پرش به محتوا

ختم نبوت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
(۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۰۹: خط ۱۰۹:
# و نیز [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|خَتَمَ مُحَمَّدٌ أَلْفَ نَبِيٍّ وَ إِنِّي خَتَمْتُ أَلْفَ وَصِيٍّ وَ إِنِّي كُلِّفْتُ مَا لَمْ يُكَلَّفُوا}}<ref>نور الثقلین، ج۴، ص۲۸۴.</ref>؛ «محمد{{صل}} هزار پیامبر را ختم کرد و من نیز هزار [[وصی]] را ختم نمودم، و وظایفی دارم که آنها نداشتند».
# و نیز [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|خَتَمَ مُحَمَّدٌ أَلْفَ نَبِيٍّ وَ إِنِّي خَتَمْتُ أَلْفَ وَصِيٍّ وَ إِنِّي كُلِّفْتُ مَا لَمْ يُكَلَّفُوا}}<ref>نور الثقلین، ج۴، ص۲۸۴.</ref>؛ «محمد{{صل}} هزار پیامبر را ختم کرد و من نیز هزار [[وصی]] را ختم نمودم، و وظایفی دارم که آنها نداشتند».
# [[جابر بن عبدالله]] در ضمن [[حدیثی]] می‌گوید: «... [[ستایش]] خدایی را که [[نعمت]] اسلام را به من ارزانی داشت، قرآن را به من [[تعلیم]] فرمود و بهترین [[انسان‌ها]]، و خاتم پیامبران را [[دوستدار]] من قرار داد».<ref>{{متن حدیث|فَخَرَّ عَلِيٌّ‌{{ع}} سَاجِداً، ثُمَّ قَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيَّ بِالْإِسْلَامِ، وَ عَلَّمَنِي الْقُرْآنَ، وَ حَبَّبَنِي إِلَى خَيْرِ الْبَرِيَّةِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ إِحْسَاناً مِنْهُ إِلَيَّ وَ فَضْلًا مِنْهُ عَلَيَّ}}؛ غایة المرام، ص۱۲۷.</ref>.
# [[جابر بن عبدالله]] در ضمن [[حدیثی]] می‌گوید: «... [[ستایش]] خدایی را که [[نعمت]] اسلام را به من ارزانی داشت، قرآن را به من [[تعلیم]] فرمود و بهترین [[انسان‌ها]]، و خاتم پیامبران را [[دوستدار]] من قرار داد».<ref>{{متن حدیث|فَخَرَّ عَلِيٌّ‌{{ع}} سَاجِداً، ثُمَّ قَالَ: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيَّ بِالْإِسْلَامِ، وَ عَلَّمَنِي الْقُرْآنَ، وَ حَبَّبَنِي إِلَى خَيْرِ الْبَرِيَّةِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ إِحْسَاناً مِنْهُ إِلَيَّ وَ فَضْلًا مِنْهُ عَلَيَّ}}؛ غایة المرام، ص۱۲۷.</ref>.
# و [[امام علی]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] می‌فرماید: «... [[ستایش]] نمودم خدای را در برابر [[اسلام]] و [[قرآن]] که به من ارزانی داشت، و [[خاتم پیامبران]] و [[سرور]] [[رسولان]] را [[دوستدار]] من قرار داد». <ref>{{متن حدیث|فَخَرَرْتُ لِلَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سَاجِداً وَ حَمِدْتُهُ عَلَى مَا أَنْعَمَ بِهِ عَلَيَّ مِنَ الْإِسْلَامِ وَ الْقُرْآنِ وَ حَبَّبَنِي إِلَى خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ}}؛ غایة المرام، ص۵۵۲.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۲۸.</ref>.
# و [[امام علی]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] می‌فرماید: «... [[ستایش]] نمودم خدای را در برابر [[اسلام]] و [[قرآن]] که به من ارزانی داشت، و [[خاتم پیامبران]] و [[سرور]] [[رسولان]] را [[دوستدار]] من قرار داد». <ref>{{متن حدیث|فَخَرَرْتُ لِلَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سَاجِداً وَ حَمِدْتُهُ عَلَى مَا أَنْعَمَ بِهِ عَلَيَّ مِنَ الْإِسْلَامِ وَ الْقُرْآنِ وَ حَبَّبَنِي إِلَى خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ}}؛ غایة المرام، ص۵۵۲.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۸۷-۹۶.</ref>.


===روایاتی از [[فاطمه زهرا]]{{س}} پیرامون [[خاتمیت]]===
===روایاتی از [[فاطمه زهرا]]{{س}} پیرامون [[خاتمیت]]===
خط ۱۲۰: خط ۱۲۰:
{{متن حدیث|أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى غَيْرَ النُّبُوَّةِ، فَإِنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي}}<ref>مکاتیب الأئمه، ج۲، ص۲۴.</ref>. «تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسی هستی مگر [[نبوت]]، که پیامبری بعد من نیست». یعنی همان‌طور که هارون [[هنگام غیبت]] موسی [[جانشین]] او بود، تو هم جانشین من هستی، فقط هارون پیامبر هم بود ولی تو پیامبر نیستی؛ زیرا پس از من [[پیامبر]] دیگری نخواهد بود.
{{متن حدیث|أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى غَيْرَ النُّبُوَّةِ، فَإِنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي}}<ref>مکاتیب الأئمه، ج۲، ص۲۴.</ref>. «تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسی هستی مگر [[نبوت]]، که پیامبری بعد من نیست». یعنی همان‌طور که هارون [[هنگام غیبت]] موسی [[جانشین]] او بود، تو هم جانشین من هستی، فقط هارون پیامبر هم بود ولی تو پیامبر نیستی؛ زیرا پس از من [[پیامبر]] دیگری نخواهد بود.
# [[حسن بن علی بن أبی طالب]]{{ع}} می‌فرماید: «[[امام مجتبی]]{{ع}} از جد بزرگوارش نقل می‌کند که پیامبر{{صل}} فرمود:... من [[سرور]] [[فرزندان]] آدمم و [[افتخار]] نمی‌کنم، من [[خاتم پیامبران]] و پیشوای [[پرهیزگاران]] و [[رسول]] [[پروردگار]] جهانیانم».<ref>{{متن حدیث|جَاءَ نَفَرٌ مِنَ الْيَهُودِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فَقَالَ: يَا مُحَمَّدُ أَنْتَ الَّذِي تَزْعُمُ أَنَّكَ رَسُولُ اللَّهِ وَ أَنَّكَ الَّذِي يُوحَى إِلَيْكَ كَمَا أُوحِيَ إِلَى مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ فَسَكَتَ النَّبِيُّ{{صل}} سَاعَةً ثُمَّ قَالَ نَعَمْ أَنَا سَيِّدُ وُلْدِ آدَمَ وَ لَا فَخْرَ وَ أَنَا خَاتَمُ النَّبِيِّينَ وَ إِمَامُ الْمُتَّقِينَ وَ رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ...}}؛ تفسیر برهان، ج۲، ص۴۱.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۹۷.</ref>.
# [[حسن بن علی بن أبی طالب]]{{ع}} می‌فرماید: «[[امام مجتبی]]{{ع}} از جد بزرگوارش نقل می‌کند که پیامبر{{صل}} فرمود:... من [[سرور]] [[فرزندان]] آدمم و [[افتخار]] نمی‌کنم، من [[خاتم پیامبران]] و پیشوای [[پرهیزگاران]] و [[رسول]] [[پروردگار]] جهانیانم».<ref>{{متن حدیث|جَاءَ نَفَرٌ مِنَ الْيَهُودِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فَقَالَ: يَا مُحَمَّدُ أَنْتَ الَّذِي تَزْعُمُ أَنَّكَ رَسُولُ اللَّهِ وَ أَنَّكَ الَّذِي يُوحَى إِلَيْكَ كَمَا أُوحِيَ إِلَى مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ فَسَكَتَ النَّبِيُّ{{صل}} سَاعَةً ثُمَّ قَالَ نَعَمْ أَنَا سَيِّدُ وُلْدِ آدَمَ وَ لَا فَخْرَ وَ أَنَا خَاتَمُ النَّبِيِّينَ وَ إِمَامُ الْمُتَّقِينَ وَ رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ...}}؛ تفسیر برهان، ج۲، ص۴۱.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۹۷.</ref>.
===روایاتی از [[امام حسین]]{{ع}} پیرامون [[خاتمیت]]===
#در [[حدیث]] [[اعمش]] از [[حسین بن علی]]{{ع}} است که می‌فرماید: «حسین بن علی{{ع}} از جد [[بزرگوار]] خود پرسید: آیا پس از تو [[پیامبری]] می‌آید؟ فرمود: نه، من خاتم پیامبرانم، لکن پس از من پیشوایانی هستند بپا دارنده [[عدل]]، شماره آنان به اندازه شماره نقیبان [[بنی‌اسرائیل]] است».<ref>{{متن حدیث|فَأَخْبِرْنِي يَا رَسُولَ اللَّهِ هَلْ يَكُونُ بَعْدَكَ نَبِيٌّ فَقَالَ لَا أَنَا خَاتَمُ النَّبِيِّينَ لَكِنْ يَكُونُ بَعْدِي أَئِمَّةٌ قَوَّامُونَ بِالْقِسْطِ بِعَدَدِ نُقْبَاءِ بَنِي إِسْرَائِيلَ...}}؛ مناقب مازندرانی، ج۱، ص۳۰۰؛ اثبات الهداة، ج۲، ص۵۴۴.</ref>.
# امام حسین{{ع}} در [[دعای عرفه]] می‌فرماید: {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ حَمْداً يُعَادِلُ حَمْدَ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى خِيَرَتِهِ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ الْمُخْلَصِينَ}}<ref>اقبال، ص۳۴۳.</ref>؛ «[[ستایش]] از آن [[خدا]] است، ستایشی که معادل ستایش [[فرشتگان مقرب]] و [[پیامبران مرسل]] او است، و [[درود]] بر برگزیده [[بندگان]] او، محمد [[خاتم پیامبران]] و [[فرزندان]] [[پاک]] و [[مخلص]] او باد».
# و نیز [[حضرت امام حسین]]{{ع}} در همان دعای عرفه می‌فرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ}}<ref>اقبال سید بن طاووس، ص۳۴۳.</ref>؛ «بارالها! بر محمد که [[آخرین پیامبر]] و [[سرور]] پیامبران مرسل است، و بر [[اهل بیت]] و [[خاندان]] پاک او درود بفرست».
#در بعضی از [[اشعار امام حسین]]{{ع}} چنین آمده است: {{متن حدیث|أَبِي عَلِيٌّ وَ جَدِّي خَاتَمُ الرُّسُلِ وَ الْمُرْتَضَوْنَ لِدِينِ اللَّهِ مِنْ قَبْلِي‌}}<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۲۱۳؛ بحار الأنوار، ج۷۸، ص۱۲۵.</ref>؛ «پدرم علی و جدم [[خاتم رسولان]] است، کسانی که [[دین خدا]] را پیش از من از صمیم [[دل]] پذیرفته‌اند».<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۹۸.</ref>.
===روایاتی از [[امام زین العابدین]]{{ع}} پیرامون خاتمیت===
# [[امام سجاد]]{{ع}} در بعضی از دعاهایش چنین می‌فرماید: {{متن حدیث|فَخَتَمَ بِنَا عَلَى مَنْ ذَرَعِ، وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَى مَنْ جَحَدَ}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای دوازدهم.</ref>؛ «وسیله‌های [[هدایت]] را با ما ختم کرد، و ما را [[شاهدان]] بندگان کوشای خود قرار داد».
# امام سجاد{{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] می‌فرماید: «بار خدایا! بر محمد [[خاتم انبیاء]] وآقای [[مرسلین]] و بر [[اهل بیت]] طیبین و طاهرینش [[درود]] بفرست».<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ...}}؛ صحیفه سجادیه، دعای هفدهم.</ref>.
# و نیز [[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[روز]] سه [[شنبه]] می‌فرماید: «بارالها! بر محمد که ختم کننده [[پیامبران]] و تمام کننده عدد پیامبران است، درود بفرست».<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ تَمَامِ عِدَّةِ الْمُرْسَلِينَ‌}}؛ ملحقات صحیفه سجادیه، دعای روز سه شنبه.</ref>.
# و نیز حضرت در دعای روز چهارشنبه می‌فرماید: {{متن حدیث|فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ‌}}<ref>ملحقات صحیفه سجادیه، دعای روز چهارشنبه.</ref>. «بارالها! بر محمد که [[خاتم پیامبران]] است، درود بفرست».
# امام سجاد{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ اجْمَعْ بَيْنِي وَ بَيْنَ الْمُصْطَفَى وَ آلِهِ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ مُحَمَّدٍ{{صل}}...}}<ref>مصباح المتهجد، ص۴۰۸، دعای ابی‌حمزه ثمالی.</ref>؛ «میان من و محمد مصطفی‌{{صل}} و [[آل]] او، که برگزیده [[مخلوقات]]، و خاتم پیامبران تو است جمع کن!».<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۰۰.</ref>.
===روایاتی از [[امام باقر]]{{ع}} پیرامون [[خاتمیت]]===
# امام باقر{{ع}} در ضمن روایتی فرموده‌اند: «همانا [[خداوند]] به [[کتاب آسمانی]] شما [[قرآن]]، [[کتاب‌های آسمانی]] را، و به [[پیامبر]] شما، [[پیامبران]] را، ختم کرد».<ref>{{متن حدیث|لَقَدْ خَتَمَ اللَّهُ بِكِتَابِكُمُ الْكُتُبَ وَ خَتَمَ بِنَبِيِّكُمُ الْأَنْبِيَاءَ}}؛ کافی، ج۱، ص۱۷۷؛ وافی، ج۲، ص۱۹ از مجلد اول.</ref>.
# امام باقر{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] فرموده‌اند: «خداوند [[حضرت محمد]]{{صل}} را برای همه [[جن]] و انس [[مبعوث]] ساخت و او ختم کننده، و آخرین پیامبران بود، و بعد از او [[دوازده نفر]] [[جانشین]] و [[وصی]] او هستند». <ref>{{متن حدیث|وَ أَرْسَلَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مُحَمَّداً{{صل}} إِلَى الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ عَامَّةً وَ كَانَ خَاتَمَ الْأَنْبِيَاءِ وَ كَانَ مِنْ بَعْدِهِ الِاثْنَا عَشَرَ الْأَوْصِيَاءَ}}؛ اکمال الدین، ص۱۲۷.</ref>.
# امام باقر{{ع}} در دعای ایام [[ماه رمضان]] می‌فرمایند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ رَبَّ الْفَجْرِ وَ لَيالٍ عَشْرٍ... وَ رَبَّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ...}}<ref>اقبال، ص۹۱.</ref>؛ «پروردگارا! ای خدای [[فجر]]، و شب‌های ده‌گانه،... و خدای [[خاتم پیامبران]]، که [[درود]] تو بر او باد.»...
# [[امام پنجم]]{{ع}} در [[زیارت امام حسین]]{{ع}} در [[روز عاشورا]] می‌فرماید: «[[سلام]] بر تو ای مولای من! ای [[ابا عبدالله]]! ای فرزند خاتم پیامبران! و ای فرزند [[سرور]] [[جانشینان]] و ای فرزند [[بهترین زنان جهان]]!».<ref>{{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلَايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا ابْنَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ وَ يَا ابْنَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ}}؛ هدیة الزائرین، ص۱۳۵-۱۳۷.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۰۲.</ref>.
===احادیثی از [[حضرت صادق]]{{ع}} پیرامون [[خاتمیت]]===
# [[امام صادق]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] می‌فرماید: «هر [[پیامبری]] که بعد از [[حضرت مسیح]]{{ع}} آمد، به [[شریعت]] و [[منهاج]] او اخذ نمود، تا این که [[پیامبر گرامی]] [[حضرت محمد]]{{صل}} آمد و [[قرآن]] و [[شریعت اسلام]] را آورد، پس [[حلال]] او برای همیشه حلال، و [[حرام]] او برای ابد حرام است، [[پیامبر]] دیگری بعد از او نخواهد آمد، و [[احکام دین]] [[نسخ]] نمی‌گردد».<ref>{{متن حدیث|فَكُلُّ نَبِّيٍّ جَاءَ بَعْدَ الْمَسِيحِ أَخَذَ بِشَرِيعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ حَتّى جَاءَ مُحَمَّدٌ{{صل}}، فَجَاءَ بِالْقُرْآنِ وَ بِشَرِيعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ؛ فَحَلَالُهُ حَلَالٌ إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}؛ کافی، ج۲، ص۱۷؛ محاسن، ص۱۹۳.</ref>.
# [[زراره]] می‌گوید از امام صادق{{ع}} درباره [[حلال و حرام]] سؤال کردم [[امام]]{{ع}} فرمودند: «حلال محمد تا [[روز قیامت]] حلال است، و غیر آن نمی‌شود و غیر از او کسی نمی‌آید».<ref>{{متن حدیث|حَلَالُ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا يَكُونُ غَيْرُهُ وَ لَا يَجِي‌ءُ غَيْرُهُ}}؛ کافی، ج۱، ص۵۸.</ref>.
# امام صادق{{ع}} می‌فرماید: «[[خداوند]]، [[پیامبران]] و [[رسولان]] و پیامبر خود، محمد{{صل}} را برانگیخت، بهترین [[معارف دین]]، شناختن رسولان و [[ولایت]] آنها است، پیامبر به تو خبر داد که [[خدا]] حلال و حرامی را تا روز قیامت [[تشریع]] کرده است. (و هرگز عوض نمی‌شود)».<ref>{{متن حدیث|بَعَثَ أَنْبِيَاءَهُ وَ رُسُلَهُ وَ نَبِيَّهُ مُحَمَّداً{{صل}} فَأَفْضَلُ الدِّينِ مَعْرِفَةُ الرُّسُلِ وَ وَلَايَتُهُمْ وَ أُخْبِرُكَ أَنَّ اللَّهَ أَحَلَّ حَلَالًا وَ حَرَّمَ حَرَاماً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ بحار الأنوار، ج۱، ص۲۸۸.</ref>.
# [[ابی عبدالله]]{{ع}} می‌فرماید: «برخی از [[قریش]] به پیامبر گفتند: چگونه بر پیامبران، پیشی جسته‌ای و [[حال]] آن‌که تو آخرین نفر و خاتم آنها هستی؟ پیامبر فرمود: من نخستین کسی هستم که به [[پروردگار]] خود، [[ایمان]] آورده‌ام».<ref>{{متن حدیث|إِنَّ بَعْضَ قُرَيْشٍ قَالَ لِرَسُولِ اللَّهِ{{صل}} بِأَيِّ شَيْ‌ءٍ سَبَقْتَ الْأَنْبِيَاءَ وَ أَنْتَ بُعِثْتَ آخِرَهُمْ وَ خَاتَمَهُمْ فَقَالَ إِنِّي كُنْتُ أَوَّلَ مَنْ آمَنَ بِرَبِّي...}}؛ کافی، ج۲، ص۱۰.</ref>.
#قائلی به امام صادق{{ع}} گفت که به من دعایی بیاموز پس امام{{ع}} فرمودند: «... بارالها! [[پروردگار]] [[هفت آسمان]] و آنچه در آنها است و هفت [[زمین]] و آنچه در آنها نهفته است، و پروردگار [[عرش]] بزرگ و پروردگار محمد [[خاتم پیامبران]]، تو را به نامت [[سوگند]] می‌دهم».<ref>{{متن حدیث|أَيْنَ أَنْتَ مِنْ دُعَاءِ الْإِلْحَاحِ فَقَالَ لَهُ الطَّالِبُ وَ مَا دُعَاءُ الْإِلْحَاحِ فَقَالَ لَهُ تَقُولُ اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ رَبَّ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ وَ رَبَّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ...}}؛ قرب الاسناد، ص۴و ۵.</ref>.
# [[امام صادق]]{{ع}} در چگونگی [[زیارت امام حسین]]{{ع}} می‌فرماید: «... [[درود]] بر [[محمد امین]] [[خدا]] بر [[پیامبران]] و کارهای بزرگش، [[پیامبری]] که گذشتگان را ختم کرد و درهای خیر را گشود، پروردگارا! بر [[محمد و آل محمد]] صاحب پیمانت و خاتم رسولانت و [[سرور]] بندگانت درود بفرست».<ref>{{متن حدیث|ثُمَّ امْشِ وَ قَصِّرْ خُطَاكَ حَتَّى تَسْتَقْبِلَ الْقَبْرَ وَ اجْعَلِ الْقِبْلَةَ بَيْنَ كَتِفَيْكَ وَ اسْتَقْبِلْ بِوَجْهِكَ وَجْهَهُ وَ قُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنَ اللَّهِ وَ السَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِ اللَّهِ عَلَى رُسُلِهِ وَ عَزَائِمِ أَمْرِهِ الْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ وَ الْفَاتِحِ لِمَا اسْتُقْبِلَ... اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَاحِبِ مِيثَاقِكَ وَ خَاتِمِ رُسُلِكَ وَ سَيِّدِ عِبَادِكَ...}}؛ کامل الزیارات، ص۲۳۰ و ۲۳۱.</ref>.
# [[اسماعیل بن جابر]] می‌گوید از [[ابا عبد الله]]، [[جعفر بن محمد الصادق]]{{ع}} شنیدم که می‌فرماید: «[[خداوند تبارک و تعالی]] محمد را برانگیخت و پیامبران را با او ختم کرد، پس از او پیامبری نیست کتابی برای او فرستاد که با آن کتاب‌ها را ختم کرد، پس از او کتابی نیست در آن چیزهایی که [[حلال]] و یا [[حرام]] است شمرده شده است، حلال او تا [[روز قیامت]] [[حلال و حرام]] او تا آن [[روز]] حرام خواهد بود».<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بَعَثَ مُحَمَّداً فَخَتَمَ بِهِ الْأَنْبِيَاءَ فَلَا نَبِيَّ بَعْدَهُ وَ أَنْزَلَ عَلَيْهِ كِتَاباً فَخَتَمَ بِهِ الْكُتُبَ فَلَا كِتَابَ بَعْدَهُ أَحَلَّ فِيهِ حَلَالًا وَ حَرَّمَ حَرَاماً فَحَلَالُهُ حَلَالٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}؛ تفسیر نعمانی ص۳؛ المیزان، ج۳، ص۸۱ به نقل از تفسیر نعمانی.</ref>.
# و نیز [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: «... امام صادق{{ع}} در [[زیارت]] حضرت [[امیر مؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: [[درود خدا]] بر [[محمد امین]] او بر رسالتش و امر گرانقدرش باد، که مرکز [[وحی قرآن]] بود و ختم کننده گذشتگان و باز کننده [[برکات]] [[آینده]]».<ref>{{متن حدیث|إِذَا أَرَدْتَ زِيَارَةَ قَبْرِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} فَتَوَضَّأْ وَ اغْتَسِلْ وَ امْشِ عَلَى هُنَيْئَتِكَ وَ قُلِ... السَّلَامُ مِنَ اللَّهِ وَ التَّسْلِيمُ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِ اللَّهِ عَلَى رِسَالَتِهِ وَ عَزَائِمِ أَمْرِهِ وَ مَعْدِنِ الْوَحْيِ وَ التَّنْزِيلِ الْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ وَ الْفَاتِحِ لِمَا اسْتَقْبَلَ}}؛ تهذیب الأحکام، ج۷، ص۲۵؛ فرحة الغری، ص۳۳.</ref>.
#ابی عبدالله{{ع}} می‌فرمایند: «[[مستحب]] است عصر [[روز جمعه]] بدین گونه بر [[پیامبر]] [[درود]] فرستاد: پروردگارا! محمد (که درود تو بر او و خاندانش باد) چنان که در کتاب خود، او را توصیف کرده‌ای پیامبر تو و [[خاتم پیامبران]] و حامل [[حق]] از سوی تو و [[تصدیق]] کننده [[پیامبران]] است».<ref>{{متن حدیث|يُسْتَحَبُّ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى النَّبِيِّ{{صل}} بَعْدَ الْعَصْرِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ بِهَذِهِ الصَّلَاةِ: اللَّهُمَّ إِنَّ مُحَمَّداً{{صل}} كَمَا وَصَفْتَهُ فِي كِتَابِكَ... وَ أَنَّهُ رَسُولُكَ وَ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ جاءَ بِالْحَقِ مِنْ عِنْدِكَ الْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ‌}}؛ مصباح المتهجد، ص۲۷۱ و ۲۷۲.</ref>.
# و همچنین [[ابا عبد الله]]{{ع}} در ادامه فرمایش فوق فرموده‌اند: «پروردگارا! درود خود، و [[آمرزش]] خود،... و درود [[فرشتگان]] و [[رسولان]] و پیامبرانت را بر [[محمد بن عبد الله]]{{ع}} که [[سرور]] مرسلان، و خاتم پیامبران و پیشوای [[پرهیزکاران]] است، بفرست».<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ صَلَوَاتِكَ وَ غُفْرَانَكَ... وَ صَلَوَاتِ مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ... عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ إِمَامِ الْمُتَّقِينَ...}}؛ مصباح المتهجد، ص۲۷۲.</ref>.
# و نیز امام صادق{{ع}} و در [[زیارت امام حسین]]{{ع}} مشهور به [[زیارت وارث]] می‌فرمایند: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا خَاتَمَ النَّبِيِّينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا سَيِّدَ الْمُرْسَلِينَ‌}}<ref>مصباح المتهجد، ص۵۰۰.</ref>؛ «[[سلام]] بر تو ای خاتم پیامبران! و درود بر تو ای سرور مرسلان».
# [[ایوب بن الحر]] می‌گوید از [[امام صادق]]{{ع}} شنیدم که می‌فرماید: «[[خداوند]] با اعزام [[پیامبر]] شما، [[پیامبران]] را ختم کرد پس بعد از او پیامبر دیگری نخواهد بود، و به کتاب شما [[قرآن مجید]]، [[کتاب‌های آسمانی]] را ختم کرد پس بعد از [[قرآن]] [[کتاب آسمانی]] دیگری نخواهد بود و خداوند بیان هر چیزی را در قرآن، نازل کرده است».<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهِ خَتَمَ بِنَبِيِّكُمُ النَّبِيِّينَ فَلَا نَبِيَّ بَعْدَهُ أَبَداً وَ خَتَمَ بِكِتَابِكُمُ الْكُتُبَ فَلَا كِتَابَ بَعْدَهُ أَبَداً وَ انْزِلْ فِيهِ تِبْيَانُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ...}}؛ وافی، جزء دوم از ج۱، ص۱۴۴.</ref>.
# امام صادق{{ع}} می‌فرمایند: «هرگاه [[سرزمین]] [[نجف]] را [[زیارت]] کردی، استخوان‌های [[آدم]]{{ع}} و بدن نوح{{ع}} و پیکر [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} را زیارت کن؛ زیرا تو در این حالت نیاکان نخستین، و محمد{{صل}} [[خاتم پیامبران]]، و علی{{ع}} [[سرور]] [[جانشینان]]، را زیارت نموده‌ای. و برای [[زائر]] علی{{ع}} درهای [[آسمان]] باز می‌شود، و هرگز از این [[کار خیر]] [[غافل]] مباش».<ref>{{متن حدیث|إِذَا زُرْتَ جَانِبَ النَّجَفِ فَزُرْ عِظَامَ آدَمَ وَ بَدَنَ نُوحٍ وَ جِسْمَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} فَإِنَّكَ زَائِرٌ الْأَنْبِيَاءَ الْأَوَّلِينَ وَ مُحَمَّداً{{صل}} خَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَ عَلِيّاً سَيِّدَ الْوَصِيِّينَ فَإِنَّ زَائِرَهُ تُفْتَحُ لَهُ أَبْوَابُ السَّمَاءِ عِنْدَ دَعْوَتِهِ فَلَا تَكُنْ عَنِ الْخَيْرِ نَوَّاماً}}؛ مزار ابن مشهدی مخطوط، ص۱۴؛ تحفة الزائر، ص۶۱.</ref>.
# امام صادق{{ع}} فرموده‌اند: {{متن حدیث|مَنْ قَالَ عِنْدَ غُرُوبِ الشَّمْسِ فِي كُلِّ يَوْمٍ يَا مَنْ خَتَمَ النُّبُوَّةَ بِمُحَمَّدٍ{{صل}} اخْتِمْ لِي فِي يَوْمِي هَذَا بِخَيْرٍ وَ شَهْرِي بِخَيْرٍ وَ سَنَتِي بِخَيْرٍ وَ عُمُرِي بِخَيْرٍ...}}<ref>فلاح السائل، ص۲۰۲؛ بحار الأنوار، ج۸۶، ص۲۶۷.</ref>؛ «... ای آنکه [[نبوت]] را به محمد{{صل}} ختم نمودی؛ [[روز]] و سال و عمرم را به خوبی به پایان رسان!».
# امام صادق{{ع}} فرموده است: «علی{{ع}} قبل از [[بعثت رسول اکرم]]، مانند خود [[رسول اکرم]]{{صل}} [[نور]] و [[روشنایی]] [[جهان غیب]] را می‌دید، و صدای آن [[جهان]] را می‌شنید. [[پیامبر گرامی]]{{صل}} به او فرمود: اگر من خاتم پیامبران نبودم تو در [[پیامبری]] با من [[شریک]] بودی، ولی چون پیامبری به من ختم می‌شود، تو [[جانشین]] و [[وصی]] و [[وارث]] من خواهی بود».<ref>{{متن حدیث|كان علي{{ع}} يرى مع رسول الله{{صل}} قبل الرسالة الضوء و يسمع قال: و قال له{{صل}} لو لا أني خاتم الأنبياء لكنت شريكاً في النبوة فإن لا تكن نبيا فإنك وصي نبي و وارثه بل أنت سيد الأوصياء و إمام الأتقياء}}؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص۲۱۰؛ غایة المرام، ص۴۷.</ref>.
#از [[امام صادق]]{{ع}} در کیفیت تشهد [[نماز]] [[روایت]] شده است: {{متن حدیث|فَإِذَا جَلَسْتَ فِي الرَّابِعَةِ قُلْتَ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ... السَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ لَا نَبِيَّ بَعْدَهُ وَ السَّلَامُ عَلَيْنَا وَ عَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ ثُمَّ تُسَلِّمُ}}<ref>وسائل الشیعه، ج۴، ص۹۸۹ و۹۹۰.</ref>. «... [[سلام]] بر [[محمد بن عبد الله]]، [[خاتم پیامبران]] که پس از او [[پیامبری]] نیست».
# [[ابو عبدالله]]{{ع}} فرمودند: «[[رئیس قبیله]] «تبع» به [[اوس و خزرج]] گفت: در [[مدینه]] بمانید تا این [[پیامبر]] پدیدار شود. اگر من او را [[درک]] می‌کردم. آن‌گاه نامه‌ای به پیامبر نوشت (و به [[قبیله]] خود سپرد) که آغاز [[نامه]] چنین بود این نامه‌ای است که، به محمد بن عبد الله خاتم پیامبران و [[رسول]] [[پروردگار]] جهانیان از تبع اول».<ref>{{متن حدیث|‌إِنَّ تُبَّعاً قَالَ لِلْأَوْسِ وَ الْخَزْرَجِ كُونُوا هَاهُنَا حَتَّى يَخْرُجَ هَذَا النَّبِيُّ أَمَّا أَنَا لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَرَجْتُ مَعَهُ وَ كَتَبَ إِلَى النَّبِّيِ‌{{صل}} وَ عُنْوَانُ الْكِتَابِ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِينَ مِنْ تُبَّعٍ الْأَوَّلِ‌}}؛ اثبات الهداة، ج۱، ص۴۰۱.</ref>.
# [[عاصم بن حمید]] می‌گوید امام صادق{{ع}} فرموده است: «هرگاه یکی از شما حاجتی داشتید؛ [[روزه]] بگیرید. آن گاه دعای مفصلی را یادآور شد که در آن [[دعا]] چنین آمده است. پروردگارا! من به وسیله پیامبر و رسول و حبیبت خاتم پیامبران و [[سرور]] مرسلان و پیشوای [[پرهیزگاران]] به درگاه تو [[تقرب]] می‌جویم».<ref>{{متن حدیث|إذا حضرت أحدكم الحاجة فليصم... و يقول: و ذكر دعاء طويلا ذكر منه مواضع الحاجة «اللهمّ إني أتقرب إليك بنبيك و رسولك و حبيبك خاتم النبيين و سيد المرسلين و إمام المتقين}}؛ اثبات الهداة، ج۲، ص۴۷۲.</ref>.
# فضل می‌گوید [[ابوعبدالله]]{{ع}} فرموده است: {{متن حدیث|لَمْ يَبْعَثِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعَرَبِ إِلَّا خَمْسَةَ أَنْبِيَاءَ هُوداً وَ صَالِحاً وَ إِسْمَاعِيلَ وَ شُعَيْباً وَ مُحَمَّداً خَاتَمَ النَّبِيِّينَ{{صل}}}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۱، ص۴۲.</ref>؛ «[[خداوند]] از میان [[عرب]] پنج [[پیامبر]] [[مبعوث]] ساخت: [[هود]]، [[صالح]]، اسماعیل، [[شعیب]] و محمد [[خاتم پیامبران]]». ۹۱. [[امام صادق]]{{ع}} در [[زیارت]] [[امام امیرالمؤمنین]]{{ع}} چنین فرموده است: {{متن حدیث|السَّلَامُ مِنَ اللَّهِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ إِمَامِ الْمُتَّقِينَ... الْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ، وَ الْفَاتِحِ لِمَا اسْتَقْبَلَ...}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۳۳۶.</ref>؛ «[[درود خدا]] بر [[رسول]] او [[محمد بن عبد الله]]{{صل}}، خاتم پیامبران و پیشوای [[پرهیزگاران]]،... پایان بخش گذشته و آغازگر [[آینده]]، ([[سعادت]] بخش)».
# امام صادق{{ع}} در زیارتی که به آن زیارت [[حضرت امیرالمؤمنین]]{{ع}} را در محل ولادت [[رسول خدا]]{{صل}} و زیارت نموده‌اند چنین فرموده‌اند: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَنْ بَاتَ عَلَى فِرَاشِ خَاتَمِ الْأَنْبِيَاءِ وَ وَقَاهُ بِنَفْسِهِ شَرَّ الْأَعْدَاءِ}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۳۷۵؛ زاد المعاد، ص۳۴۵.</ref>؛ «[[درود]] بر تو ای شخصیتی که در بستر خاتم پیامبران خفتی، و با [[جان‌بازی]] خود، به هنگام [[ستیز]] [[دشمنان]]، سپر [[جان]] او گشتی».
# و همچنین در همان زیارت مولد النبی امام صادق{{ع}} چنین می‌فرمایند: «[[سلام]] بر تو ای [[وارث علم پیامبران]]، [[گنجینه علم]] پیشینیان و پسینیان و صاحب «لوای [[حمد]]» و ساقی [[اولیای خدا]] از [[حوض]] خاتم پیامبران.»...<ref>{{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِلْمِ النَّبِيِّينَ وَ مُسْتَوْدَعَ عِلْمِ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ صَاحِبَ لِوَاءِ الْحَمْدِ وَ سَاقِيَ أَوْلِيَائِهِ مِنْ حَوْضِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا يَعْسُوبَ الدِّينِ وَ قَائِدَ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ وَ وَالِدَ الْأَئِمَّةِ الْمَرْضِيِّينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ}}؛ بحار الأنوار، ج۱۰۰؛ ص۳۷۴؛ زاد المعاد، ص۳۴۳.</ref>؛
#در دعای بعد از زیارت [[امیرالمؤمنین]] امام صادق{{ع}} می‌فرمایند: {{متن حدیث|أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ...}}<ref>تحفة الزائر، ص۱۰۰.</ref>؛ «خدایا! از تو می‌خواهم به [[حق]] محمد{{صل}} خاتم پیامبران، و علی{{ع}} [[امیرمؤمنان]].»...
# [[برید]] از ابوجعفر و ابوعبدالله{{ع}} [[روایت]] می‌کند در [[تفسیر]] قوله تعالی: {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ}}<ref>«و ما پیش از تو هیچ فرستاده و هیچ پیامبری نفرستادیم» سوره حج، آیه ۵۲.</ref> {{متن حدیث|قولها: لقد ختم الله بكتابكم الكتب و ختم نبيكم الأنبياء}}<ref>کافی، ج۱، ص۱۷۷.</ref>؛ «در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ}} می‌فرمایند: [[خداوند]] با کتاب شما، [[کتاب‌های آسمانی]] را، و با پیامبرتان، [[پیامبران]] را ختم کرد».<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۰۳-۱۱۷.</ref>.
===احادیثی از [[امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} درباره [[خاتمیت]]===
# [[علی بن رئاب]] [[روایت]] کرده که [[عبد صالح]]{{ع}} فرموده‌اند: «پروردگارا! ای خدای [[آسمان‌ها]] و زمین‌های هفتگانه و آنچه در آنها و در میانه آنها قرار دارد؛ ای [[پروردگار]] محمد - [[درود خدا]] بر او و خاندانش باد -[[سرور]] مرسلان و [[خاتم پیامبران]]».<ref>{{متن حدیث|ادْعُ بِهَذَا الدُّعَاءِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ مُسْتَقْبِلَ دُخُولِ السَّنَةِ... اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ... وَ رَبَّ مُحَمَّدٍ{{صل}} وَ أَهْلِ بَيْتِهِ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ‌...}}؛ کافی، ج۴، ص۷۲؛ الفقیه، ج۲، ص١٠٣.</ref>؛
# [[ابراهیم بن ابی البلاد]] می‌گوید [[ابوالحسن]]{{ع}} به من فرمودند: {{متن حدیث|... فَكَتَبَ لِي وَ أَنَا قَاعِدٌ بِخَطِّهِ وَ قَرَأَهُ عَلَيَّ إِذَا وَقَفْتَ عَلَى قَبْرِهِ{{صل}} فَقُلْ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ... وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ}}<ref>کامل الزیارات، ص۱۷؛ بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۱۵۴.</ref>؛ «.... [[گواهی]] می‌دهم که تو ختم کننده و [[آخرین پیامبر]] [[الهی]] هستی».
# [[حضرت موسی بن جعفر]]{{ع}} می‌فرماید: شخصی از پدرم پرسید: چرا [[قرآن]] هر چه بیشتر منتشر می‌شود و گوش‌ها با آن آشناتر می‌گردد و باز هر اندازه می‌خوانند و درس می‌دهند کهنه نمی‌شود بلکه بر عکس [[روز]] به روز بر طراوت و تازگی آن افزوده می‌شود؟ امام{{ع}} در پاسخ او فرمودند: «بدان جهت است که قرآن برای [[زمان]] ویژه‌ای یا [[مردم]] خاصی نازل نشده است و از این رو تمام زمان‌ها تا [[روز قیامت]] نو و تازه خواهد بود».<ref>{{متن حدیث|لِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يُنْزِلْهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لَا لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِي كُلِّ زَمَانٍ جَدِيدٌ وَ عِنْدَ كُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}؛ عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۸۷.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۱۶.</ref>.
===احادیثی از [[امام علی بن موسی الرضا]]{{ع}} پیرامون خاتمیت===
#در ضمن خطبه‌ای [[امام رضا]]{{ع}} این جملات را فرموده‌اند: {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي حَمِدَ فِي الْكِتَابِ نَفْسَهُ، وَ افْتَتَحَ بِالْحَمْدِ كِتَابَهُ... وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النُّبُوَّةِ، وَ خَيْرِ الْبَرِيَّةِ، وَ عَلى آلِهِ آلِ الرَّحْمَةِ، وَ شَجَرَةِ النِّعْمَةِ}}<ref>کافی، ج۵، ص۳۷۳.</ref>؛ «... [[درود خدا]] بر محمد{{صل}} و ختم کننده [[پیامبران]]، و بهترین [[مردم]]، و بر [[خاندان]] او، خاندان [[رحمت]] و درخت [[نعمت]]».
# [[امام رضا]]{{ع}} در [[حدیثی]] که [[امامت]] و [[امام]] را توصیف می‌فرمایند چنین می‌گوید: {{متن حدیث|فَهِيَ فِي وُلْدِ عَلِيٍّ{{ع}} خَاصَّةً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِذْ لَا نَبِيَّ بَعْدَ مُحَمَّدٍ{{صل}}...}}<ref>عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۲۱۸.</ref>؛ «امامت تا [[روز قیامت]] فقط در [[فرزندان علی]]{{ع}} خواهد بود؛ زیرا بعد از [[رسول اکرم]]{{صل}} [[پیامبر]] دیگری نخواهد بود».
# امام رضا{{ع}} از آباء گرامیش از علی{{ع}} نقل می‌کند که [[رسول خدا]]{{صل}} فرموده‌اند: {{متن حدیث|يَا عَلِيُّ مَا سَأَلْتُ أَنَا رَبِّي شَيْئاً إِلَّا سَأَلْتُ لَكَ مِثْلَهُ غَيْرَ أَنَّهُ قَالَ لَا نُبُوَّةَ بَعْدَكَ أَنْتَ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ وَ عَلِيٌّ خَاتَمُ الْوَصِيِّينَ}}<ref>عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۷۳. این که در این روایت و روایات دیگر، علی{{ع}} به عنوان «خاتم الأوصیاء» و یا «خاتم الأولیاء» معرفی شده است منافات با وصایت و ولایت و امامت یازده فرزند آن حضرت ندارد؛ زیرا وصایت و جانشینی علی{{ع}} تا امام دوازدهم یک وصایت و جانشینی بیش نیست و بعد از این وصایت، وصایت دیگری نخواهد بود پس «خاتم» در این روایات هم، به معنای ختم کننده است نه «زینت».</ref>؛ «[[یا علی]] هیچ چیز برای خود از [[خدای متعال]] نخواستم، مگر اینکه مانند آن را برای تو درخواست کردم جز موضوع [[نبوت]] را؛ زیرا [[خداوند]] فرموده است بعد از تو نبوت نخواهد بود، و تو ختم کننده پیامبران هستی و علی [[خاتم اوصیاء]] می‌باشد».
# [[ابوالحسن الرضا]]{{ع}} فرموده‌اند: «چرا به پیامبران [[اولوا العزم]] چنین [[لقب]] داده‌اند؟ آنان صاحبان [[شریعت]] [[فرائض]] جدید بوده‌اند. و هر [[پیامبری]] که بعد از نوح{{ع}} می‌آید بر شریعت و طریقه او و پیرو کتاب او بود تا [[زمان]] [[ابراهیم خلیل]]{{ع}}. و هر پیامبری که در زمان ابراهیم{{ع}} پس از او برانگیخته شد بر شریعت و [[آیین]] او و پیرو کتاب او بود تا زمان [[موسی]]{{ع}} و باز هر پیامبری که در زمان موسی{{ع}} و پس از او برانگیخته می‌شد، بر [[شریعت]] و طریقه و پیرو کتاب وی بود تا [[زمان]] [[عیسی]]{{ع}}، و هر [[پیامبری]] که در زمان عیسی{{ع}} و پس از او برانگیخته می‌شد بر [[آیین]] عیسی{{ع}} و شریعت او و تابع کتاب وی بود تا [[زمان پیامبر]] ما، این [[پیامبران]] پنجگانه [[پیامبر]] [[اولوا العزم]] هستند. آنان بهترین پیامبران و [[رسولان]] می‌باشند. و شریعت محمد{{صل}} تا [[روز رستاخیز]] [[نسخ]] نمی‌شود. پس از او تا روز رستاخیز پیامبری نخواهد آمد. هر کس پس از او [[ادعای نبوت]] کند یا پس از [[قرآن]] کتابی بیاورد [[خون]] او بر هر کسی که چنین سخنی را بشنود [[مباح]] است».<ref>{{متن حدیث|إِنَّمَا سُمِّيَ أُولُو الْعَزْمِ أُوْلِي الْعَزْمِ لِأَنَّهُمْ كَانُوا أَصْحَابَ الشَّرَائِعِ وَ الْعَزَائِمِ وَ ذَلِكَ أَنَّ كُلَّ نَبِيٍّ بَعْدَ نُوحٍ{{ع}} كَانَ عَلَى شَرِيعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ وَ تَابِعاً لِكِتَابِهِ إِلَى زَمَنِ إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ{{ع}} وَ كُلُّ نَبِيٍّ كَانَ فِي أَيَّامِ إِبْرَاهِيمَ وَ بَعْدَهُ كَانَ عَلَى شَرِيعَتِهِ وَ مِنْهَاجِهِ وَ تَابِعاً لِكِتَابِهِ إِلَى زَمَنِ مُوسَى{{ع}} وَ كُلُّ ُّ نَبِيٍّ كَانَ فِي زَمَنِ مُوسَى وَ بَعْدَهُ كَانَ عَلَى شَرِيعَةِ مُوسَى وَ مِنْهَاجِهِ وَ تَابِعاً لِكِتَابِهِ إِلَى أَيَّامِ عِيسَى{{ع}} وَ كُلُّ نَبِيٍّ كَانَ فِي أَيَّامِ عِيسَى{{ع}} وَ بَعْدَهُ كَانَ عَلَى مِنْهَاجِ عِيسَى وَ شَرِيعَتِهِ وَ تَابِعاً لِكِتَابِهِ إِلَى زَمَنِ نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ{{صل}} فَهَؤُلَاءِ الْخَمْسَةُ أُولُو الْعَزْمِ فَهُمْ أَفْضَلُ الْأَنْبِيَاءِ وَ الرُّسُلِ{{عم}} وَ شَرِيعَةُ مُحَمَّدٍ{{صل}} لَا تُنْسَخُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ لَا نَبِيَّ بَعْدَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَمَنِ ادَّعَى بَعْدَهُ نُبُوَّةً أَوْ أَتَى بَعْدَ الْقُرْآنِ بِكِتَابٍ فَدَمُهُ مُبَاحٌ لِكُلِّ مَنْ سَمِعَ ذَلِكَ مِنْهُ}}؛ عیون اخبار الرضا، ج۲، ص٨٠.</ref>.
# [[امام رضا]]{{ع}} در آن نوشته‌ای که [[اسلام]] را به [[طور]] خلاصه بیان می‌فرمایند بیان داشته‌اند: «خلاصه و [[حقیقت اسلام]] [[پیمان]] و [[گواهی]] به [[یگانگی خدا]] و اینکه محمد{{صل}} [[بنده]] و پیامبر و [[امین خدا]] و [[آخرین پیامبر]] او و [[افضل]] همه جهانیان است و بعد از او پیامبر دیگری نخواهد بود».<ref>{{متن حدیث|أَنَّ مَحْضَ الْإِسْلَامِ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ... وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَمِينُهُ... وَ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ وَ أَفْضَلُ الْعَالَمِينَ لَا نَبِيَّ بَعْدَهُ}}؛ عیون اخبار الرضا، ج۲، ص١٢١-١٢٢.</ref>.
# [[امام رضا]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] می‌فرمایند: «تا اینکه [[رسالت]] به [[محمد مصطفی]]{{صل}} رسید، [[پیامبران]] را به وسیله او ختم کرد و او را در دنباله سلسله [[رسولان]] [[قرارداد]]، و به عنوان رحمتی به جهانیان برانگیخت».<ref>{{متن حدیث|حَتَّى انْتَهَتْ رِسَالَتُهُ إِلَى مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى‌{{صل}} فَخَتَمَ بِهِ النَّبِيِّينَ وَ قَفَّى بِهِ عَلَى آثَارِ الْمُرْسَلِينَ وَ بَعَثَهُ رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ‌...}}؛ عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۱۵۴.</ref>.
#در ورقه‌ای که امام رضا{{ع}} [[ولایت‌عهدی]] [[مأمون]] را پذیرفت، با خط [[مبارک]] چنین نوشت: «[[ستایش]] خدایی را که آنچه می‌خواهد انجام می‌دهد، و [[درود]] او بر پیامبرش محمد{{صل}} [[خاتم پیامبران]] و [[خاندان]] [[پاک]] او باد»<ref>{{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَعَّالِ لِمَا يَشَاءُ... وَ صَلَوَاتُهُ عَلَى نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ أَقُولُ وَ أَنَا عَلِيُّ بْنُ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ{{ع}}...}}؛ مناقب مازندرانی، ج۴، ص۳۶۴؛ کشف الغمة، ج۳، ص۱۷۷.</ref>. [[مرحوم صدوق]] مسنداً از امام رضا{{ع}} این چنین [[روایت]] می‌کند: «[[امام هشتم]]{{ع}} از طریق نیاکان خود، از [[دخت پیامبر]]{{صل}} نقل می‌کند که وی گفت آنگاه که حسن متولد شد [[جبرئیل]] فرود آمد و گفت ای محمد خدای علی [[اعلی]] [[سلام]] می‌رساند و می‌گوید: علی نسبت به تو مانند [[هارون]] است نسبت به [[موسی]]، جز اینکه بعد از تو [[پیامبری]] نیست. نام فرزندت را نام فرزند [[هارون]] بگذار [[پیامبر]] فرمود نام فرزند هارون چیست؟ [[جبرئیل]] گفت «[[شبر]]» پیامبر فرمود: زبان من [[عربی]] است جبرئیل گفت: نام او را حسن بگذار».<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۱۷.</ref>.<ref>{{متن حدیث|وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا{{ع}} قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ{{ع}} قَالَ حدثني [حَدَّثَتْنِي‌] أَسْمَاءُ بِنْتُ عُمَيْسٍ قَالَتْ حَدَّثَتْنِي فَاطِمَةُ{{س}} لَمَّا حَمَلْتُ بِالْحَسَنِ{{ع}} وَ وَلَدْتُهُ... ثُمَّ هَبَطَ جَبْرَئِيلُ{{ع}} فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ الْعَلِيُّ الْأَعْلَى يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ عَلِيٌّ مِنْكَ بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى وَ لَا نَبِيَّ بَعْدَكَ سَمِّ ابْنَكَ هَذَا بِاسْمِ ابْنِ هَارُونَ فَقَالَ النَّبِيُّ{{صل}} وَ مَا اسْمُ ابْنِ هَارُونَ قَالَ شَبَّرَ قَالَ النَّبِيُّ{{صل}} لِسَانِي عَرَبِيٌّ قَالَ جَبْرَئِيلُ{{ع}} سَمِّهِ الْحَسَنَ}}عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۲۵.</ref>.
===روایتی از [[امام]] ابی محمد [[حضرت جواد]]{{ع}} پیرامون [[خاتمیت]]===
در بعضی از دعاهای حضرت امام محمد تقی{{ع}} آمده است: {{متن حدیث|بِسْمِ اللَّهِ قَوِيِّ الشَّأْنِ عَظِيمِ الْبُرْهَانِ شَدِيدِ السُّلْطَانِ مَا شَاءَ اللَّهُ كَانَ وَ مَا لَمْ يَشَأْ لَمْ يَكُنْ أَشْهَدُ أَنَّ نُوحاً رَسُولُ اللَّهِ وَ أَنَّ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلُ اللَّهِ وَ أَنَّ مُوسَى كَلِيمُ اللَّهِ وَ نَجِيُّهُ وَ أَنَّ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ كَلِمَتُهُ وَ رُوحُهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً{{صل}} خَاتَمُ النَّبِيِّينَ لَا نَبِيَّ بَعْدَهُ}}<ref>مهج الدعوات، ص۴۰؛ بحار الأنوار، ج۴۹، ص۳۵۹.</ref>؛ «... [[شهادت]] می‌دهم که نوح [[رسول خدا]]، و [[ابراهیم خلیل]] [[خدا]]، و [[موسی کلیم]] خدا، و [[عیسی بن مریم]] [[روح خدا]] و کلمه او، و محمد [[خاتم پیامبران]] است، که پس از او [[پیامبری]] نیست».<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۲۳.</ref>.
===روایاتی از [[امام علی النقی]]{{ع}} پیرامون خاتمیت===
# [[عبدالعظیم حسنی]] می‌گوید [[خدمت]] [[امام هادی]]{{ع}} رسیدم... به من فرمودند: «امام{{ع}} فرمودند: مرحبا بر تو ای ابا القاسم! حقا که تو [[دوستدار]] ما هستی، عرض کردم یا بن رسول الله بنا دارم که دینم را بر شما عرضه کنم، [[اعتقاد]] من این است که [[خداوند متعال]] یکی است و نیست مثل او چیزی...، و محمد{{صل}} [[بنده]] و [[رسول]] [[خداوند]] و [[آخرین پیامبر]] او است و بعد از او تا [[روز قیامت]] [[پیامبر]] دیگری نخواهد آمد، و [[شریعت]] و [[دین]] او ختم کننده [[شرایع آسمانی]] است، و تا روز قیامت شریعت دیگری نخواهد بود... می‌گوید هنگامی که همه [[اعتقادات]] خود را خدمت امام هادی{{ع}} عرض کردم امام فرمودند: [[عبدالعظیم]]! به خدا [[سوگند]] همین‌ها که تو اعتقاد داری [[دینی]] است که خداوند برای بندگانش [[پسندیده]] است».<ref>{{متن حدیث|مَرْحَباً بِكَ يَا أَبَا الْقَاسِمِ أَنْتَ وَلِيُّنَا حَقّاً قَالَ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَعْرِضَ عَلَيْكَ دِينِي... إِنِّي أَقُولُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَاحِدٌ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‌ءٌ... وَ إِنَّ مُحَمَّداً{{صل}} عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ فَلَا نَبِيَّ بَعْدَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ إِنَّ شَرِيعَتَهُ خَاتِمَةُ الشَّرَائِعِ فَلَا شَرِيعَةَ بَعْدَهَا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...}}؛ اکمال الدین، ص۲۱۴.</ref>؛
# [[علی بن محمد]] [[الهادی]]{{ع}} در زیارتی که به آن، [[زیارت]] نمود [[حضرت علی]]{{ع}} را در [[روز غدیر]] این جملات است. «[[سلام]] بر محمد [[پیامبر خدا]] و [[خاتم پیامبران]] و [[سید]] [[رسولان]] و [[برگزیده پروردگار]] جهانیان،... ختم کننده گذشتگان و باز کننده درهای [[خیرات]] نسبت به آیندگان باد!».<ref>{{متن حدیث|... السَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ، خَاتَمِ النَّبِيِّينَ، وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ‌، وَ صَفْوَةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ... وَ الْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ وَ الْفَاتِحِ لِمَا اسْتَقْبَلَ...}}؛ بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۳۶۰.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۲۴.</ref>.
===[[حدیثی]] از [[امام حسن عسکری]]{{ع}} پیرامون [[خاتمیت]]===
امام حسن عسکری{{ع}} در ضمن حدیثی می‌فرماید: هنگامی که [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} خواست به طرف «[[تبوک]]» برود به او [[وحی]] شد که: یا باید تو در [[مدینه]] بمانی و علی به تبوک برود، و یا او بماند و تو رهسپار تبوک شوی؟ [[رسول اکرم]]{{صل}} فرمود: که علی{{ع}} بماند... سپس این جمله را به علی{{ع}} خطاب کرد: «آیا [[راضی]] نیستی که نسبت به من مانند [[هارون]] باشی نسبت به [[موسی]]؛ یعنی همان‌طور که هارون [[جانشین]] موسی بود تو هم جانشین و [[وصی]] من باشی با یک فرق که هارون [[پیامبر]] بود و تو پیامبر نیستی زیرا پس از من پیامبر دیگری نخواهد بود».<ref>{{متن حدیث|أَ مَا تَرْضَى أَنْ تَكُونَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي}}؛ غایة المرام سید هاشم بحرانی، ص۱۵۱.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۲۵.</ref>.
===روایاتی از [[حضرت حجت]] [[مهدی آل محمد]]{{عم}} پیرامون خاتمیت===
#{{متن حدیث|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ...}}<ref>مصباح المتهجد، ص۲۸۴.</ref>؛ «[[به نام خداوند بخشنده مهربان]]، بارالها! بر محمد که آقای [[پیامبران مرسل]]، و ختم کننده [[پیامبران]] و [[حجت خدا]] بر [[مردم]] است، [[درود]] فرست.»...
# [[امام زمان]]{{ع}} در دعایی که در [[ماه رجب]] در [[مسجد سهله]] قرائت فرموده‌اند چنین می‌فرمایند: «ای شنواترین شنونده‌ها! ای بیننده‌ترین بیننده‌ها! ای نگاه کننده‌ترین نگاه کنندگان، ای سریع‌ترین حسابگران! ای استوارترین [[حاکمان]]؟ و ای [[ارحم الراحمین]]! بر خاتم پیامبران و [[خاندان]] [[پاک]] او [[درود]] بفرست».<ref>{{متن حدیث|يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ وَ يَا أَبْصَرَ الْمُبْصِرِينَ وَ يَا أَنْظَرَ النَّاظِرِينَ وَ يَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ وَ يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ وَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ...}}؛ اقبال، ص۶۴۵.</ref>.
# [[امام عصر]]{{ع}} در ضمن جواب [[نامه]] [[احمد بن اسحاق]] چنین می‌فرماید: «سپس [[خداوند]] محمد{{صل}} را که برای جهانیان [[رحمت]] است برانگیخت، و [[نعمت]] خود را با او به اتمام رسانید و [[پیامبران]] را با او ختم کرد، و او را برای [[هدایت]] همگان فرستاد».<ref>{{متن حدیث|‌بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أَتَانِي كِتَابُكَ أَبْقَاكَ اللَّهُ... ثُمَّ بَعَثَ مُحَمَّداً{{صل}} رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ وَ تَمَّ بِهِ نِعْمَتُهُ وَ خَتَمَ بِهِ أَنْبِيَاءَهُ وَ أَرْسَلَهُ إِلَى النَّاسِ كَافَّةً وَ أَظْهَرَ مِنْ صِدْقِهِ مَا ظَهَرَ وَ بَيَّنَ مِنْ آيَاتِهِ وَ عَلَامَاتِهِ مَا بَيَّنَ ثُمَّ قَبَضَهُ{{صل}} حَمِيداً فَقِيداً سَعِيداً...}}؛ مکاتیب الأئمة، ج۲، ص۲۷۶.</ref>.
#در زیارتی که از ناحیه [[وجود مقدس امام زمان]]{{ع}} یکی از [[نواب اربعه]] رسیده است چنین آمده: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَى آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ مِنْ خَلِيقَتِهِ‌... السَّلَامُ عَلَى ابْنِ خَاتَمِ الْأَنْبِيَاءِ، السَّلَامُ عَلَى ابْنِ سَيِّدِ الْأَوْصِيَاءِ...}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۳۱۸؛ الصحیفة الهادیة التحفة المهدیة، ص۲۰۳.</ref>؛ «[[سلام]] بر [[آدم]] [[برگزیده خدا]] از مخلوقاتش، سلام بر فرزند [[خاتم پیامبران]]، درود بر فرزند [[سرور]] [[جانشینان]]».<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۲۶.</ref>.
===[[روایات]] دیگری در زمینه [[خاتمیت]]===
#در روایتی [[حضرت آدم]]{{ع}} می‌فرماید: «آنگاه که [[خداوند]] مرا آفرید به [[عرش]] خداوند نگریستم دیدم که در آن نوشته شده است: خدایی جز [[خداوند یکتا]] نیست محمد{{صل}} [[رسول خدا]] است. در این موقع فهمیدم که هیچ کسی گرامی‌تر نزد خداوند از محمد{{صل}} نیست؛ زیرا اسم او را همراه اسم خود آورده است، در این موقع به من [[وحی]] شد [[سوگند]] به عز و جلالم او آخرین [[پیامبران]] از [[فرزندان]] تو او است و اگر او نبود تو را نمی‌آفریدم».<ref>{{متن حدیث|لَمَّا خَلَقْتَنِي رَفَعْتُ رَأْسِي إِلَى عَرْشِكَ فَإِذَا فِيهِ مَكْتُوبٌ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ فَعَلِمْتُ أَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ أَعْظَمَ عِنْدَكَ قَدْراً مِمَّنْ جَعَلْتَ اسْمَهُ مَعَ اسْمِكَ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِ يَا آدَمُ إِنَّهُ لَآخِرُ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ فَلَوْ لَا مُحَمَّدٌ مَا خَلَقْتُكَ}}؛ ینابیع المودة، ص۱۷ و ۱۸.</ref>.
#یکی از فرازهای دعای [[مبارک]] [[سمات]] چنین است: {{متن حدیث|وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عَلَى عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً}}<ref>بحار الأنوار، ج۹۰، ۱۰۱.</ref>؛ «[[درود]] خداوند بر [[سرور]] ما محمد{{صل}} [[خاتم پیامبران]] و [[خاندان]] پاکش باد».
# [[خداوند متعال]] به حضرت آدم{{ع}} فرموده است: {{متن حدیث|أَنْتَ يَا آدَمُ أَوَّلُ الْأَنْبِيَاءِ وَ الرُّسُلِ وَ ابْنُكَ مُحَمَّدٌ خَاتَمُ الْأَنْبِيَاءِ وَ الرُّسُلِ...}}<ref>اثبات الهداة، ج۱، ص۳۱۸.</ref>؛ «تو ای [[آدم]]، اول [[انبیاء]] و [[رسولان]] هستی و فرزندت محمد [[خاتم انبیا]] و رسولان می‌باشد».
#از چیزهایی که خداوند به حضرت آدم وحی کرده بیان می‌باشد از: «به وسیله فرزندت ابراهیم{{ع}} [[بیت]] خود را تعمیر می‌کنم. آنگاه [[امت‌ها]] به تعمیر بیتم می‌پردازند تا [[نبوت]] به [[پیامبری]] برسد که او را خاتم پیامبران می‌گویند او را در آن نقطه سکنی می‌بخشم».<ref>{{متن حدیث|من ولدك إبراهيم أجرى على يده عمارة بيتي تعمره الأمم حتى ينتهي إلى نبي يقال له خاتم النبيين اجعله من سكانه و ولاته}}؛ اثبات الهداة، ج۱، ص۴۰۰.</ref>.
#در [[تورات]] از [[خداوند تبارک و تعالی]] چنین نقل می‌کند: «من در میان امتی [[درس نخوانده]] از [[نسل]] اسماعیل{{ع}} [[پیامبری]] را بر می‌انگیزم، کتابم را بر او فرود می‌فرستم و با [[شریعت]] [[استوار]] مبعوثش می‌سازم، شریعتی که از آن همه [[مردم]] خواهد بود، و به او [[حکمت]] می‌بخشم و با [[فرشتگان]] و [[قدرت]] [[غیبی]] خود کمکش می‌کنم و به محمد{{صل}} و به آنچه که فرود می‌فرستم از حکمت؛ [[دین]] خود را کامل می‌سازم و به وسیله او [[پیامبران]] و [[رسولان]] خود را ختم می‌کنم.»...<ref>{{متن حدیث|اني باعث في الأميين من ولد إسماعيل رسولا أنزل عليه كتابي وابعثه بالشريعة القيمة إلى جميع خلقي أوتيه حكمتي و أيدته بملائكتي و جنودي... أكمل بمحمد{{صل}} و بما أرسله به من بلاغ و حكمة ديني واختم به أنبيائي و رسلي فعلى محمد{{صل}} و أمته تقوم الساعة}}؛ اقبال، ص۵۰۹.</ref>.
#در [[حدیث]] [[بحیرای راهب]] چنین آمده است: {{متن حدیث|أَنْتَ سَيِّدُ وُلْدِ آدَمَ وَ سَيِّدُ الْمُرْسَلِينَ وَ إِمَامُ الْمُتَّقِينَ وَ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ}}<ref>اثبات الهداة، ج۱، ص۳۴۵.</ref>؛ «تو [[سرور]] [[فرزندان آدم]]، و سرور پیامبران، و پیشوای [[پرهیزگاران]]، و [[خاتم پیامبران]] هستی».
#در دعای [[روز]] [[پنج شنبه]] چنین وارد شده است: {{متن حدیث|وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الْأَخْيَارِ الْأَبْرَارِ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌}}<ref>مصباح المتهجد، ص۳۴.</ref>؛ «[[درود]] بر محمد{{صل}} خاتم پیامبران و [[خاندان]] [[پاک]] و [[نیکوکار]] او باد، کسانی که برایشان ترسی و اندوهی در [[آخرت]] نیست».
#در تسبیحات روز [[پنج‌شنبه]] چنین آمده است: {{متن حدیث|وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ‌}}<ref>مصباح المتهجد، ص۳۴۱.</ref>؛ «درود [[خداوند]] بر [[رسول]] او، محمد{{صل}} خاتم پیامبران باد».
#در دعای [[روز جمعه]] چنین وارد شده است: «بر [[محمد و خاندان او]] درود بفرست، پیامبری که نوید دهنده [[رحمت]] و پیشوای خیر و [[امام هدایت]] و [[دعوت]] کننده به راه‌های [[سلامتی]] است، او رسول تو وخاتم پیامبران و [[سید]] مرسلان است».<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ وَ قَائِدِ الْخَيْرِ وَ إِمَامِ الْهُدَى وَ الدَّاعِي إِلَى سَبِيلِ الْإِسْلَامِ وَ رَسُولِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ}}؛ مصباح المتهجد، ص۳۴۵.</ref>.
#در دعای ایام [[ماه رجب]] چنین دارد: {{متن حدیث|يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ وَ أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ وَ أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ يَا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ}}<ref>مصباح المتهجد، ص۵۵۸.</ref>؛ «ای شنواترین شنونده‌ها! ای بیناترین بیننده‌ها! و ای سریع‌ترین حسابگران! و ای صاحب قوت [[استوار]]! بر محمد [[خاتم پیامبران]] و [[اهل]] بیتش [[درود]] بفرست».
#در دعای شب نیمه [[ماه شعبان]] چنین دارد: {{متن حدیث|وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الصَّادِقِينَ وَ عِتْرَتِهِ النَّاطِقِينَ}}<ref>مصباح المتهجد، ص۵۸۶.</ref>؛ «بر محمد خاتم پیامبران و [[رسولان]]، و [[خاندان]] [[راستگو]] و عترتش، درود بفرست».
# [[شیخ مفید]] از [[ابن عباس]] [[روایت]] می‌کند که او گفت: [[اولین پیامبر]] [[الهی]] [[آدم]]، و [[آخرین پیامبر]] الهی [[حضرت محمد]]{{صل}} می‌باشد و [[پیامبران الهی]] صد و بیست و چهار هزار نفر بوده‌اند که سیصد نفر آنها [[پیامبر]] مرسل، و پنج نفر از این سیصد نفر [[اولوا العزم]] بوده‌اند، و آن پنج نفر عبارتند از [[حضرت نوح]]، [[حضرت ابراهیم]]، [[حضرت موسی]]، [[حضرت عیسی]]، و حضرت محمد{{صل}}...}}<ref>اختصاص، ص۲۶۴؛ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۴۳.</ref>.
#مرحوم [[شیخ طبرسی]] در [[آداب]] دخول به [[خانه]] چنین فرموده است: «اگر در خانه کسی نبود پس از ادای [[شهادتین]]، بگو درود بر محمد فرزند عبدالله، خاتم پیامبران. و درود بر [[پیشوایان]] [[راهنما]] و [[هدایت]] شده، و درود بر ما و بر [[بندگان]] [[صالح]] باد».<ref>{{متن حدیث|وَ إِذَا أَرَادَ الرُّجُوعَ إِلَى بَيْتِهِ فَلْيَقُلْ حِينَ يَدْخُلُ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ يُسَلِّمُ عَلَى أَهْلِهِ إِنْ كَانَ فِي الْبَيْتِ أَحَدٌ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ فِي الْبَيْتِ أَحَدٌ فَلْيَقُلْ بَعْدَ الشَّهَادَتَيْنِ السَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ السَّلَامُ عَلَى الْأَئِمَّةِ الْهَادِينَ الْمَهْدِيِّينَ السَّلَامُ عَلَيْنَا وَ عَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ}}؛ مکارم الأخلاق، ص۱۸۸.</ref>.
#در [[زیارت]] [[رسول الله]]{{صل}} چنین وارد شده است: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا خَاتَمَ النَّبِيِّينَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ الرِّسَالَةَ...}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۱۶۱.</ref>؛ «[[درود]] بر تو ای [[خاتم پیامبران]]! [[گواهی]] می‌دهم که [[رسالت]] خود را ادا نمودی».
# و نیز در همان [[زیارت]] [[رسول خدا]]{{صل}} چنین دارد: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا نَجِيبَ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا خَاتَمَ النَّبِيِّينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا سَيِّدَ الْمُرْسَلِينَ}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۱۸۳؛ زاد المعاد، ص۳۳۴.</ref>؛ «درود بر تو ای [[انسان]] گران‌بها! ای خاتم پیامبران! ای [[سرور]] [[رسولان]]».
# و همچنین در همان زیارت رسول خدا{{صل}} دارد: «[[سلام]] بر تو ای [[حجت خدا]] بر گذشتگان و آیندگان ای پیشتاز در [[طاعت]] خدای [[جهان]] و ای [[نگهبان]] رسولان، و ای خاتم پیامبران و [[گواه]] بر [[خلق]] [[خدا]] و [[شفیع]] نزد او».<ref>{{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ السَّابِقَ فِي طَاعَةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ الْمُهَيْمِنَ عَلَى رُسُلِهِ وَ الْخَاتِمَ لِأَنْبِيَائِهِ وَ الشَّاهِدَ عَلَى خَلْقِهِ وَ الشَّفِيعَ إِلَيْهِ}}؛ بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۱۸۴؛ زاد المعاد، ص۳۳۵.</ref>.
# و در فرازی دیگر از زیارت رسول خدا{{صل}} چنین دارد: «[[پیامبر]]، نخستین فرد از [[پیامبران]] است، که با خدا [[پیمان]] بست. و آخرین آنان از نظر [[بعثت]]، [[پیامبری]] که [[خداوند]] او را در دریای [[فضیلت]] خود فرو برد».<ref>{{متن حدیث|أَوَّلِ النَّبِيِّينَ مِيثَاقاً، وَ آخِرِهِمْ مَبْعَثاً غَمَسْتَهُ فِي بَحْرِ الْفَضِيلَةِ}}؛ بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۱۸۵؛ زاد المعاد، ص۳۳۷.</ref>.
#در زیارت ابراهیم فرزند رسول خدا{{صل}} چنین دارد: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ سَيِّدِ الْأَنْبِيَاءِ وَ خَاتَمِ الْمُرْسَلِينَ...}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۰، ص۲۱۷؛ هدیة الزائرین، ص۲۶۲ به نقل از شیخ مفید و سید بن طاووس و شهید.</ref>؛ «سلام بر [[محمد بن عبد الله]]، آقای [[انبیاء]] و [[خاتم رسولان]]».
#در زیارت عاشورای [[امام حسین]]{{ع}} این فراز وارد شده است: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ... وَ سِبْطِ خَاتَمِ الْمُرْسَلِينَ}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۳۱۳.</ref>؛ «درود بر تو ای [[وارث آدم]] [[برگزیده خدا]]!... و فرزند خاتم رسولان».
#در [[زیارت امام حسین]]{{ع}} در اول [[ماه رجب]] این فراز وارد شده است: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ‌{{صل}} السَّلَامُ عَلَيْكَ يَابْنَ خَاتِمِ النَّبِيِّينَ}}<ref>بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۳۳۶.</ref>؛ «[[سلام]] بر تو ای [[فرزند پیامبر]] [[خدا]]! سلام بر تو ای فرزند [[خاتم پیامبران]]!».
این بود قسمتی از [[روایات]]، که در باب «[[خاتمیت]] [[رسول]] گرامی{{صل}}» و «خاتمیت [[دین]] و [[شریعت]]» او از خود [[رسول اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} رسیده است البته ممکن است با تتبع بیشتر ده‌ها [[روایت]] دیگر در این باب جمع‌آوری شود. ولی همین اندازه که اینجا ذکر شد به خصوص «[[حدیث منزلت]]» که از [[احادیث]] [[متواتره]] و [[یقینی]] است برای [[اثبات]] مدعا و [[تأیید]] آیاتی که [[گواهی]] بر «خاتمیت» می‌دهند کافی است<ref>بر خواننده محترم پوشیده نیست که مؤلف زحمات زیادی را برای جمع‌آوری این احادیث بر خود هموار کرده‌اند.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل (کتاب)|خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل]] ص ۱۲۸.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۷۳٬۳۶۴

ویرایش