تفسیر عصر صحابه در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

«صحابه» در لغت جمع «صاحب»، و صاحب از ریشه «ص ـ ح ـ ب» و به معنای ملازم و [[همنشین]] است. <ref>مجمع البحرین، ج ۱، ص۹۷؛ لسان العرب، ج ۷، ص۲۸۶، «صحب».</ref> درباره تعریف اصطلاحی صحابه [[اختلاف]] است؛ ولی تعریف [[ابن حجر]] را بیشتر متأخران از او، پذیرفته‌اند <ref>آفاق تفسیر، ص۶۱.</ref>. از دیدگاه وی [[صحابی]] کسی است که [[پیامبر]] {{صل}} را [[ملاقات]] کرده، به او [[ایمان]] آورده و با [[اسلام]] از [[دنیا]] رفته باشد. <ref>آفاق تفسیر، ص۶۱.</ref> گرچه در این تعریف نیز مناقشه جدّی شده؛<ref> پیام جاویدان، ش ۷، ص۱۴ - ۲۲، «صحابه از نظر قرآن و اهل بیت {{ع}}». </ref> ولی همین تعریف ملاک بحث حاضر است.<ref>[[سید حبیب دشتی|دشتی، سید حبیب]]، [[تفسیر صحابه (مقاله)|مقاله «تفسیر صحابه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۸ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۸.</ref>