استغفار معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها
←علل استغفار ائمه {{ع}}
(←مقدمه) |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
۴. [[استغفار]] به معنای طلب ظرفیت است و آنان با [[استغفار]] به درگاه الهی ظرفیت خود را افزایش می‌دهند تا [[انوار]] قدسیه [[الهی]] بر آنها بتابد، چراکه همیشه [[استغفار]]، [[توبه از گناه]] نیست، بلکه [[بهترین]] [[دعاها]] است: {{متن قرآن|الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنْفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ}}<ref>«همان شکیبایان و راستگویان و فرمانپذیران و بخشندگان و آمرزش‌خواهان در سحرگاهان»... سوره آل عمران، آیه ۱۷.</ref> و در جای دیگر می‌فرماید: {{متن قرآن|كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ}}<ref>«آنان اندکی از شب را می‌خفتند و سحرگاهان آمرزش می‌خواستند» سوره ذاریات، آیه ۱۷-۱۸.</ref>.<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۶۴-۶۷.</ref> | ۴. [[استغفار]] به معنای طلب ظرفیت است و آنان با [[استغفار]] به درگاه الهی ظرفیت خود را افزایش می‌دهند تا [[انوار]] قدسیه [[الهی]] بر آنها بتابد، چراکه همیشه [[استغفار]]، [[توبه از گناه]] نیست، بلکه [[بهترین]] [[دعاها]] است: {{متن قرآن|الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنْفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ}}<ref>«همان شکیبایان و راستگویان و فرمانپذیران و بخشندگان و آمرزش‌خواهان در سحرگاهان»... سوره آل عمران، آیه ۱۷.</ref> و در جای دیگر می‌فرماید: {{متن قرآن|كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ}}<ref>«آنان اندکی از شب را می‌خفتند و سحرگاهان آمرزش می‌خواستند» سوره ذاریات، آیه ۱۷-۱۸.</ref>.<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۶۴-۶۷.</ref> | ||
۵. خوف ا خداوند: از [[پیامبر اسلام]] گرفته تا [[امام عصر]] {{ع}}، همه اولیای [[حق]] از [[گناه]] و [[نافرمانی]] [[خداوند]] [[خوف]] داشتند. بنابراین می‌توان گفت که [[مقام ولایت الهی]] [[رسول]] و اوصیای وی، [[مقام]] خائفان از [[پروردگار]] است. آنان همواره نگران [[بندگی]] خویش بودند که مبادا به گناهی آلوده گردد. | |||
۶. [[گناه]] [[اولیا]] یا [[انسان‌های کامل]] با [[گناه]] انسان‌های دیگر تفاوت بسیار دارد، همان‌گونه که [[معرفت]] و [[مرتبت]] آنان بس متمایز است. راز تفاوت را باید در [[ادراک]] عظمت [[پروردگار]] در نظر [[اولیا]] سراغ گرفت. آنان که خود را در پیشگاه [[خداوند]] هیچ و ناچیز می‌انگاشتند، توجه به کثرت را [[گناه]] کبیره تلقی می‌کردند<ref>[[ابوالفضل هدایتی فخرداوود|هدایتی فخرداوود، ابوالفضل]]، [[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]، ص۱۲-۱۷.</ref>. | |||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||