پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: برگردانده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: واگردانی دستی برگردانده‌شده پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[فلسطین|فلسطین]]''' سرزمین کوچکی است که همچون پلی سه قاره آسیا و [[آفریقا]] و اروپا را به یکدیگر متصل می‌کند. [[قلب]] فلسطین قلب [[جهان عرب]] و حلقه اتصال شرق و [[غرب]] است. این سرزمین، از شمال به لبنان، از جنوب به [[مصر]]، از شرق به [[اردن]] و [[سوریه]] و از [[مغرب]] به دریای مدیترانه محدود می‌شود. مساحت آن در حدود ۲۰۷۰۰ کیلومتر مربع است.  فلسطین در حال حاضر شامل سه منطقه سرزمین‌های اشغالی ۱۹۴۸م، کرانه باختری رود اردن و نوار غزه، یعنی باریکه‌ای به مساحت ۴۵ کیلومتر در کنار سواحل دریای مدیترانه است.
'''[[امام حسن عسکری| امام حسن عسکری]] {{ع}}''' پیشوای یازدهم [[مسلمانان]] و پدر بزرگوار [[حضرت مهدی]] {{ع}} و سیزدهمین [[امام]] از [[چهارده معصوم]] {{ع}} است. مشهور این است که حضرت در ماه ربیع الآخر سال ۲۳۲ق چشم به [[جهان]] گشود. پدر آن حضرت [[حضرت هادی]] {{ع}} و مادرش ام ولد و بانویی پارسا و شایسته بود.  


جمعیت فلسطین بالغ بر ۵/۶ میلیون نفر است که از [[زمان]] تشکیل [[رژیم]] [[صهیونیست]] اسرائیل، نزدیک به سه میلیون نفر از آنان به دست این رژیم به بیرون از سرزمین فلسطین رانده شده‌اند و در سرزمین‌های عربی آواره گشته‌اند. جمعیت داخل سرزمین را غالباً [[یهودیان]] [[مهاجر]] و دیگر [[فلسطینیان]] تشکیل می‌دهند... . داخل فلسطین اشغالی ۵۲ درصد جمعیت [[یهودی]] و ۴۸ درصد غیر یهودی هستند. پایتخت و [[شهر]] مهم این سرزمین، [[بیت المقدس]] است که زیارتگاه [[مسلمانان]] و [[مسیحیان]] و [[یهودیان]] [[جهان]] است. [[بیت المقدس]]، پیش از [[مکه]] [[قبله]] گاه [[مسلمانان]] بوده است.
نام و کنیه امام عسکری {{ع}} مانند [[امام دوم]]، [[حسن]] و ابا محمد و نام پدرش نیز [[علی]] بوده است. [[القاب]] متعددی نیز به حضرت نسبت داده شده که از شمار آنها می‌توان به [[عسکری]]، زکی اشاره کرد. [[شهرت]] امام یازدهم به عسکری به جهت اقامت طولانی مدت در محله [[عسکر]] [[سامرا]] بوده است و این [[لقب]] برای پدرش نیز به کار رفته است.


قدیمی‌ترین ساکنان فلسطین را دسته‌ای از [[مهاجرین]] سامی نژاد، به نام کنعانیان که ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد، به نام فلسطین وارد این سرزمین شدند و جای کنعانی‌ها را گرفتند. نام فلسطین از نام همین [[قوم]] گرفته شده است. در طول [[تاریخ]]، اگرچه اقوام مختلفی به فلسطین حمله کردند و بعضی از آنها برای مدتی، در آنجا سکنی گزیدند، ولی همواره فلسطین سرزمین [[اعراب]] [[فلسطینی]] باقی ماند و [[اکثریت]] ساکنانش همین اعراب بودند. فلسطین از قرن هفتم میلادی، یعنی از [[زمان]] ظهور [[اسلام]]، تا قرن اخیر که [[صهیونیست‌ها]]، به کمک [[استعمارگران]] انگلیسی و آمریکایی، بر آن مسلط شدند، در دست مسلمانان قرار داشت، در این مدت [[پیروان ادیان]] مختلف، با مسالمت و [[دوستی]] در کنار یکدیگر [[زندگی]] می‌کردند.
[[امام عسکری]] {{ع}} ۱۳ سال اول [[عمر]] خود را در [[مدینه]] گذراند، ده سال هم در [[سامرا]] کنار پدر زندگی کرد. شش سال نیز پس از [[شهادت]] پدر، [[امامت]] [[شیعه]] را بر عهده داشت. دوران [[امامت امام عسکری]] {{ع}} حدود شش‌سال به طول انجامید و در این مدت، ایشان به همان صورت که پدرش تحت [[مراقبت]] [[خلفای عباسی]] بود، در محاصره پنهان [[عباسیان]] به سر می‌برد. [[خلافت عباسی]] در این دوره به هیچ‌روی [[ثبات]] عصر نخستین را نداشت و هر از مدتی یکی از [[خلفا]] کشته یا خلع می‌شد و دیگری جای وی را می‌گرفت. البته این [[بی‌ثباتی]] به هیچ‌روی به بازشدن فضای عمل امام منتهی نشد و ایشان در همه این شش‌سال به نحو محترمانه‌ای در محدوده [[منزل]] خود [[زندانی]] بود و به هیچ روی مجال آن را نداشت که با شیعیان به نحو آزادانه‌ای گفت‌وگو کند. امام ناگزیر به این بود که تمام روزهای [[دوشنبه]] و پنج‌شنبه به [[دار الخلافه]] برود و به نحوی حضور خود را در [[سامرا]] نشان دهد. با این همه ایشان که از توطئه‌های گسترده [[بنی‌عباس]] در [[حق]] خود و [[شیعیان]] مطلع بود، می‌کوشید که شیوه [[تقیه]] را که توسط پدرانش نیز مراعات می‌شد، مورد توجه قرار دهد و همه امور مربوط به خود و [[پیروان]] را در کمال [[پنهان‌کاری]] به انجام برساند. [[امام عسکری]] {{ع}} در این وضعیت سخت دو برنامه در پیش گرفت: یکی ادامۀ فعالیت‌های پدر ارجمندش که [[حفظ]] و تقویت پایگاه‌های [[شیعی]] بود؛ دوم، زمینه‌سازی لازم در [[جامعۀ اسلامی]] برای پذیرش [[امامت]] و [[غیبت]] آخرین خلیفۀ [[پیامبر]] {{صل}}.


در سال ۱۸۹۷م/ ۱۲۷۶ش دولت بریتانیا با طرح توطئه‌ای، سرعت فروپاشی امپراتوری عثمانی را تشدید کرد؛ سپس در [[زمان]] [[جنگ]] جهانی اول و بر اساس [[قرارداد]] سایکس ـ پیکو ۱۹۱۶م/ ۱۲۹۵ش، بخش وسیعی از سرزمین‌های عربی، ازجمله فلسطین را در [[اختیار]] گرفت و آن‌گاه بر پایه اعلامیه بالفور ([[وزیر]] خارجه وقت بریتانیا) ۱۹۱۷م/ ۱۲۹۶ش، به [[صهیونیست‌ها]] [[وعده]] داد فلسطین را برای تشکیل «[[وطن]] ملی [[یهود]]» در اختیارشان قرار دهد. [[یهودیان]] برای محقق‌کردن این وعده، به سراغ متفقین [[پیروز]] در [[جنگ]] جهانی اول رفتند و توانستند با کمک [[سرمایه‌داران]] [[یهودی]]، شورای عالی دول متفق را در سال ۱۹۲۰م/ ۱۲۹۹ش به اجرای اعلامیه بالفور وادار کنند تا فلسطین تحت حمایت انگلیس قرار گیرد. در ادامه اجرای این نقشه در ۱۴ مه ۱۹۴۸م/ ۱۳۲۷ش، نیروهای انگلیسی از فلسطین خارج شدند و پس از ساعاتی دولت اسرائیل در تل‌آویو اعلام موجودیت کرد. سابقه مبارزات عرب‌های [[فلسطینی]] علیه اشغالگران به اواخر [[قرن]] نوزدهم میلادی (۱۸۸۶م به بعد) بازمی‌گردد. در آن سال‌ها [[فلسطینیان]] دریافته بودند [[هدف]] اشغالگران تأسیس دولتی یهودی در خاک فلسطین است.


<div class="mainpage_box_more">[[فلسطین|ادامه]]</div>
امام در [[تاریخ]] اول "ربیع الاول" سال ۲۶۰ ق به [[دستور]] [[معتمد عباسی]]، [[مسموم]] و در روز هشتم همان [[تاریخ]] به [[شهادت]] رسید و پس از اینکه فرزندش [[امام زمان]] {{ع}} در حالی که پنج سال بیشتر نداشت بر او [[نماز]] خواند، در خانۀ خود در [[سامرا]] و کنار مرقد پدرش به خاک سپرده شد.
 
<div class="mainpage_box_more">[[ امام حسن عسکری|ادامه]]</div>
۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش