لهو و لعب در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = لهو و لعب

}}

انسان به [[دلیل]] لذت‌طلبی و [[گرایش]] به امور زودرس، ممکن است در دام لهو و سرگرمی [[اسیر]] و از [[آخرت]] [[غافل]] شود. از آ‌نجا که شنیدن و دیدن انسان را در [[معرض]] این خطر قرار می‌دهد، [[امام سجاد]] {{ع}} می‌فرماید: [بار الها! ما را [[یاری]] ده] تا به هیچ سخن [[بیهوده]] گوش نسپاریم و به هیچ [[لهو]] و بازیچه ننگریم<ref>نیایش چهل‌وچهارم.</ref>.

[[امام]] {{ع}} از نفسِ گرفتار در دام آرزوها و [[سرگرمی]] لب به [[شکایت]] گشوده و می‌گوید: «ای مولای من، به درگاه تو می‌نالم همانند کسی که آرزوی دور و درازش او را به [[لهو و لعب]] سرگرم داشته و جسمش به سبب تن‌پروری [[غافل]] است»<ref>نیایش پنجاه‌و‌دوم.</ref>.

{{پانویس}}