهشتیان را ندا می‌کنند که از آب یا از آنچه خداوند روزی شما کرده است بر ما (نیز) فرو ریزید! می‌گویند: خداوند هر دو را بر کافران حرام کرده است * (همان) کسانی که دین خویش را به سرگرمی و بازی گرفتند و زندگی دنیا آنان را فریفت و امروز ما آنان را از یاد می‌بریم چنان که آنان دیدار این روزشان را از یاد برده بودند و به آیات ما انکار می‌ورزیدند» سوره اعراف، آیه ۵۰-۵۱.</ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[عوامل و آثار دین‌ستیزی از نظر قرآن (مقاله)|عوامل و آثار دین‌ستیزی از نظر قرآن]].</ref>.