نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[یاد خدا]] و احیای اصالت [[انسانی]]: در فرهنگ اسلامی، یاد خدا [[بهترین]] سرمایه [[زندگی]] [[آدمی]] است که [[روح انسان]] [[تشنه]] [[محبت]] و انس با [[خالق]] [[حقیقی]] را سیراب و تغذیه و پیوند [[روح آدمی]] را با [[روح]] هستی‌بخش مستحکم می‌نماید. [[بشر]] را از خودفراموشی و از خودباختگی و [[سرگردانی]] [[نجات]] می‌دهد.

# [[پیروزی]] بر [[مشکلات]] و شکیبائی: بدون تردید [[زندگی]] انسان در هر [[زمان]] دارای فراز و نشیب، و یا اقبال و ادبار است و هر شخصی با حوادث ناخوشایند و مشکلات زندگی روبه‌رو می‌شود. فردی موفق خواهد بود، که با آغوش باز در برابر این [[ناملایمات]]، خود را نبازد و با آن‎ها دست و پنجه نرم کند. برای چیرگی بر مشکلات و [[ناگواری‌ها]] دور پایه اساسی لازم است، یکی درونی و آن ورزیدگی خاص انسان در مقابله با [[سختی‌ها]] و ناکامی‌ها است، و دیگر برونی که داشتن تکیه‌گاه نیرومندی است که بتواند هر آن از او مدد گیرد و به کمک او بر مشکلات فایق آید: {{متن قرآن|وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ}}<ref>«از شکیبایی و نماز یاری بجویید و بی‌گمان این کار جز بر فروتنان دشوار است» سوره بقره، آیه ۴۵.</ref>.

# پیشگیری از [[گناه]] و [[تباهی]]: در میان هر [[ملت]] برای پیشگیری از تخلفات و [[کجروی‌ها]] و [[مفاسد اجتماعی]] و جنایت‌ها و جرایم فردی راهی پیش بینی شده است که نیاز به هزینه سنگینی دارد. ولی [[اسلام]] علاوه بر [[ارشاد]] و اجرای قوانین کیفری: حدود، [[تعزیرات]]، [[قصاص]] و دیات با وضع عباداتی نظیر [[روزه]] و نماز و یادآوری خدا و [[معاد]] [[انسان]] فراموش‌کار را از [[پیروی]] [[هوس‌ها]] و [[ارتکاب گناه]] باز می‌دارد: {{متن قرآن|وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ}}<ref>«و نماز را بپا دار که نماز از کار زشت و کار ناپسند باز می‌دارد و به راستی یادکرد خداوند (از هر چیز) بزرگ‌تر است و خداوند می‌داند که چه انجام می‌دهید» سوره عنکبوت، آیه ۴۵.</ref>.

# [[فلاح]] یا [[رستگاری]] و [[آزادگی]]: مهم‌ترین آرمان‌های [[بشر]] آزادگی است، [[آزاد]] مردان [[جهان]] [[زندگی]] را به خاطر [[آزادی]] [[دوست]] دارند. از این‌رو مولا علی {{ع}} نیز، فرمود: {{متن حدیث|لَا تَكُنْ عَبْدَ غَيْرِكَ وَ قَدْ جَعَلَكَ اللَّهُ حُرّاً}}<ref>نهج البلاغه، (صبحی صالح)، نامه ۳۱، ص۴۰۱؛ ابن عبدربه، عقد الفرید، ج۳، ص۱۵۵.</ref>؛ [[بنده]] دیگری مباش که [[خدا]] تو را [[آزاد]] [[آفریده]] است. در [[بینش]] [[قرآن]] تنها راه دست‌یابی [[بشر]] به [[آزادگی]] [[واقعی]]، [[ایمان]] و توجه کامل به خدا در هنگام نماز است و می‌فرماید: {{متن قرآن|قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ}}<ref>«بی‌گمان مؤمنان رستگارند * همانان که در نماز خویش فروتنند» سوره مؤمنون، آیه ۱-۲.</ref>.<ref>[[سید رضا موسوی|موسوی، سید رضا]]، [[آخرین نماز سالار شهیدان (مقاله)|مقاله «آخرین نماز سالار شهیدان»]] [[فرهنگ عاشورایی ج۱۱ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۱]]، ص ۲۰ ـ ۳۲.</ref>