پرش به محتوا

اهل بیت پیامبر خاتم در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۳۱: خط ۳۱:


== منزلت اهل بیت {{ع}} ==
== منزلت اهل بیت {{ع}} ==
در [[منابع روایی]]، [[احادیث]] پرشماری به چشم می‌خورد<ref>در کتاب الکافی چندین باب در این زمینه وجود دارد؛ از جمله: باب الاضطرار إلی الحجة (الکافی، ج۱، ص۱۶۸ - ۱۶۹)، باب ما فرض الله عز وجل ورسوله{{صل}} من الکون مع الأئمة{{عم}}، الکافی، ج۱، ص۲۰۸ - ۲۰۹)، باب معرفة الإمام و الرد إلیه (الکافی، ج۱، ص۱۸۰) و باب أن أهل الذکر الذین أمر الله الخلق بسؤالهم هم الأئمة{{عم}} (الکافی، ج۱، ص۲۱۰ - ۲۱۱).</ref> که جایگاه و [[منزلت ائمه]]{{عم}} را بیان کرده است. حاصل آن احادیث، [[اثبات]] [[ضرورت]] رجوع مردم به [[ائمه]] و بهره‌مندی‌شان از راهنمایی‌های آن [[هدایتگران]] آسمانی است:
در منابع روایی، [[احادیث]] پرشماری به چشم می‌خورد<ref>در کتاب الکافی چندین باب در این زمینه وجود دارد؛ از جمله: باب الاضطرار إلی الحجة (الکافی، ج۱، ص۱۶۸ - ۱۶۹)، باب ما فرض الله عز وجل ورسوله{{صل}} من الکون مع الأئمة{{عم}}، الکافی، ج۱، ص۲۰۸ - ۲۰۹)، باب معرفة الإمام و الرد إلیه (الکافی، ج۱، ص۱۸۰) و باب أن أهل الذکر الذین أمر الله الخلق بسؤالهم هم الأئمة{{عم}} (الکافی، ج۱، ص۲۱۰ - ۲۱۱).</ref> که جایگاه و منزلت ائمه{{عم}} را بیان کرده است. حاصل آن احادیث، [[اثبات]] [[ضرورت]] رجوع مردم به [[ائمه]] و بهره‌مندی‌شان از راهنمایی‌های آن هدایتگران آسمانی است:
# بر اساس روایات، [[خداوند متعال]] خود را به وسیله [[امام]] به خلایق می‌شناساند و [[حجت]] را بر آنان تمام می‌کند<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۷۷.</ref>؛ بدین جهت [[زمین]] هیچ‌گاه از [[حجت خدا]] خالی نبوده است و رها گذاشتن [[اهل]] زمین بدون [[رهبری]] [[عادل]]، در [[شأن]] [[خداوند]] نیست<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}: قَالَ: إِنَّ اللَّهَ أَجَلُّ وَ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ يَتْرُكَ الْأَرْضَ بِغَيْرِ إِمَامٍ عَادِلٍ‌}}، کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۷۹.</ref>. این [[حجت‌های الهی]] از جانب [[خدا]] موظفند [[حلال و حرام]] ([[تکالیف]] [[زندگی]]) را به [[مردم]] تبیین و آنان را به [[راه خدا]] ([[تعالیم دین]] [[اسلام]]) [[دعوت]] کنند<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}: قَالَ: مَا زَالَتِ الْأَرْضُ إِلَّا وَ لِلَّهِ فِيهَا الْحُجَّةُ يُعَرِّفُ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ يَدْعُو النَّاسَ إِلَى سَبِيلِ اللَّهِ}}، کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۷۸.</ref>. [[ائمه اطهار]]{{عم}}، دروازه [[رحمت]] خداوندی هستند که مردم باید از آن به سوی خداوند قدم بردارند و بدون [[راهنمایی]] آنان، خدا شناخته نمی‌شود<ref>{{متن حدیث|هُمْ أَبْوَابُ اللَّهِ‌- عَزَّ وَ جَلَّ- الَّتِي يُؤْتى مِنْهَا، وَ لَوْلَاهُمْ مَا عُرِفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ...}}. (الکافی، ج۱، ص۱۹۳).</ref>.
# بر اساس روایات، [[خداوند متعال]] خود را به وسیله [[امام]] به خلایق می‌شناساند و [[حجت]] را بر آنان تمام می‌کند<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۷۷.</ref>؛ بدین جهت [[زمین]] هیچ‌گاه از [[حجت خدا]] خالی نبوده است و رها گذاشتن [[اهل]] زمین بدون [[رهبری]] [[عادل]]، در [[شأن]] [[خداوند]] نیست<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}: قَالَ: إِنَّ اللَّهَ أَجَلُّ وَ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ يَتْرُكَ الْأَرْضَ بِغَيْرِ إِمَامٍ عَادِلٍ‌}}، کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۷۹.</ref>. این [[حجت‌های الهی]] از جانب [[خدا]] موظفند [[حلال و حرام]] ([[تکالیف]] [[زندگی]]) را به [[مردم]] تبیین و آنان را به [[راه خدا]] ([[تعالیم دین]] [[اسلام]]) [[دعوت]] کنند<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}: قَالَ: مَا زَالَتِ الْأَرْضُ إِلَّا وَ لِلَّهِ فِيهَا الْحُجَّةُ يُعَرِّفُ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ يَدْعُو النَّاسَ إِلَى سَبِيلِ اللَّهِ}}، کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۷۸.</ref>. [[ائمه اطهار]]{{عم}}، دروازه [[رحمت]] خداوندی هستند که مردم باید از آن به سوی خداوند قدم بردارند و بدون [[راهنمایی]] آنان، خدا شناخته نمی‌شود<ref>{{متن حدیث|هُمْ أَبْوَابُ اللَّهِ‌- عَزَّ وَ جَلَّ- الَّتِي يُؤْتى مِنْهَا، وَ لَوْلَاهُمْ مَا عُرِفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ...}}. (الکافی، ج۱، ص۱۹۳).</ref>.
# ائمه اطهار{{عم}}، [[داناترین]] فرد این [[امت]]<ref>الکافی، ج۱، ص۲۲۲.</ref> و [[معدن علم]] و [[وارث علوم انبیا]] و کتاب‌هایشان هستند<ref>{{متن حدیث|هِيَ عِنْدَنَا وِرَاثَةً مِنْ عِنْدِهِمْ‌...}}، الکافی، ج۱، ص۲۲۷.</ref>. [[خانه]] آنان، خانه رحمت و [[محل رفت و آمد فرشتگان]] است<ref>{{متن حدیث|قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}}: إِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ وَ بَيْتُ الرَّحْمَةِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ}}، الکافی، ج۱، ص۲۲۱.</ref>.
# ائمه اطهار{{عم}}، [[داناترین]] فرد این [[امت]]<ref>الکافی، ج۱، ص۲۲۲.</ref> و معدن علم و [[وارث علوم انبیا]] و کتاب‌هایشان هستند<ref>{{متن حدیث|هِيَ عِنْدَنَا وِرَاثَةً مِنْ عِنْدِهِمْ‌...}}، الکافی، ج۱، ص۲۲۷.</ref>. [[خانه]] آنان، خانه رحمت و محل رفت و آمد فرشتگان است<ref>{{متن حدیث|قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}}: إِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ وَ بَيْتُ الرَّحْمَةِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ}}، الکافی، ج۱، ص۲۲۱.</ref>.
# ائمه اطهار{{عم}} همان [[اهل ذکر]] هستند که مردم باید [[معارف قرآن]] را از آنان سؤال کنند تا با [[حقایق دین محمد]]{{صل}} آشنا شوند<ref>الکافی، ج۱، ص۲۱۰ - ۲۱۱.</ref>. [[وشاء]] گوید در همان مجلسِ [[مناظره]] که [[امام رضا]]{{ع}} با علمای [[عراق]] و [[خراسان]] درباره [[اهل بیت]] داشتند، پرسیدم: «فدایت شوم، منظور از [[آیه]] {{متن قرآن|فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«اگر نمی‌دانید از اهل ذکر (آگاهان) بپرسید» سوره نحل، آیه ۴۳.</ref> چیست؟» فرمودند: «[[اهل ذکر]] ما هستیم و ما سؤال‌شونده هستیم»<ref>{{متن حدیث|نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ وَ نَحْنُ الْمَسْئُولُونَ‌...}}، الکافی، ج۱، ص۲۱۰. چندین روایت در همین زمینه در حسکانی: شواهد التنزیل، ج۱، ص۴۳۲ - ۴۳۷.</ref>.
# ائمه اطهار{{عم}} همان [[اهل ذکر]] هستند که مردم باید [[معارف قرآن]] را از آنان سؤال کنند تا با حقایق دین محمد{{صل}} آشنا شوند<ref>الکافی، ج۱، ص۲۱۰ - ۲۱۱.</ref>. [[وشاء]] گوید در همان مجلسِ مناظره که [[امام رضا]]{{ع}} با علمای [[عراق]] و [[خراسان]] درباره [[اهل بیت]] داشتند، پرسیدم: «فدایت شوم، منظور از [[آیه]] {{متن قرآن|فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«اگر نمی‌دانید از اهل ذکر (آگاهان) بپرسید» سوره نحل، آیه ۴۳.</ref> چیست؟» فرمودند: «[[اهل ذکر]] ما هستیم و ما سؤال‌شونده هستیم»<ref>{{متن حدیث|نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ وَ نَحْنُ الْمَسْئُولُونَ‌...}}، الکافی، ج۱، ص۲۱۰. چندین روایت در همین زمینه در حسکانی: شواهد التنزیل، ج۱، ص۴۳۲ - ۴۳۷.</ref>.


به همین جهت، هر کس بخواهد زندگی‌اش [[صبغه]] [[الهی]] داشته و در راستای [[تعالیم پیامبران الهی]] ـ خصوصاً [[پیامبر اسلام]] ـ بوده باشد، می‌بایست به [[اهل بیت پیامبر]]{{عم}} با [[تأسی]] جوید و [[حقایق]] و [[معارف دینی]] را از آنان فرابگیرد<ref>{{متن حدیث|عن أبي جعفر{{ع}} قال قال رسول الله{{صل}}: مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَحْيَا حَيَاةً تُشْبِهُ حَيَاةَ الْأَنْبِيَاءِ وَ يَمُوتَ مِيتَةً تُشْبِهُ مِيتَةَ الشُّهَدَاءِ وَ يَسْكُنَ الْجِنَانَ الَّتِي غَرَسَهَا الرَّحْمَنُ فَلْيَتَوَلَّ عَلِيّاً وَ لْيُوَالِ وَلِيَّهُ وَ لْيَقْتَدِ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّهُمْ عِتْرَتِي خُلِقُوا مِنْ طِينَتِي}}، کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۸.</ref>.
به همین جهت، هر کس بخواهد زندگی‌اش صبغه [[الهی]] داشته و در راستای تعالیم پیامبران الهی ـ خصوصاً [[پیامبر اسلام]] ـ بوده باشد، می‌بایست به [[اهل بیت پیامبر]]{{عم}} با [[تأسی]] جوید و [[حقایق]] و [[معارف دینی]] را از آنان فرابگیرد<ref>{{متن حدیث|عن أبي جعفر{{ع}} قال قال رسول الله{{صل}}: مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَحْيَا حَيَاةً تُشْبِهُ حَيَاةَ الْأَنْبِيَاءِ وَ يَمُوتَ مِيتَةً تُشْبِهُ مِيتَةَ الشُّهَدَاءِ وَ يَسْكُنَ الْجِنَانَ الَّتِي غَرَسَهَا الرَّحْمَنُ فَلْيَتَوَلَّ عَلِيّاً وَ لْيُوَالِ وَلِيَّهُ وَ لْيَقْتَدِ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّهُمْ عِتْرَتِي خُلِقُوا مِنْ طِينَتِي}}، کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۸.</ref>.


[[حاکم حسکانی]] در روایتی نقل می‌کند که [[ابوبصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} درباره [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ...}} پرسید. [[امام]] فرمود: این [[آیه]] درباره [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} نازل شده است. ابوبصیر گفت: [[مردم]] می‌گویند: چه چیزی مانع شده است که [[خداوند]] [[نام علی]] و خاندانش را در کتابش ذکر کند؟ امام فرمود: به آنان بگویید خداوند [[وجوب]] [[نماز]] را به پیامبرش فرستاد اما اسمی از سه یا چهار رکعت به میان نیاورد بلکه [[رسول خدا]] آن را [[تفسیر]] نمود. همچنین وجوب [[حج]] را به [[پیامبر]] فرستاد اما نگفت هفت بار [[طواف]] کنید تا رسول خدا آن را برای مردم بیان نمود. همچنین خداوند آیه {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}} را درباره علی و حسن و حسین{{عم}} فرستاد و رسول خدا{{صل}} به مردم فرمود: شما را به [[کتاب خدا]] و [[اهل بیت]] خودم سفارش می‌کنم، من از خداوند خواسته‌ام که بین [[قرآن]] و اهل بیت جدایی نیاندازد تا آن دو را در [[حوض]] ([[کوثر]]) نزد من آورده و خداوند خواسته من را [[اجابت]] فرمود<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۹۱.</ref>.
[[حاکم حسکانی]] در روایتی نقل می‌کند که [[ابوبصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} درباره [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ...}} پرسید. [[امام]] فرمود: این [[آیه]] درباره [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} نازل شده است. ابوبصیر گفت: [[مردم]] می‌گویند: چه چیزی مانع شده است که [[خداوند]] [[نام علی]] و خاندانش را در کتابش ذکر کند؟ امام فرمود: به آنان بگویید خداوند [[وجوب]] [[نماز]] را به پیامبرش فرستاد اما اسمی از سه یا چهار رکعت به میان نیاورد بلکه [[رسول خدا]] آن را [[تفسیر]] نمود. همچنین وجوب [[حج]] را به [[پیامبر]] فرستاد اما نگفت هفت بار [[طواف]] کنید تا رسول خدا آن را برای مردم بیان نمود. همچنین خداوند آیه {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}} را درباره علی و حسن و حسین{{عم}} فرستاد و رسول خدا{{صل}} به مردم فرمود: شما را به [[کتاب خدا]] و [[اهل بیت]] خودم سفارش می‌کنم، من از خداوند خواسته‌ام که بین [[قرآن]] و اهل بیت جدایی نیاندازد تا آن دو را در حوض ([[کوثر]]) نزد من آورده و خداوند خواسته من را [[اجابت]] فرمود<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۹۱.</ref>.


[[ابن مغازلی]] [[شافعی]] با سند خود، پنج [[روایت]] از رسول خدا{{صل}} نقل کرده است که فرمودند: «[[مَثَل]] ([[منزلت]] و جایگاه) اهل بیت من، همانند، [[کشتی نوح]] است؛ هر کس بر آن سوار شد، [[نجات]] یافت و هر کس [[مخالفت]] و کوتاهی کرد، غرق شد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي مَثَلُ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَ فِيهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ}}، ابن مغازلی شافعی، المناقب، ص۱۴۸ - ۱۵۰.</ref>.
[[ابن مغازلی]] [[شافعی]] با سند خود، پنج [[روایت]] از رسول خدا{{صل}} نقل کرده است که فرمودند: «مَثَل ([[منزلت]] و جایگاه) اهل بیت من، همانند، [[کشتی نوح]] است؛ هر کس بر آن سوار شد، [[نجات]] یافت و هر کس [[مخالفت]] و کوتاهی کرد، غرق شد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي مَثَلُ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَ فِيهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ}}، ابن مغازلی شافعی، المناقب، ص۱۴۸ - ۱۵۰.</ref>.


با توجه به این [[روایات معتبر]]، [[ایمان]] به [[ائمه اهل بیت]]{{عم}} در ردیف [[ایمان به خدا]] و رسولش قرار دارد. [[مردم]] اگر بخواهند [[ایمان]] و معرفتشان به [[خداوند]] کامل گردد، باید به آنان ایمان بیاورند و از آنان [[پیروی]] کنند و برای نجات خود، رهنمودهای آنان را سرلوحه [[زندگی]] خود سازند<ref>{{متن حدیث|لَا يَكُونُ الْعَبْدُ مُؤْمِناً حَتَّى يَعْرِفَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الْأَئِمَّةَ كُلَّهُمْ وَ إِمَامَ زَمَانِهِ وَ يَرُدَّ إِلَيْهِ وَ يُسَلِّمَ لَهُ}}، کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۸۰؛ شیخ طوسی، التبیان، ج۳، ص۲۳۶؛ علامه حلی، الألفین، ص۲۸۱.</ref>.
با توجه به این روایات معتبر، [[ایمان]] به [[ائمه اهل بیت]]{{عم}} در ردیف ایمان به خدا و رسولش قرار دارد. [[مردم]] اگر بخواهند [[ایمان]] و معرفتشان به [[خداوند]] کامل گردد، باید به آنان ایمان بیاورند و از آنان [[پیروی]] کنند و برای نجات خود، رهنمودهای آنان را سرلوحه [[زندگی]] خود سازند<ref>{{متن حدیث|لَا يَكُونُ الْعَبْدُ مُؤْمِناً حَتَّى يَعْرِفَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الْأَئِمَّةَ كُلَّهُمْ وَ إِمَامَ زَمَانِهِ وَ يَرُدَّ إِلَيْهِ وَ يُسَلِّمَ لَهُ}}، کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۸۰؛ شیخ طوسی، التبیان، ج۳، ص۲۳۶؛ علامه حلی، الألفین، ص۲۸۱.</ref>.


[[ابوسلمه]] گوید از [[امام صادق]]{{ع}} شنیدم که می‌فرمود: «مائیم که [[خدا]] [[اطاعت]] ما را [[واجب]] ساخته، مردم راهی جز [[معرفت]] ما ندارند و بر نشناختن ما معذور نباشند»<ref>{{متن حدیث|نَحْنُ الَّذِينَ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَنَا لَا يَسَعُ النَّاسَ إِلَّا مَعْرِفَتُنَا وَ لَا يُعْذَرُ النَّاسُ بِجَهَالَتِنَا...}}، الکافی، ج۱، ص۱۸۷.</ref>.
[[ابوسلمه]] گوید از [[امام صادق]]{{ع}} شنیدم که می‌فرمود: «مائیم که [[خدا]] [[اطاعت]] ما را [[واجب]] ساخته، مردم راهی جز [[معرفت]] ما ندارند و بر نشناختن ما معذور نباشند»<ref>{{متن حدیث|نَحْنُ الَّذِينَ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَنَا لَا يَسَعُ النَّاسَ إِلَّا مَعْرِفَتُنَا وَ لَا يُعْذَرُ النَّاسُ بِجَهَالَتِنَا...}}، الکافی، ج۱، ص۱۸۷.</ref>.


[[قندوزی]] [[حنفی]] نقل می‌کند که [[امام حسن]]{{ع}} بعد از [[بیعت مردم]] با وی طی سخنانی می‌فرمود: «ای مردم از ما پیروی کنید زیرا اطاعت از ما واجب است و خداوند[[اطاعت]] از ما را در کنار اطاعت از خود و [[اطاعت از رسول]] قرار داده و فرموده: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ...}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید»... سوره نساء، آیه ۵۹.</ref><ref>قندوزی، ینابیع الموده، ج۱، ص۷۱.</ref>.<ref>[[حافظ نجفی|نجفی، حافظ]]، [[وجوب اطاعت از ائمه از دیدگاه قرآن و سنت (مقاله)|مقاله «وجوب اطاعت از ائمه از دیدگاه قرآن و سنت»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۲۱ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۲۱]]، ص۱۲۶.</ref>
[[قندوزی]] [[حنفی]] نقل می‌کند که [[امام حسن]]{{ع}} بعد از بیعت مردم با وی طی سخنانی می‌فرمود: «ای مردم از ما پیروی کنید زیرا اطاعت از ما واجب است و خداوند[[اطاعت]] از ما را در کنار اطاعت از خود و [[اطاعت از رسول]] قرار داده و فرموده: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ...}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید»... سوره نساء، آیه ۵۹.</ref><ref>قندوزی، ینابیع الموده، ج۱، ص۷۱.</ref>.<ref>[[حافظ نجفی|نجفی، حافظ]]، [[وجوب اطاعت از ائمه از دیدگاه قرآن و سنت (مقاله)|مقاله «وجوب اطاعت از ائمه از دیدگاه قرآن و سنت»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۲۱ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۲۱]]، ص۱۲۶.</ref>


== جستارهای وابسته ==  
== جستارهای وابسته ==  
۱۱۴٬۰۳۶

ویرایش