|
|
خط ۶: |
خط ۶: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| == مقدمه == | | == معناشناسی == |
| کلمه "[[لوح]]" به معنای صفحهای است چوبین یا استخوانی پهن شده که در روزگار قدیم بر آن مینوشتهاند<ref>ر. ک: مجمع البحرین، ۲/ ۱۵۲.</ref>. در اصطلاح [[دینی]]، مرتبهای است که حقایق [[جهان هستی]] را بر آن نوشتهاند<ref>الحکمة المتعالیة، ۶/ ۲۹۰؛ کشاف اصطلاحات الفنون، ۲/ ۱۲۹۲.</ref>. آنچه در متن کائنات روی میدهد، مطابق است با آنچه در [[لوح]] نوشتهاند<ref>مصنفات شیخ مفید، ۵/ ۷۴.</ref>. وجود تفصیلی موجودات که بر [[لوح]] نوشته آمدهاند، به واسطه قلم افاضه میشود. حقایق ثبت شده بر [[لوح]]، مجرد از مادهاند و در [[عالم غیب]] جای دارند، و در زمان مقرر تحقق مییابند<ref>انتظار بشر از دین، ۲۷۳.</ref>. در [[روایت]] است که قلم به [[لوح]] گزارش میدهد و [[لوح]]، هر آنچه را از قلم گرفته است، به [[اسرافیل]] میرساند و [[اسرافیل]] نیز به [[میکائیل]] بازمیدهد و او نیز به [[جبرئیل]]. سپس [[جبرئیل]]، آنچه را گرفته است، به [[پیامبران الهی]] {{ع}} میرساند<ref>معانی الاخبار، ۲۳.</ref>.
| | واژه "لوح" به معنای صفحهای است چوبین یا استخوانی پهن شده که در روزگار قدیم بر آن مینوشتهاند<ref>ر.ک: مجمع البحرین، ۲/ ۱۵۲.</ref>. در اصطلاح [[دینی]]، مرتبهای است که حقایق [[جهان هستی]] را بر آن نوشتهاند<ref>الحکمة المتعالیة، ۶/ ۲۹۰؛ کشاف اصطلاحات الفنون، ۲/ ۱۲۹۲.</ref>. آنچه در متن کائنات روی میدهد، مطابق است با آنچه در لوح نوشتهاند<ref>مصنفات شیخ مفید، ۵/ ۷۴.</ref>. وجود تفصیلی موجودات که بر لوح نوشته آمدهاند، به واسطه قلم افاضه میشود. حقایق ثبت شده بر لوح، مجرد از مادهاند و در [[عالم غیب]] جای دارند و در زمان مقرر تحقق مییابند<ref>انتظار بشر از دین، ۲۷۳.</ref>. در [[روایت]] است که قلم به لوح گزارش میدهد و لوح، هر آنچه را از قلم گرفته است، به [[اسرافیل]] میرساند و [[اسرافیل]] نیز به [[میکائیل]] بازمیدهد و او نیز به [[جبرئیل]]. سپس [[جبرئیل]]، آنچه را گرفته است، به [[پیامبران الهی]] {{ع}} میرساند<ref>معانی الاخبار، ۲۳.</ref>. |
|
| |
|
| [[روایات]] فراوانی درباره [[لوح]] در دست است که تعبیرهای آنها مختلف است. از برخی [[روایات]] برمیآید که [[لوح]]، [[نور]] یا [[فرشته]] است<ref>بحارالانوار، ۵۷/ ۳۷۵- ۳۶۹.</ref>. در پارهای [[روایات]] آمده است که [[لوح]]، چیزی است سفیدتر و درخشندهتر از نقره و یاقوت که بر آن هر آنچه را تا [[قیامت]] روی میدهد، نوشتهاند<ref>تفسیر البرهان، ۴/ ۳۶۸؛ تفسیر قمی، ۲/ ۳۷۹.</ref>. در [[حدیثی]] دیگر آمده است که [[خداوند]] لوحی از دُر سفید آفریده است با جلدی از زبرجد سبز که خطوط روی آن از [[نور]] است و [[خداوند]] روزی سیصد و شصت بار به آن مینگرد و زنده میکند و میمیراند و میآفریند و روزی میدهد و [[عزیز]] میدارد و [[خوار]] میسازد و هر چه میخواهد، میکند<ref>المیزان، ۲۰/ ۲۵۷.</ref>. پارهای از این تعابیر، جنبه تمثیلی دارند تا از گذر تمثیلهای مادی، امور [[معنوی]] و غیر مادی، به [[فهم]] [[مردم]]، آسان درآیند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۹۳.</ref>. | | [[روایات]] فراوانی درباره لوح در دست است که تعبیرهای آنها مختلف است. از برخی [[روایات]] برمیآید که لوح، [[نور]] یا [[فرشته]] است<ref>بحارالانوار، ۵۷/ ۳۷۵- ۳۶۹.</ref>. در پارهای [[روایات]] آمده است که لوح، چیزی است سفیدتر و درخشندهتر از نقره و یاقوت که بر آن هر آنچه را تا [[قیامت]] روی میدهد، نوشتهاند<ref>تفسیر البرهان، ۴/ ۳۶۸؛ تفسیر قمی، ۲/ ۳۷۹.</ref>. در [[حدیثی]] دیگر آمده است که [[خداوند]] لوحی از دُر سفید آفریده است با جلدی از زبرجد سبز که خطوط روی آن از [[نور]] است و [[خداوند]] روزی سیصد و شصت بار به آن مینگرد و زنده میکند و میمیراند و میآفریند و روزی میدهد و عزیز میدارد و [[خوار]] میسازد و هر چه میخواهد، میکند<ref>المیزان، ۲۰/ ۲۵۷.</ref>. پارهای از این تعابیر، جنبه تمثیلی دارند تا از گذر تمثیلهای مادی، امور [[معنوی]] و غیر مادی، به فهم [[مردم]]، آسان درآیند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۹۳.</ref>. |
| | |
| == معناشناسی ==
| |
| واژۀ "لوح" در لغت به معنای صفحه ایی است چوبین یا استخوانی پهن شده که در روزگار قدیم بر آن می نوشته اند<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج ۲، ص ۱۵۲</ref> و در اصطلاح [[دینی]]، مرتبهایی است که حقایق [[جهان هستی]] را بر ان نوشته اند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۹۳.</ref>.
| |
|
| |
|
| == لوح محفوظ و لوح محو و اثبات == | | == لوح محفوظ و لوح محو و اثبات == |
| {{اصلی|لوح محفوظ|لوح محو و اثبات}} | | {{اصلی|لوح محفوظ|لوح محو و اثبات}} |
| با توجه به [[منابع اسلامی]]، دو نوع لوح وجود دارد، لوحی که در آن محو و اثبات امور توسط [[پروردگار]] صورت میگیرد و لوحی که در آن تمامی موجودات هستی با تمام [[حقیقت]] و واقعیتشان منعکساند و از این روست که اگر کسی بدین لوح دست یابد و از آن [[آگاه]] گردد، گویا بر همه چیز عالم [[آگاه]] گشته است<ref>ر.ک: [[محسن غرویان|غرویان، محسن]]، [[سید محمد حسین میرباقری|میرباقری، سید محمد حسین]]، [[محمد رضا غلامی|غلامی، محمد رضا]]، [[بحثی مبسوط در آموزش عقاید (کتاب)|بحثی مبسوط در آموزش عقاید]]، ص ۴۳؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، تفسیر قرآن مهر، ج ۲۱، ص ۲۹۲ و ۲۹۳؛ [[گلافشان پارسانسب|پارسانسب، گلافشان]]، [[پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا (پایاننامه)|پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا]]، ص ۴۳.</ref>. به عبارتی دیگر دو نوع لوح عبارت است از، [[لوح محفوظ]] که از آن به "[[ام الکتاب]]"، "[[کتاب مبین]]" و "[[کتاب مکنون]]" هم تعبیر میشود<ref>ر.ک: [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه اصحاب ائمه (پایاننامه)|جایگاه امامت از دیدگاه اصحاب ائمه]]؛ [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آلبویه|آلبویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]]؛ [[زهرةالسادات میرترابی حسینی|میرترابی حسینی، زهرةالسادات]]، [[علم لدنی در قرآن و حدیث (پایاننامه)|علم لدنی در قرآن و حدیث]]، ص ۷۸.</ref> و [[لوح محو و اثبات]]. | | با توجه به منابع اسلامی، دو نوع لوح وجود دارد، لوحی که در آن محو و اثبات امور توسط [[پروردگار]] صورت میگیرد و لوحی که در آن تمامی موجودات هستی با تمام [[حقیقت]] و واقعیتشان منعکساند و از این روست که اگر کسی بدین لوح دست یابد و از آن [[آگاه]] گردد، گویا بر همه چیز عالم [[آگاه]] گشته است. به عبارتی دیگر دو نوع لوح عبارت است از، [[لوح محفوظ]] که از آن به "[[ام الکتاب]]"، "[[کتاب مبین]]" و "کتاب مکنون" هم تعبیر میشود و [[لوح محو و اثبات]]. |
|
| |
|
| توضیح اینکه حوادث [[جهان هستی]] دو مرحله دارند، مرحلۀ قطعیت که هیچگونه دگرگونی در آن راه ندارد؛ در لسان [[آیات]] و [[روایات]] حوادث این مرحله در [[ام الکتاب]] یا [[لوح محفوظ]] ثبت شده است<ref>ر.ک: [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، پیام قرآن، پایگاه اطلاعرسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی؛ [[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، تفسیر و مفسران، ۲۹۳؛ [[مجتبی مطهری|مطهری، مجتبی]]، [[علم لدنی (مقاله)|علم لدنی]]، فصلنامه رهیافت انقلاب اسلامی، ش ۳، ص ۷۵؛ [[محمد منصورنژاد|منصورنژاد، محمد]]، [[وحی ۱ (مقاله)|وحی]]، ص ۵.</ref>. این کتاب از دسترس انسانهای عادی خارج است<ref>ر.ک: [[محمد منصورنژاد|منصورنژاد، محمد]]، [[وحی ۱ (مقاله)|وحی]]، ص ۵.</ref> و بنابر برخی [[تفاسیر]] تنها برخی از اولیای [[خداوند]] به تناسب [[جایگاه]] و [[منزلت]] خود میتوانند به آن دسترسی داشته و به علومی ویژه دست یابند که افراد عادی از آن بیبهرهاند<ref>ر.ک: [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه اصحاب ائمه (پایاننامه)|جایگاه امامت از دیدگاه اصحاب ائمه]]؛ [[حسن رهبری|رهبری، حسن]]، [[علم پیامبر و امام در تفسیر من وحی القرآن (مقاله)|علم پیامبر و امام در تفسیر من وحی القرآن]].</ref> و دیگر "مرحلۀ غیر قطعی" است، یا به تعبیر دیگر "مرحله مشروط"، در این مرحله شخص از [[علل]] حوادث [[آگاه]] است، اما ممکن است تمام شرائط و موانع آن نزد او روشن نباشد، و لذا نمیتواند به طور قطع از وقوع حوادث خبر دهد، اما به طور مشروط میتواند و این همان چیزی است که در لسان [[آیات]] و [[روایات]] از آن تعبیر به [[لوح محو و اثبات]] شده است<ref>ر.ک: [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، پیام قرآن، پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی؛ [[محسن غرویان|غرویان، محسن]]، [[سید محمد حسین میرباقری|میرباقری، سید محمد حسین]]، [[محمد رضا غلامی|غلامی، محمد رضا]]، [[بحثی مبسوط در آموزش عقاید (کتاب)|بحثی مبسوط در آموزش عقاید]]، ص ۴۳؛ [[محمد تقی دیاری بیدگلی|دیاری بیگدلی؛ محمد تقی]]، [[حسین قاسمی|قاسمی، حسین]]، [[عصمت نیری|نیری، عصمت]]، [[بررسی علم غیب ائمه در مکتب کلامی علامه طباطبایی و شاگردان وی (مقاله)|بررسی علم غیب ائمه در مکتب کلامی علامه طباطبایی و شاگردان وی]].</ref>. ذیل آیۀ {{متن قرآن|وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ}}<ref>سورۀ زخرف، آیۀ ۴.</ref> [[امام صادق]] {{ع}} در رابطه با [[لوح محفوظ]] و [[علم]] [[خداوند]] می فرمایند: «هر امری را که [[خداوند]] [[اراده]] میکند، قبل از ایجاد آن در علمش موجود است. هیچ چیزی وجود پیدا نمیکند جز اینکه قبل از آن در [[علم الهی]] موجود بوده است»<ref>ر.ک: [[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، تفسیر و مفسران، ۲۹۳.</ref>. تفاوت [[علم]] [[خداوند]] با [[علوم]] [[انبیاء]] و [[اولیاء]] در اینجا ظاهر میشود، یعنی علاوه بر اینکه [[علم]] [[خداوند]] ذاتی و مستقل است و [[علم]] [[معصومین]] اکتسابی و غیرمستقل، یکی جنبه قطعیت دارد و دیگری ندارد<ref>ر.ک: [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، پیام قرآن، پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی.</ref>. | | توضیح اینکه حوادث [[جهان هستی]] دو مرحله دارند، مرحلۀ قطعیت که هیچگونه دگرگونی در آن راه ندارد؛ در لسان [[آیات]] و [[روایات]] حوادث این مرحله در [[ام الکتاب]] یا [[لوح محفوظ]] ثبت شده است. این کتاب از دسترس انسانهای عادی خارج است و بنابر برخی [[تفاسیر]] تنها برخی از اولیای [[خداوند]] به تناسب جایگاه و [[منزلت]] خود میتوانند به آن دسترسی داشته و به علومی ویژه دست یابند که افراد عادی از آن بیبهرهاند و دیگر "مرحلۀ غیر قطعی" است، یا به تعبیر دیگر "مرحله مشروط"، در این مرحله شخص از علل حوادث [[آگاه]] است، اما ممکن است تمام شرائط و موانع آن نزد او روشن نباشد، و لذا نمیتواند به طور قطع از وقوع حوادث خبر دهد، اما به طور مشروط میتواند و این همان چیزی است که در لسان [[آیات]] و [[روایات]] از آن تعبیر به [[لوح محو و اثبات]] شده است. ذیل آیۀ {{متن قرآن|وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ}}<ref>سورۀ زخرف، آیۀ ۴.</ref> [[امام صادق]] {{ع}} در رابطه با [[لوح محفوظ]] و [[علم]] [[خداوند]] می فرمایند: «هر امری را که [[خداوند]] [[اراده]] میکند، قبل از ایجاد آن در علمش موجود است. هیچ چیزی وجود پیدا نمیکند جز اینکه قبل از آن در [[علم الهی]] موجود بوده است». تفاوت [[علم]] [[خداوند]] با [[علوم]] [[انبیاء]] و [[اولیاء]] در اینجا ظاهر میشود، یعنی علاوه بر اینکه [[علم]] [[خداوند]] ذاتی و مستقل است و [[علم]] [[معصومین]] اکتسابی و غیرمستقل، یکی جنبه قطعیت دارد و دیگری ندارد<ref>ر.ک: [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، پیام قرآن، پایگاه اطلاعرسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی؛ [[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، تفسیر و مفسران، ۲۹۳؛ [[مجتبی مطهری|مطهری، مجتبی]]، [[علم لدنی (مقاله)|علم لدنی]]، فصلنامه رهیافت انقلاب اسلامی، ش ۳، ص ۷۵؛ [[محمد منصورنژاد|منصورنژاد، محمد]]، [[وحی ۱ (مقاله)|وحی]]، ص ۵؛ [[محسن غرویان|غرویان، محسن]]، [[سید محمد حسین میرباقری|میرباقری، سید محمد حسین]]، [[محمد رضا غلامی|غلامی، محمد رضا]]، [[بحثی مبسوط در آموزش عقاید (کتاب)|بحثی مبسوط در آموزش عقاید]]، ص ۴۳؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، تفسیر قرآن مهر، ج ۲۱، ص ۲۹۲ و ۲۹۳؛ [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[جایگاه امامت از دیدگاه اصحاب ائمه (پایاننامه)|جایگاه امامت از دیدگاه اصحاب ائمه]]؛ [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آلبویه|آلبویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]]؛ [[محمد منصورنژاد|منصورنژاد، محمد]]، [[وحی ۱ (مقاله)|وحی]]، ص ۵؛ [[حسن رهبری|رهبری، حسن]]، [[علم پیامبر و امام در تفسیر من وحی القرآن (مقاله)|علم پیامبر و امام در تفسیر من وحی القرآن]]؛ [[محمد تقی دیاری بیدگلی|دیاری بیگدلی؛ محمد تقی]]، [[حسین قاسمی|قاسمی، حسین]]، [[عصمت نیری|نیری، عصمت]]، [[بررسی علم غیب ائمه در مکتب کلامی علامه طباطبایی و شاگردان وی (مقاله)|بررسی علم غیب ائمه در مکتب کلامی علامه طباطبایی و شاگردان وی]]؛ [[زهرةالسادات میرترابی حسینی|میرترابی حسینی، زهرةالسادات]]، [[علم لدنی در قرآن و حدیث (پایاننامه)|علم لدنی در قرآن و حدیث]]، ص ۷۸؛ [[گلافشان پارسانسب|پارسانسب، گلافشان]]، [[پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا (پایاننامه)|پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا]]، ص ۴۳.</ref>. |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته == | | == جستارهای وابسته == |