دعا در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

# به حال خود [[انسان]] که باعث [[رشد]] و [[ترقی]] مادی و [[معنوی]] [[انسان]] است؛ بنابر [[احادیث]] متعددی، بنیاد [[اعمال انسان]] براساس [[نیت]] درونی است؛ "[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[اهل]] [[آتش]] به این [[دلیل]] در [[آتش]] مخلدند چون که نیت‌های آنها این چنین است که اگر همیشه در [[دنیا]] باقی باشند مدام [[نافرمانی خدا]] را نمایند و [[اهل بهشت]] در [[بهشت]] مخلدند، به واسطه آنکه نیت‌های آنها چنین است که اگر در [[دنیا]] باقی باشند، همیشه [[خداوند]] را [[اطاعت]] نمایند، پس هر دو طائفه به سبب [[نیت]] مخلد می‌شوند، بعد [[کلام الهی]] را [[تلاوت]] فرمود که خطاب به [[حضرت رسول]] است که بگو: {{متن قرآن|قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ}}<ref>«بگو: هر کس به فرا خور خویش کار می‌کند» سوره اسراء، آیه ۸۴.</ref>"<ref>{{متن حدیث| قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ {{ع}}إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِي النَّارِ لِأَنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِيهَا أَنْ يَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِي الْجَنَّةِ لِأَنَّ نِيَّاتِهِمْ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِيهَا أَنْ يُطِيعُوا اللَّهَ أَبَداً فَبِالنِّيَّاتِ خُلِّدَ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَى {{متن قرآن|قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ}} قَالَ عَلَى نِيَّتِهِ}}؛ الکافی، ج۲، ص۸۵؛ المحاسن، ج۲، ص۳۳۱.</ref>. از [[پیامبر گرامی اسلام]] [[نقل]] شده که فرمود: "[[ارزش]] [[اعمال]] فقط براساس نیت‌هاست برای هر کسی طبق آنچه [[نیت]] نموده بهره می‌برد"<ref>{{متن حدیث|إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ وَ إِنَّمَا لِامْرِئٍ مَا نَوَى}}، تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج۱، ص۸۳.</ref>. حال اگر دعای ما راجع به آرمان‌های بلند مهدوی باشد، نتیجۀ آن [[انتظار سازنده]] و فعال است.

# [[دعاکننده]] مشرف به دیدار آن حضرت در [[بیداری]] یا [[خواب]] می‌شود<ref>ر.ک: محمد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ج۱، ص۴۱۹.</ref>.<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۲۵- ۱۲۷.</ref>