قاضی مظالم در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = قاضی مظالم

}}

== مقدمه ==

[[مقام]] قاضی مظالم از [[قاضی]] عادی و [[محتسب]]<ref>ر. ک: محتسب.</ref> بالاتر بود و هرگاه [[قاضی]]، از [[حکم]] دادن، راجع به یکی از [[کارگزاران]] [[ناتوان]] می‌گشت قضیه به [[دادگاه]] [[مظالم]] ارجاع می‌شد. در واقع، [[دادگاه]] [[مظالم]] برای جلوگیری از تعدّی و [[تجاوز]] متنفذان [[حکومتی]] تشکیل می‌شد. از این‌رو، این [[منصب]] را به شخصی والامقام و [[زاهد]] می‌سپردند<ref>تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۹۰ و ج۲، ص۲۹۷؛ الاحکام السلطانیه، ص۷۲-۶۱.</ref>. [[خلفای راشدین]]، قاضی مظالم نداشتند و [[علی]] {{ع}} خود شخصاً به [[مظالم]] رسیدگی می‌کردند. به همین منظور، آن [[حضرت]] برای اولین بار به تأسیس "[[دادرسی]] و [[نظارت]] عالی"، [[همّت]] گماشت که به [[شکایت]] [[مردم]] از [[ظلم]] و تعدّی [[فرمانداران]] و امرا می‌پرداخت<ref>الامام علی صوت العدالة الانسانیه، ج۳، ص۸۵.</ref>.

بعدها، فاطمی‌ها در [[مصر]]، این [[وظیفه]] [[قضایی]] را به نام "[[ولایت]] [[مظالم]]" نامیده و [[قاضی]] آن را "قاضی مظالم" می‌خواندند.

همین‌طور "[[عبدالملک مروان]]" روز خاصّی را به این امر اختصاص داد<ref>تاریخ الاسلام، ج۱، ص۴۹۰ و ج۲، ص۲۹۷.</ref> که به همین منظور، [[دادگاه]] [[مظالم]] به [[ریاست]] [[خلیفه]] یا ولایتدار و یا [[نایب]] او در [[مسجد]] تشکیل می‌شد و پنج گروه همواره نزد قاضی مظالم حضور داشتند:

# [[شاهدان]]، که [[حکم]] [[قاضی]] را با [[حق]] و [[عدالت]] [[تطبیق]] و [[تصدیق]] می‌کردند.

== منابع ==

{{منابع}}

{{پایان منابع}}

== پانویس ==

{{پانویس}}